«Ուզում է այնտեղ ոսկի տեղա, հետ չեմ գնա». Հալեպահայ ոսկերիչն Արցախում հող է մշակում
Հարություն Իսկինդրյանը Սիրիայից Հայաստան տեղափոխված շատ հալեպահայերի նման մայրաքաղաքում ապրելը չի ընտրել: Պատերազմի պատճառով իր տունը լքած սիրիահայը որոշել էր նոր տան հիմքն ազատագրված հողում գցել:
Մասնագիտությամբ ոսկերիչ Հարութը Զանգելանում հիմա հողագործությամբ է զբաղվում. «Ես որոշեցի ապրել Զանգելանում` նոր բիզնես սկսելու համար: Նաև ցանքի գործ եմ անում: Որը լավ ստացվի, կանեմ: Հող եմ ցանել, եթե հարմար բաներ լինեն, ուրիշ գործերով էլ կզբաղվեմ: Ընկերներիցս մեկն ինձ առաջարկեց, ասաց` արի ցանքի գործով կզբաղվես, կօգնեն քեզ, հող կտան»:
Արցախում ամենաշատը մայրաքաղաք Ստեփանակերտն է սիրում, բայց Հալեպն է շատ կարոտում. «Շատ սիրուն երկիր էր, այնտեղ էինք ծնվել, մեծացել: Ամեն ինչ ունեինք` տուն, գործ, փող: Այնտեղ ապրելն էլ էր հեշտ»:
Հալեպում բացի ոսկերչությունից, նաև բիզնեսով էր զբաղվում. ինտերնետ սրճարան և կանանց հագուստի խանութ ուներ:
«Պատերազմը սկսեց, ձգեցի, եկա: Մայրս ու երկու եղբայներս այնտեղ են, իսկ ես մոտ 1 տարի 9 ամիս է Հայաստանում եմ»,- ասում է նա և հավելում, որ Երևանում էլ ապրում է քույրը:
Հալեպում մնացած հարազատների հետ դժվարությամբ է կապ հաստատում: Խանութները փակ են, վտանգավոր հատվածում են, տունը մի քիչ ավելի ապահով է, բայց փողոց դուրս գալ ու տուն վերադառնալը բախտի հարց է:
«Վախով ապրում են: Մեր կռիվը չէր, մենք արանքում ամենից շատ տուժեցինք: Միշտ այդպես է, միշտ փորձանքը հայի գլխին է գալիս»,- ցավով է հայտնում Հարութը:
Նրա խոսքով, հայերը Սիրիայում հարգված մարդիկ են, պետությունն էլ նրանց կողքին է. «Մեր դպրոցները, եկեղեցին, ակումբները հանգիստ գործում են, որևէ մեկը չի միջամտում: Ոչ մի արգելված բան չկար: Ընդունված ու սիրված էինք»:
Հարութը Հայաստան մենակ է եկել, Զանգելանում էլ մենակ է ապրում: Մինչև հայրենիքում հաստատվելը 10 տարի առաջ որպես զբոսաշրջիկ էր եկել: Հայաստանը սիրուն է, լավ է, ասում է նա, բայց նաև նշում, որ այստեղ դժվար է աշխատանք գտնելն ու գումար վաստակելը:
«Եկամուտը քիչ է, բայց ի՞նչ անեմ: Ձեռքիս ուրիշ բան չկա: Ստիպված պիտի համակերպվել ու փորձել ապրել»,- ասում է Հարութը:
Չնայած, որ Հայաստանում դեռ չի հարմարվում, բայց հետ գնալու մասին էլ չի մտածում: Հեշտ չէ, նշում է սիրիահայն ու ավելացնում. «Գնալ հետ, մուսուլմանի մեջ ապրելն ինձ համար այլևս անկարելի է: Ուզում է այնտեղ ոսկի տեղա, չեմ գնա: Մուսուլման ժողովրդի մեջ դժվար է ապրելը»:
Հարութ Իսկինդրյանը Հայաստանում հաստատվելու մասին է մտածում, եթե գործերը հաջողությամբ գնան, կմնա:
Հոր կողմը Արևմտյան Հայաստանից է, իր մի կեսը ձգում է դեպի հայրենիք, բայց մյուս կեսն էլ չի պոկվում Սիրիայից. երակներում նաև հալեպցի մոր արյունն է հոսում, ում արմատները Հալեպում 200 տարուց ավելի պատմություն ունեն:
Սիրիահայերի մասին շարքի նախորդ պատմությունները`
Քեսաբահայի հայացքն անցյալում է, սիրտը՝ անտեր մնացած տանը
Սիրիահայ բժշկի հիվանդանոցը՝ զինյալների բուժարան. Օտար կռիվն ու սեփական կորուստը
Սիրիահայ Պերճի տրեխներով ու յափնջիով Սարոն. «Հայություն կա «Անուշ»-ի մեջ»
Ուրիշի պատերազմը. Հալեպահայ ոսկերչի կիսատ թողած կյանքն ու անորոշ ապագան
Հալեպից Հորդանան, ապա Հայրենիք. Հետևում թողած թագավորական առաջարկների ու կյանքի մասին
Ապրել օտար հողում և Հայաստանը մեջդ ապրեցնել. Սիրիահայ ընտանիքի վերջին հանգրվանը
Սիրիայից Արցախ. Հայ երիտասարդը չավարտված պատերազմում իր գործն է գտել
«Հայրս ու մայրս 1915-ի ջարդն են տեսել, մենք էլ այսօր ավելի ճերմակ ջարդ տեսանք»
Հալեպի հայ հարսների օժիտն ասեղնագործող ու ծաղկող կնոջ մասին
Հալեպում թողած պարտությունն ու Հայաստանում գտած հաղթանակը
Ընդհատվող ժամանակագրություն` Հալեպից Երևան
Հալեպահայ մանկաբույժը՝ հայրենիքի, երեխաների ու խորթ չապրելու մասին
Հալեպի տունը պոկել-բերելու և այդպես էլ օտար մնալու մասին
Շուտ մեծացած մանուկներ, գողացված ուրախություն, ապրելու տենչ, հայ ընտանիքը չի լքում Հալեպը
Աշխարհի որ ծայրն էլ գնաս, հետ ես գալու, որովհետև միշտ կարոտելու ես. Հալեպահայ սրտաբան
Պատերազմը սեփական մաշկի վրա զգացած. Հալեպահայը կամավոր աշխատում է փախստականների համար
Տան կարոտը, հայրենիքը չթողնելը, հայ մնալու պարտքն ու Թումանյանի «Անուշը»… Հալեպահայ օպերային երգչուհին
«Գաբոյիս չեմ կարողանում բերել, երեխաս Հալեպում է». Սիրիահայ ընտանիքի երազանքը
Սիրիահայ. Մեր ինքնությունը այստեղ կպահենք, Հայաստանից դուրս ուր էլ գնանք, պիտի ձուլվենք
Սիրիահայ Ժիրայրն Արցախում է արդեն չորս տարի. Սեղան է նստում յոթ զավակով, մեծ տղան էլ զինվոր է
«Տանս վրա երկու անգամ հրթիռ է ընկել, տունս քանդվել է». Հալեպահայ Սոսին Երևանում սենդվիչ է վաճառում
Հալեպահայ. Խիղճ չունեցող մարդու ձեռքին մնացինք, այդքան գեղեցիկ քաղաքն ինչի՞ են վերածել
Սիրիահայ կին. Իսկ տունը, առօրյան, իմ հիշողություններն ինձ հետ են կանչում Սիրիա
Թեկուզ վաղը պատերազմը դադարի, հետ չեմ գնալու. Արցախում վերաբնակեցված սիրիահայ բժիշկ