Ձեր վստահելի աղբյուրը

Երևանի բնակիչ 22-ամյա Աբրահամ Հովհաննիսյանի պատանեկության մի փոքր հատված անցել է հայկական բանակում, որտեղ ստացած ծեծի հետևանքով այժմ երիտասարդությունն անցկացնում է հոգեբուժարանում: Աբրահամը բանակ զորակոչվել է 2009 թվականի նոյեմբերին, ծառայել մի քանի ամիս, այնուհետև տեղափոխվել Կանազի զինվորական հոսպիտալ: Նրա հետ կատարվածին չի դիմացել հոր սիրտը և մահացել է: Միակ հարազատը նրա 20-ամյա եղբայրն է` Գրիգոր Հովհաննիսյանը, որը ինչպես ինքն է ասում, ստիպված է առանց աշխատանքի միայնակ պահել եղբորը:

Եղբայրը Panorama.am-ի թղթակցի հետ զրույցում պատմեց, որ Աբրահամը ծառայել է Արարատի զորամասում և ծառայության ընթացքում հրամանատարների (նշում է Կարո Հովհաննիսյան անունը) կողմից դաժան ծեծի է ենթարկվել: «Ծառայության ժամանակ աֆիցերին խնդրել ա, թե սապոկս սեղմում ա, եթե հնարավոր ա մեծ համարի սապոկ տվեք: Ասել ա տղա ջան կգնաս, կկանգնես КПП-ի դռների մոտ, մինչև կգանք էդ հարցը կլուծենք: Պատմելա, թե իմ համար կանգնած էի, էկավ էդ աֆիցերը, հարցրել ա` որ ոտն ա սղմում, ցույց ա տվել ցավացնող ոտը, սա էլ քացով ուժեղ տվելա ոտին: Դրանից հետո ասում ա մեջը վախ ա առաջացել ու ճնշվածություն ու ասում էր, որ չի կարողացել ծառայել. Իրանց ասածները չի կարողացել անել, դրա համար ծեծում էին, ասում ա մի անգամ քցել էին գետնին տարբեր կողմերից գլխին են խփել», -պատմում էր խելագարված զինծառայողի եղբայրը:

Նրա խոսքով` եղբորը որոշ ժամանակ հետո տեղափոխել են Կանազի զինվորական հոսպիտալ առանց հարազատներին տեղյակ պահելու:

«Մենք իմացել ենք, որ ինքը Կանազում ա վեցերորդ օրը: Գնացի, տենամ ինչ` աչքերը արյուն լցված, հազիվ էր քայլում, ոչ էլ նորմալ կարում էր խոսար», -շարունակեց նա:

Գրիգոր Հովհաննիսյանը ներկայացրեց նաև Ռազմական բժշկական հանձնաժողովի որոշումը, որտեղ նշվում էր եղբոր` Աբրահամի ախտորոշումը. «Սուր պարանոիդ փսիխոզ, դեպրեսիվ պարանոիդ համախտանիշ»: Այնուհետև նշվում էր, որ ՊՆ 2006 թվականի մարտի 30-ի որոշման 5-րդ հոդվածի համաձայն, Աբրահամ Հովհաննիսյանը պիտանի չէ ծառայության: Ինչ վերաբերում է հիվանդության պատճառներին, ապա` «այն ձեռք է բերել զինվորական ծառայության ընթացքում»:

Եղբայրըր պատմեց նաև, որ Աբրահամը ամեն ամիս 24 օր մնում է հոգեբուժարանում, բուժումներ ստանում, հետո տեղափոխվում տուն ու երկու-երեք օր դեղերի ազդեցության տակ իրեն հանգիստ պահում:

«Բայց երբ դոզան անցնում ա, սկսում ա հիշել բանակը, հրամանատարներին, իրան ծեծողներին, էս ցրտին իջնում ա բակ ոտաբոբիկ, իրան-իրան խոսում ա, կորում ու նորից գալիս: Էս քանի օր առաջ հելել, ոտով գնացել էր Սիսիան, գնացել եմ, հետ եմ բերել», -պատմում էր Գրիգորը:

2010-ին փորձեր արել են փնտրել Աբրահամի մատնանշած հրամանատարների անուններով անձանց, Արարատի զորամասում գտնել նրանց, սակայն իրենց ասել են, որ տեղափոխվել են այլ զորամասեր ծառայության: Այնուհետև Գրիգորը նամակ է գրել Պաշտպանության նախարարին, եղբոր համար նշանակել են ամսական 30 հազար դրամ հաշմանդամության թոշակ, որը նրա խոսքով, չի բավարարում ծախսերը հոգալու համար: Ասաց` չեն մտածել խնդիրը բարձրաձայնելու և մեղավորներին պատժել պահանջելու մասին ու իրենց ավելի շատ հետաքրքրել է եղբոր բուժումը:

«Արդեն երեք տարի ա մեր մոտ խելագարված վիճակ ա, ինչ անում ենք, չի բուժվում, չի կազդուրվում: Ավանի հոգեբուժարանում մի 40-50 անգամ պառկել ա ու ոչ մի օգուտ: Բժիշկն ասում էր էդ դեղերը որ տալիս են իրան հանգստացնելու ու քնցնելու համար ա: 24 օրը լրանում ա, զանգում են, ասում են եկեք տարեք: Բերում եմ մի քանի օր հետո նորից նույն վիճակն ա: Չգիտեմ` ինչ անեմ»,-իր հուսահատությունը ներկայացրեց հիվանդ տղայի եղբայրը:

Նա խնդրում է պատկան մարմիններից օգնել իր եղբորը, ֆինանսավորել, որ լավ մասնագետները բուժեն նրան. «Ուրիշ բան չեմ ուզում: Ինձ ասում են տար դատարան, թող գրեն վեչնի կոյկա, բայց ես ոնց թողեմ ախպերս մնա հոգեբուժարանում, իմ միակ հարազատն ա, ոնց անեմ: Մենք իրանց ուրախ, զվարթ զինվոր ենք տվել, մեզ գիժ են հետ տվել: Ի՞նչ անեմ հիմա»:

Թեմային առնչվող`
Ասկերանի զորամասում խելագարության հասած զինծառայողի քրգործը կարճվել է. Ընտանիքն ուշադրության կարիք ունի

Ակցիա` խելագարված զինվորի ընտանիքին օգնելու համար