Թ.Պողոսյան. «Պետք չէ խնդիրը դնել այն կողմից, թե տեղայնացումը կօգնի հիվանդանոցներին լուծել իրենց խնդիրները»
ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի նախաձեռնությամբ նախօրեին մի խումբ լրագրողներ Առողջապահության նախարարության Մայրական և վերարտադրողական առողջության պահպանման բաժնի պետ Գայանե Ավագյանի և ԱԺ «Ժառանգություն» խմբակցության պատգամավոր Թևան Պողոսյանի հետ այցելեցին Արտաշատի, Արարատի և Վայքի ծննդատներ, որտեղ ծանոթացան պայմաններին, ինչպես նաև բարձրացրեցին հետևյալ հարցը` ի՞նչ փոփոխությունների է բերել հաստատությունների առօրյայում Առողջապահության նախարար Դերենիկ Դումանյանի հրամանը՝ ծննդօգնության տեղայնացման մասով: Իրար հետ ուղղակի անհամեմատելի Արտաշատի և Արարատի ծննդատներ այցից հետո Panorama.am-ը զրուցեց Թևան Պողոսյանի հետ.
- Պարոն Պողոսյան, ինչպիսի՞ն են Ձեր տպավորությունները:
- Կիսով չափով ծանր... խնդիրը նրանում է, որ լուրջ խնդիր է ծննդատների՝ ինչպես սարքավորումներով համալրելը, այնպես էլ պայմանների բարելավումը: Առավել ևս, որ ամեն ինչ համեմատության մեջ է: Երբ գալիս ես Արարատի հիվանդանոց ու փորձում ես համեմատել այս հաստատության պայմանները հարևան Արտաշատի (մարզկենտրոնի) հիվանդանոցի պայմանների հետ, ապա դրանք ուղղակի անհամեմատելի են ու որևէ եզրեր անգամ չկան: Հասկանալի է, որ տեղում մարդիկ փորձում են շատ լավ, մաքուր պահել նույնիսկ հին սարքերը, բայց կարծում եմ, որ Արտաշատը, լինելով մարզկենտրոն, պետք է դեռ լուրջ աշխատանք տանի, որպեսզի հասնի նույն Արարատի ծննդատան մակարդակին:
- Հիշում եմ, որ Դուք հենց սկզբից դեմ էիք արտահայտվում Առողջապահության նախարարի՝ ծնունդների տեղայնացման գաղափարին...
- Այո, դրա կողմնակիցը չեմ և լավագույն ապացույցը ի հայտ եկավ հենց շրջայցի ժամանակ: Թերևս կրկնվեմ, բայց յուրաքանչյուր մարդ, ով տեսնի Արարատի հիվանդանոցը, նրա մտքով անգամ չի անցնի այստեղից ամեն օր գնալ Երևան` այստեղ ամեն տեսակի ծառայություն կարող է ստանալ, ինչո՞ւ գնա: Հիվանդանոցները պետք է մրցեն որակի իմաստով և պետք չէ խնդիրը դնել այն կողմից, թե տեղայնացունը կօգնի հիվանդանոցներին՝ լուծել իրենց խնդիրները: Չի լուծի: Որովհետև դա չի բերի այն գումարները, որոնք կարող են լուրջ բարեփոխումների հանգեցնել տեղերում, այդ գումարները չեն բավարարելու գույք և սարք գնելուն: Այնպես որ հիվանդանոցները պետք է այլ տարբերակ գտնեն, կլինի դա բարերարի, հովանավորի օգնությամբ, թե այլ ճանապարհով, բայց հիվանդանոցները պետք է մրցեն իրենց որակով և մատուցած ծառայություններով և ոչ թե ստանան ուղղակի, այսպես ասեմ, փոքրիկ սնունդ: Խնդիրը ոչ թե գոյատևելը պետք է լինի, այլ մրցելն ու ծառայությունների պատշաճ մատուցելը:
- Սա նշանակում է, որ ճիշտ է վերադառնալ այն վիճակին, որ եղե՞լ է: Այսինքն` սկզբից համալրել, վերանորոգել, համապատասխանեցնել ծննդատները, հետո նոր տեղայնացնել:
- Ընդհանրապես տեղայնացման խնդիրը չկա, չէ որ, եթե կինը իր քաղաքում ունենա ժամանակակից բուժհաստատություն, էլ իր մտքով կանցնի՞ տեղափոխվել Երևան: Ինչի՞ համար, եթե ամեն ինչ ավելի լավ է, քան նույն երևանյան ծննդատներում: Բայց պետք է աշխատենք այն ուղղությամբ, որ բոլոր ծննդատները այսպիսին դարձնեն և ոչ թե մարդկանց դնենք մի իրավիճակի մեջ, երբ ստիպված ծախս են անելու, որ ավելի վստահելի ծննդատանը ծննդաբերեն: Մենք մարդկանց սոցիալական խնդրի առաջ ենք կանգնացնում` ով գումար ունի, նա այսպես թե այնպես ընտրելու է, որտեղ ծննդաբերի, իսկ ով աղքատ է, նա զրկվում է ուղղակի ընտրությունից: Եվ հենց նրան մենք պետք է հնարավորություն տանք, որ նույն կարգի որակ ստանա անվճար: Մի խոսքով, պետք է նպաստել և այնպիսի քաղաքականությունը վարել, երբ բոլոր հիվանդանոցներում կկարողանան համապատասխան որակ տրամադրել: