Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Կանայք կառավարման վերին մակարդակում չնչին մաս են կազմում` ես նկատի ունեմ քաղաքական ու հայեցողական պաշտոնները: Ես չեմ գտնում, որ բնականոն է, երբ 66 փոխնախարար կա և ընդամենը 5-6 կին: Նախարարությունները պետք է համալրված լինեն կանանցով, օրինակ Առողջապահության նախարարությունը, երկար տարիներ այդ նախարարության ղեկավարության մեջ կին չկա»,- Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց «Համալսարանական կրթությամբ կանանց ասոցիացիա» հասարակական կազմակերպության նախագահ Ջեմմա Հասրաթյանը:

Վերջինիս խոսքով, կանանց մասնակցությունը ոչ թե ինքնանպատակ է, այլ հարկավոր է հասկանալ, որ կանայք և տղամարդիկ տարբեր կերպ են մոտենում առկա խնդիրներին և երկու սեռերի կարծիքների հաշվառումը կարող է ավելի լավ արդյունք տալ բոլոր մակարդակներում ` սկսած ծրագրի որոշումից,  ընդունումից մինչև դրա իրագործումը:

«Այս տեսակետից իմ կարծիքով, կարևոր են երեք փուլեր, որ պետք է լուծենք. Քաղաքական բարձր պաշտոններում պետք է կանայք և տղամարդիկ քիչ թե շատ հավասարակշռված լինեն, բացի այս, խնդիր է, որ Ազգային Ժողովում մենք այսօր ունենք կանանց շատ փոքր ներկայացվածություն, մինչդեռ Հայաստանը մտավոր ռեսուրս ունի, քանի որ մեր երկրում կրթություն ստացած կանանց թիվը բարձր է: Եվ ասածս ոչ թե այն է, թե բերենք կանանց պաշտոններ տանք և այլն, այլ այդ ռեսուրսը մտածված օգտագործենք»,- ընդգծեց տիկին Հասրաթյանը:

Մեր զրուցակիցը խնդիր է տեսնում նաև տեղական ինքնակառավարման մակարդակում, քանի որ այստեղ ևս կանանց և տղամարդկանց ներկայացվածության տոկոսի միջև առկա տարբերությունն ահռելի է: Տիկին Հասրաթյանի խոսքով, նա չի կարծում, թե ճիշտ է, երբ կանայք ՏԻՄ-երում պետք է կազմեն ընդամենը 8.4 տոկոս:

«Բայց ամենաանընդունելին իմ կողմից նա է, որ Հայաստանի 915 համայնքներից միայն 19-ի ղեկավարներն են կանայք, իսկ քաղաքային համայնքներում ոչ միայն ղեկավար, անգամ կին ավագանու անդամ չունենք»,- նշեց Ջ.Հասրաթյանն ու հավելեց` սա նշանակում է, որ կարող ենք ասել, թե մի շարք քաղաքներում` Էջմիածնում, Աբովյանում և այլն, որտեղ կին ավագանու անդամներ չկան, կանանց մտավոր ռեսո՞ւրսն է սակավ, իհարկե ոչ: Իսկ այն, որ հատկապես ավագանիներում կանանց թվի ավելացումը կարող է բավականին հաջողությունների բերել ընդհանուր կառավարման մակարդակում, դրանում տիկին Հասրաթյանն ուղղակի չի կասկածում:

«Այդուհանդերձ ես չէի ցանկանա հակադրություն ստեղծել, որովհետև կարևոր է, որ լինի դա կին թե տղամարդ, բայց նա նվիրված լինի իր աշխատանքին և ազգաբնակչությանը բերի դեպի մասնակցային ժողովրդավարություն: Այս տեսակետից կանանց ներուժը անհրաժեշտ է ներդնել այդ համակարգում»,- ավելացրեց նա:

Ինչ վերաբերում է այս խնդրում ազգային մտածելակերպի` մենթալիտետի ազդեցությանը, ապա Ջեմմա Հասրաթյանի կարծիքով, նման խնդիր մենք իրականում չունենք և մարդիկ դա ուղղակի հորինել են, քանի որ այդպես հարմար է:

«Համալսարանական կրթությամբ կանանց ասոցիացիա» հկ նախագահը հիշեցրեց, որ դեռևս 19-րդ դարի երկրորդ կեսին հայ մեծագույն մտավորականները առաջ քաշեցին կանանց ներգրավման խնդիրը և ապահովեցին կանանց ակտիվ մասնակցությունը. «Ի՞նչը փոխվեց այս 90-100 տարիների ընթացքում, չէ որ հենց տղամարդիկ ընտրելու հնարավորություն ընձեռեցին կանանց: Կանայք այսօր ավելի մտավոր մեծ ռեսուրսներ ունեն, ավելի ակտիվ են մասնակցում, իրենց ուսերին ամբողջական ոլորտներ են տանում ` ի՞նչ մենթալիտետի մասին է խոսքը: Այնպես որ, կանանց ռեսուրսը պետք է օգտագործել, որովհետև նման բան չկա` մտացածին միֆ են ստեղծում, որպեսզի կանանց դուրս բերեն այս շարքից և տղամարդիկ մնան իշխանության»: