Ձեր վստահելի աղբյուրը

Մարտի 24-ից հետո, երբ հրապարակվեց «Հարսնաքար»-ի գործով դատավճիռը, որի ընթացքում սպառնալիքներ, հայհոյանքներ ու նույնիսկ ոտնձգության փորձ կատարվեց տուժող կողմի ներկայացուցիչ փաստաբանների` Տիգրան Եգորյանի և Լուսինե Հակոբյանի նկատմամբ, մինչ այժմ իրավապահներն այդ ուղղությամբ որևէ գործողություն չեն կատարել:

Ներկայացնում ենք Տիգրան Եգորյանի հետ Panorama.am-ի հարցազրույցը

-Ինչպե՞ս եք գնահատում մարտի 24-ին դատարանի դահլիճում Ձեր նկատմամբ կատարված ոտնձգությունը, երբ ամբաստանյալների կողմից հայհոյանքներ էին հնչեցվում, իսկ նրանց հարազատներն էլ անվայել խոսքեր ուղղում Ձեր հասցեին:

-Նախ ասեմ որ բացի հայհոյանքները իմ, փաստաբան Լուսինե Հակոբյանի և մեր ընտանիքի նկատմամբ հաշվեհարդարի սպառնալիքներ էին հնչեցնում ամբաստանյալներն ու դահլիճում գտնվող նրանց մերձավորները, ավելին՝ ամբաստանյալներից Գարիկ Մարգարյանն ու Նորայր Հայրապետյանը նույնիսկ փորձում էին ճեղքել ոստիկանների շարքը և հասնել մեզ: Ինչ վերաբերում է գնահատականներին, կարծում եմ, որ այս պահին շատ կարևոր է արդարադատություն իրականացնող Հայաստանի Հանրապետության անունից դատավճիռ հրապարակող դատարանի և իրավապահ մարմինների գնահատականը: Դատարանի՝ ի դեմս դատավորի, պահվածքն ու գնահատականը, ցավոք, ոչ մի հույս չի ներշնչում, իսկ իրավապահների գործողություններն ու արձագանքը կարծես արդեն ուշանում է, եթե համեմատական անցկացնենք իրենց հավաքների և խոսքի ազատություններն իրացնող քաղաքացիներին բերման ենթարկելու, վարչական պատասխանատվության ենթարկելու և այդ կապակցությամբ ոստիկանների զեկուցագրերի արագությունը: Դատավճռի հրապարակման ընթացքում սեռական բնույթի հայհոյանքներ էին հնչում, դատավորի ուղղությամբ առարկաներ էին նետում դահլիճից, ամբաստանյալները սպառնում և փորձում էին վնասել տուժող կողմի փաստաբաններիս և եթե չեմ սխալվում ոչ մեկին այս առթիվ ոչ մի իրավապահ չի անհանգստացրել, կարծես ոչինչ էլ չի եղել, կարծես էդպես էլ պիտի լիներ...

-Ի՞նչ եք պատրաստվում անել, արդյոք դիմելո՞ւ եք իրավապահ մարմիններին:

-Եթե այդպես էլ տեղից չշարժվեն և չդադարեցնեն հայտնի կենդանու քաղաքականությունը, ապա, այո, ձեռնամուխ կլինենք գործողությունների, քանի որ դրանք զուտ խոսքեր և հուզմունքի հետևանքով արտաբերված խոսքեր չէին, դրանք իրական սպառնալիքներ էին որոնք հնչում էին արդեն երկու տարի ազատազրկման մեջ գտնվող անձանց կողմից, որոնք չէին խորշում նաև ոստիկաններից և լրատվամիջոցներից և պատրաստ էին հենց դատարանի դահլիճում ֆիզիկական հաշվեհարդար տեսնել:

-Երեկ Բաղրամյան 26-ում դատապարտվածների հարազատները բողոքի ակցիա են կազմակերպել: Ձեզ համար սպասելի՞ էր նման արձագանքը դատավճռին և ըստ Ձեզ, ինչո՞վ էր նման արձագանքը պայմանավորված:

-Մեր կանխատեսումներից մեկը պատժի մոտավորապես այս չափն էր, բայց իհարկե մենք չէինք կանխատեսել այդօրինակ ոչ ադեկվատ պահվածքը: Նման արձագանքի վերաբերյալ կարող եմ ասել հետևյալը. ամբաստանյալներից և նրանց մերձավոր ազգականներից ոչ մեկն իր զայրույթը և դժգոհությունը չի ուղղում դատարանին կամ դատախազին նրանց կիզակետում ենք գտնվում մենք: Սա հստակ ցուցիչ է առ այն, որ ամբաստանյալները դատարանից և դատախազությունից վտանգ չեն ակնկալում, այլ այդ վտանգն ակնկալում են հանրային ուշադրությունից, որի ապացույցը այն է, որ նրանց կողմից տարբեր դժգոհություններ և վիրավորական արտահայտություններ են հասցեագրվում լրատվամիջոցների ներկայացուցիչներին և տուժող կողմին: Հետևաբար, կարելի է եզրակացնել՝ այս իրավիճակում ինչ-որ պայմանավորվածությունների կամ հանգամանքների արդյունքում նրանք հույս ունեն, որ եթե չլինի համապատասխան հանրային ուշադրության և վերահսկողության այս ալիքը, կատարած հանցագործության հետևանքները հաղթահարելը նրանց համար կլինի շատ ավելի հեշտ, մասնավորապես՝ պատժից խուսափելը կամ ավելի մեղմ պատիժ ստանալը և կարծում եմ որ այս խիստ պատիժը նրանց պարզաբանվել է որպես հանրային ճնշման հետևանք: Այս առումով ուշագրավ է այն, որ հենց ամբաստանյալներն ու նրանց մերձավորներն են հաստատում այս հետևությունները, մասնավորապես դատական վիճաբանությունների փուլում Արման Խաչատրյանը (կյաժը) ուղղակիորեն հայտարարեց, որ իրենց տևական ազատազրկման համար մեղավոր է միայն հասարակությունը:

-Դատապարտյալների հարազատների խոսքով, անհատականացված պատիժ չի կիրառվել, այլ խմբակային բոլորին նույն կերպ են պատժել, թեպետ Նորայր Հայրապետյանը իր վրա էր վերցրել ամեն ինչ: Դուք ինչպե՞ս կմեկնաբանեք նման հայտարարությունները:

-Մենք այդ կապակցությամբ արտահայտել ենք մեր դիրքորոշումը, անդրադարձել ենք թե թերի և մակերեսային նախաքննությանը, թե դատարան ուղարկված մեղադրական եզրակացությանը, վիճարկել ենք նախաքննության մարմնի և դատախազության որոշումները, մերկացրել ենք դատարանի անարդյունավետ գործողությունները, այնպես որ այս հարցում մեր դիրքորոշումը միշտ նույնն է եղել: Այնուամենայնիվ, ես կցանկանայի ներկայացնել հարցի մյուս կողմը առանց ընթացակարգային խախտումների մասին խոսելու, քանի որ դրանց մասին բազմիցս խոսել ենք: Տեղի է ունեցել ծանրացուցիչ հանգամանքներում սպանություն, ծեծի միջոցով սպանվել է ՀՀ պաշտպանության բանակի սպա, սպանվել է մի խումբ անձանց կողմից, խուլիգանական դրդումներով, առանձնակի դաժանությամբ և այս հանցագործության համար նախատեսված է պատիժ 12-20 տարի և ցմահ ազատազրկում: Ամբաստանյալներին դատապարտել են այլ հոդվածներով և դատապարտել են 12 տարի ազատազրկման, որոնցից երկու տարին արդեն անցյալում են, արդյոք այս պատիժը բավարար է, որպեսզի այս գործով ամբաստանյալները զղջան, փոխվեն, ուղղվեն: Հիմա փորձեք պատասխանել այս հարցին վերհիշելով դատավճռի հրապարակման ժամանակ նրանց անարգանքը դատարանի և հասարակության նկատմամբ, հայհոյանքները, սպառնալիքները և ֆիզիկական վնաս հասցնելու փորձերը` ոստիկանների և լրատվամիջոցների ներկայությամբ: