Ձեր վստահելի աղբյուրը

ԼՂՀ Մարտակերտի զորամասում (Մատաղիս) որդու սպանությունից 9 տարի հետո էլ Հովսեփ Մկրտումյանի հայրը` Մովսես Մկրտումյանը, անգիր է հիշում որդու մահվան գործով փորձագիտական եզրակացությունները, մեղադրական եզրակացությունը:

«Ըստ նախաքննության, 2003-ի դեկտեմբերի 24-ին իմ որդին կորում է զորամասից, բայց ինձ, որպես ծնողի չեն զգուշացնում: Դեկտեմբերի 31-ին ինձ խաբար են անում, որ իմ տղան մի զինվորի հետ փախել ա ու չկա: Ես զանգում եմ Մարտակերտի ոստիկանություն, որտեղից ինձ ասում են, որ ձեր տղան ոստիկանությունում ա: Ես ուրախանում եմ, որ երեխես գտնվել ա, բայց անցնում ա երեք օր զանգում են, թե թյուրիմացություն ա` ձեր երեխեն չկա: Դրանից հետո ես գնում եմ Ղարաբաղ, և 2004-ի հունվարի 9-ին առաջինը իմ որդու դիակը գտնում են ջրից: Դեմքից մարմնից երևում ա, որ ինքը մի քանի օր առաջ սպանված ու քցած ա ջուրը: Իսկ դրա հաջորդ օրը` 2004-ի հունվարի 10-ին, հանում են մյուս դիակը, էլի նույն տեղից, բայց մյուս դիակը լրիվ քայքայված, մի խոսքով, ավելի շուտա մահացած»,- այսօր «Մատաղիսի» հայտնի գործի շրջանակներում լրագրողների հետ հանդիպմանը պատմեց սպանված զինծառայողի հայրը: Մյուսը եղել է նույն զորամասի զինծառայող թալինցի Ռոման Եղիազարյանը: Արդեն մի քանի տարի դատական քաշքշոցների մեջ անցկացրած Մովսես Մկրտումյանը վստահ է` «Նրանք երկուսն էլ նույն օրը չեն մահացել: Իմ երեխեն էդ օրը, դեկտեմբերի 24-ին չի մահացել, բայց էս երեխեքին դատում են էդ օրն արված սպանության համար»:

Ֆիզկուլտինստիտուտի ուսանող, ձյուդոյի չեմպիոն որդու մասին մայրը` Գրետա Մնացականյանը, ասում է, որ ժպտերես էր, ուրախ, սիրում էր իրենց: «Իրա ծոցագրպանից հանած նամակները թարմ-թարմ էին, նկարները ջրի մեջ չէին վնասվել, մարմինը նեխած չէր, շորերը նորմալ: Իսկ մյուս սպանվածի շորերը կպած են եղել մարմնին, մարմինը նեխած էր», -Panorama.am-ի թղթակցի հետ զրույցում պատմում է տիկին Գրետան, որը 2005 թվականից ձգվող դատական գործով պաշտպանում է «Մատաղիսի գործով» անցնող բոլոր երեք մեղադրյալներին ու չի հավատում, որ նրանք են սպանել իր որդուն:

Այդ տարիներին զինվորական դատախազ Գագիկ Ջհանգիրյանն է եղել մեղադրանքի պաշտպանը և երկու սպանության համար մեղադրանք է ներկայացվել նույն զորամասի զինծառայողներ Արայիկ Զալյանին, Ռազմիկ Սարգսյանին և Մուսա Սերոբյանին: Դատարանից զինդատախազության պահանջը եղել է ցմահ ազատազրկել երեք երիտասարդներին: Սակայն Վճռաբեկ դատարանը սպանությունից երեք տարի անց` 2006-ի դեկտեմբերի 22-ին, ՀՀ վճռաբեկ դատարանը բավարարել է տուժողի իրավահաջորդի՝ սպանված զինծառայողի հոր ներկայացուցչի բողոքը, բեկանել է Ռ. Սարգսյանի, Մ. Սերոբյանի և Ա. Զալյանի վերաբերյալ դատավճիռները և քրեական գործն ուղարկել նոր նախաքննության։

Այդ իրադարձություններից երկար տարիներ են անցել, բայց տիկին Գրետան հիշում է` ինչպես էր նախկին զինդատախազ Գագիկ Ջհանգիրյանը պաշտպանում մեղադրանքը, համոզված պնդում, որ այդ երեք տղաները մեղավոր են ու պետք է խստորեն պատժվեն:
«Էդ օրը, որ Վճռաբեկը հրապարակեց վճիռը ու գործը ուղարկեց նոր նախաքննության, մենակ տեսնեիք, թե ոնց փախավ Ջհանգիրյանը, անամոթը, սևազգեստ մայրերով վազեցինք հետևից, մեզ ոչ մի բան չասեց, անմիջապես թողեց-գնաց», -պատմում է մայրը, որն այժմ մխիթարվում է մյուս երկու որդիներով ու թոռնիկներով:

Այժմ Շիրակի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում վերսկսված նույն գործով դատաքննությունները տիկին Գրետան բաց չի թողնում: «Ես ոնց կարամ թողեմ էս տղերքը անմեղ-անմեղ գնան-նստեն: Իմ տղու սպանողները հրամանատարական կազմի մեջ են, որոնք հիմա զորամասում չեն աշխատում»,- նշում է Տիկին Գրետան:

Գործով անցնող երեք ամբաստանյալների պաշտպան, Փաստաբանների պալատի անդամ Հայկ Ալումյանը անհասկանալի է համարում, որ նման նյութերի վրա Ջհանգիրյանը կարող էր պաշտպանել այդպիսի մեղադրանք: «Այդպիս նյութերի հիման վրա, որ կան գործում այդպիսի մեղադրանք պաշտպանելով ինքը այնքան էլ բարեխիղճ մոլորության մեջ չի եղել: Կարծում եմ հետաքրքրված էր, որ այս երեք երիտասարդները ազատազրկվեին», -նշում է պաշտպանը: Նույն գործելաոճը, սակայն, ըստ պաշտպանի, շարունակում է նաև ներկայիս զինդատախազությունը:

Հարակից հրապարակումներ. ...Երբ իրավապահ մարմինները մնացել են մի կնոջ հույսին. «Մատաղիսի գործ»
«Մատաղիսի գործով» դատախազությունը զբաղված է ստվերային գործունեությամբ. Հայտարարություն