Ձեր վստահելի աղբյուրը

 Ադրբեջանին ռուսական ցամաքային ռազմական տեխնիկա մատակարարելու հիմնական նպատակը շատ պարզ է՝ ֆինանսական օգուտ: Այս մասին անդրադառնալով Ռուսաստանի կողմից Ադրբեջանին խոշոր ծավալների զենքերի մատակարարման մասին ԶԼՄ-ների տեղեկություններին, «Ռեգնում» լրատվական գործակալությանը տված հարցազրույցում նշել է «Завтра» թերթի գլխավոր խմբագիր, ռուս ռազմական փորձագետ Վլադիսլավ Շուռիգինը:

Ռուսական լրատվամիջոցների տեղեկությունների համաձայն՝ 2011-2012թթ.-ին Ռուսաստանի և Ադրբեջանի միջև կնքված գործարքի շրջանակում Ռուսաստանը սկսել է խոշոր ծավալների զինտեխնիկայի մատակարարումը Ադրբեջան, որոնց ընդհանուր արժեքը գնահատվում է մոտ 700 միլիոնից մինչև 1 միլիարդ ԱՄՆ դոլար: Խոսքը 64 միավոր T-90C տանկերի, 100 միավոր «ԲՄՊ-3» մեքենաների, ինքնագնաց հրթիռային «Մստա-C» հրետանային համակարգերի մասին է: Բացի այդ, նախատեսվում է առաքել նաև 18 միավոր «Սմերչ» հրթիռային համակարգեր, «Վենա» տեսակի ինքնագնաց հրետանային համակարգեր և այլն:
«Ըստ ամենայնի՝ Ադրբեջանը արդիականացնում է իր ցամաքային զորքերը: Անշուշտ, դրանք այն զորքերն են, որոնք կլուծեն խնդիրներ ղարաբաղյան հակամարտության գոտում իրադրության հետագա ցանկացած սրացման դեպքում: Հետևաբար, պատասխանը այն հարցին, թե արդյոք Ադրբեջանին այդ զենքերի մատակարարումը վտանգ ներկայացնո՞ւմ է Հայաստանի համար, ապա պատասխանը ակնհայտ է. միանշանակ վտանգ է ներկայացնում»,- ընդգծել է Վ. Շուռիգինը

Ռուս փորձագետը, միաժամանակ, նկատել է, որ Ռուսաստանը շահագրգռված չէ իրավիճակի ապակայունացմամբ, և հիմնական ապահովագրող գործոնը Հայաստանի տարածքում ռուսական ռազմական զորախմբի առկայությունն է:
«Շարժառիթը հստակ է՝ ռուսական կողմը ֆինանսների կարիք ունի: Միաժամանակ Մոսկվայում ակնկալում են, որ Ադրբեջանը չի հարձակվի Հայաստանի վրա, որի տարածքում են գտնվում այն պետության զորքերը, որից Բաքուն զենք է գնում: Ադրբեջանը չի համարձակվի հարձակվել մի պետության վրա, որը Ռուսաստանի հետ կապված է «Բարեկամության, համագործակցության և փոխօգնության մասին» պայմանագրով»,- ասել է փորձագետը:
Վերջինս նկատել է նաև, որ Ադրբեջանին զենքի մատակարարումը նույնպես հանդիսանում է իրավիճակի նկատմամբ ազդեցության լծակ: Նրա դիտարկմամբ, եթե Ռուսաստանը հրաժարվի զենք մատակարարել ադրբեջանցիներին, ապա դա կանեն այլ պետություններ:

«Օրինակ՝ Թուրքիան: Այստեղ որևէ խոչընդոտ չկա, և եթե Ադրբեջանը հանկարծ որոշի իր դաշնակցից գնել ՆԱՏՕ-ական սպառազինություն, դա կհանգեցնի տարածաշրջանում Անկարայի ազդեցության մեծացմանը և Մոսկվայի ազդեցության նվազմանը: Այլ կերպ ասած, ֆինանսական շարժառիթին ավելանում է քաղաքականը, և Ադրբեջանին զենք վաճառելուց հրաժարվելու մեջ Ռուսաստանը շահագրգռված չէ»,- եզրափակել է ռազմական փորձագետը:

Նախորդիվ`
Ռազմական փորձագետ. Հայկական կողմերը ստիպված են մտնել սպառազինությունների մրցավազքի մեջ