Հալեպահայն անհամբեր սպասում է պատերազմի ավարտին. «Երկրորդ դրախտը Հալեպն է»
Տիգրան Օրդեկյանը Սիրիայի Հալեպ քաղաքում ձուլագործ էր աշխատում, անձնական ձուլարան ուներ:
Հայաստան գալու որոշումն ընտանիքի հետ ընդունեցին, մնալու չէին եկել, հիմա էլ ամեն պահի սպասում են` վիճակը խաղաղվի, հետ վերադառնան. սպասումն արդեն երկու տարի է ձգվում:
«Հալեպն իմ ծննդավայրն էր, դրախտ էր: Առաջին դրախտը երկնքում է, երկրորդ դրախտը գետնի վրա է` Հալեպն է: Հիմա այնտեղ մեր ամեն ինչն է` հարազատներ, տուն, խանութ, այդքան տարվա կյանք ու աշխատանք»,- ասում է նա:
Տունը պահպանվել է, վնասված չէ, բայց խանութը թալանել են:
Ավերվել է ընտանիքի` Քեսաբի առանձնատունը, ուր ամառներն արձակուրդին գնում էին հանգստանալու: Այնտեղի բոլոր հարազատներն ու բարեկամներն էլ տարհանվել են ու հիմա Լաթաքիայում և Լիբանանում են:
«Ամբողջը քարուքանդ արեցին: Հիմա հարցը մութ է, մեկը չկա, որ հետը խոսենք, զորքն է այնտեղ տիրողը: Բայց վերջում անշուշտ հայտնի կլինի»,- հույս է հայտնում նա:
Հայաստանում Տիգրան Օրդեկյանն աշխատանք չունի, ասում է` նաև օգնություն չեն ստացել: Այստեղ ապրում են Սիրիայում ամբողջ կյանքի ընթացքում վաստական գումարով:
«Հայաստանը մեզ համար անգործության տեղ է, գործ չկա: Գործի ասպարեզ չկա»,- ասում է նա:
Հարցին` միա՞յն Երևանում եք փնտրել աշխատանք, փորձե՞լ եք դիմել որևէ կառույցի, որ աջակցեն, հալեպահայը պատասխանում է. «Ինչպե՞ս դիմենք, երբ տեղացին էլ դժգոհ է»:
Հայաստանի կյանքին ավելի շուտ երեխաներն են հարմարվել, բայց Հալեպը շատ են կարոտում: Հոր խոսքով, այնտեղի նման չէ Երևանում:
«Սկզբում սիրիահայ երեխաների համար բացված դպրոց էին հաճախում, հիմա սովորական դպրոցում են սովորում, հարմարվում են կամացից»,- հավելում է նա:
Հայաստանում կյանքը շարունակելու ցանկություն Տիգրան Օրդեկյանը չունի, անընդհատ վերադարձի մասին է մտածում. «Եթե հանդարտվի, անշուշտ պիտի գնանք: Իմ հարազատներս, ընկերներս այնտեղ են: Հիմա քաղաքի վիճակը նորմալ է, բայց պիտի բարելավվի: Պատերազմ է, ռմբակոծություններ էլ պիտի լինեն, տուժողներ էլ: Շրջան է, կավարտվի, բայց, թե երբ, չգիտենք»:
Հալեպի հետ կապ պարբերաբար հաստատում է: Քաղաքում իրավիճակը վատանում է, տեղեր կան, որ քանդվել են, ավերվել:
Բայց սիրիահայը լիահույս է, որ պատերազմի ավարտից հետո կվերականգնվի ամեն բան. «Ժամանակի կարոտ է, պիտի լավ լինի, ամեն բան վերականգնվի: Ամեն ինչ վերջ ունի, անշուշտ: Հուսանք ու Աստծուց խնդրենք, որ վերջը շուտ լինի»:
Սիրիահայերի մասին շարքի նախորդ պատմությունները`
Սիրիահայ ընտանիքի որդին Հայաստանում է ծնվել. «Ես հայրենիքս եմ ընտրել»
Երեք ամիս զենքը ձեռքին` ուղիղ պատերազմի աչքերին նայելով. հալեպահայը իր տունն էր պահում
«Ուզում է այնտեղ ոսկի տեղա, հետ չեմ գնա». Հալեպահայ ոսկերիչն Արցախում հող է մշակում
Քեսաբահայի հայացքն անցյալում է, սիրտը՝ անտեր մնացած տանը
Սիրիահայ բժշկի հիվանդանոցը՝ զինյալների բուժարան. Օտար կռիվն ու սեփական կորուստը
Սիրիահայ Պերճի տրեխներով ու յափնջիով Սարոն. «Հայություն կա «Անուշ»-ի մեջ»
Ուրիշի պատերազմը. Հալեպահայ ոսկերչի կիսատ թողած կյանքն ու անորոշ ապագան
Հալեպից Հորդանան, ապա Հայրենիք. Հետևում թողած թագավորական առաջարկների ու կյանքի մասին
Ապրել օտար հողում և Հայաստանը մեջդ ապրեցնել. Սիրիահայ ընտանիքի վերջին հանգրվանը
Սիրիայից Արցախ. Հայ երիտասարդը չավարտված պատերազմում իր գործն է գտել
«Հայրս ու մայրս 1915-ի ջարդն են տեսել, մենք էլ այսօր ավելի ճերմակ ջարդ տեսանք»
Հալեպի հայ հարսների օժիտն ասեղնագործող ու ծաղկող կնոջ մասին
Հալեպում թողած պարտությունն ու Հայաստանում գտած հաղթանակը
Ընդհատվող ժամանակագրություն` Հալեպից Երևան
Հալեպահայ մանկաբույժը՝ հայրենիքի, երեխաների ու խորթ չապրելու մասին
Հալեպի տունը պոկել-բերելու և այդպես էլ օտար մնալու մասին
Շուտ մեծացած մանուկներ, գողացված ուրախություն, ապրելու տենչ, հայ ընտանիքը չի լքում Հալեպը
Աշխարհի որ ծայրն էլ գնաս, հետ ես գալու, որովհետև միշտ կարոտելու ես. Հալեպահայ սրտաբան
Պատերազմը սեփական մաշկի վրա զգացած. Հալեպահայը կամավոր աշխատում է փախստականների համար
Տան կարոտը, հայրենիքը չթողնելը, հայ մնալու պարտքն ու Թումանյանի «Անուշը»… Հալեպահայ օպերային երգչուհին
«Գաբոյիս չեմ կարողանում բերել, երեխաս Հալեպում է». Սիրիահայ ընտանիքի երազանքը
Սիրիահայ. Մեր ինքնությունը այստեղ կպահենք, Հայաստանից դուրս ուր էլ գնանք, պիտի ձուլվենք
Սիրիահայ Ժիրայրն Արցախում է արդեն չորս տարի. Սեղան է նստում յոթ զավակով, մեծ տղան էլ զինվոր է
«Տանս վրա երկու անգամ հրթիռ է ընկել, տունս քանդվել է». Հալեպահայ Սոսին Երևանում սենդվիչ է վաճառում
Հալեպահայ. Խիղճ չունեցող մարդու ձեռքին մնացինք, այդքան գեղեցիկ քաղաքն ինչի՞ են վերածել
Սիրիահայ կին. Իսկ տունը, առօրյան, իմ հիշողություններն ինձ հետ են կանչում Սիրիա
Թեկուզ վաղը պատերազմը դադարի, հետ չեմ գնալու. Արցախում վերաբնակեցված սիրիահայ բժիշկ