Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ինչո՞ւ մեր երկրում պետք է ցուցադրվեն ադրբեջանական ֆիլմեր, այդպես էլ ոչ ոք չկարողացավ բացատրել, քանի որ հանդուրժողականության մասին հնչող հորդորներն ու կոչերը` քարոզչական նման պատերազմի պարագայում, սահմանում անընդհատ լսվող կրակոցների ու հայ գերիների սահմռկեցուցիչ մահերի կողքին դավաճանությանը հավասարազոր երևույթ է դիտվում: Սակայն սրա հետ մեկտեղ կարող ենք փաստել, որ հասարակությունը կարողացավ խոչընդոտել կոնկրետ երևույթի կյանքի կոչումը, այն է` Երևանում անցկացման նախատեսված ադրբեջանական ֆիլմերի փառատոնը բազմիցս հետաձգվեց, հիմա էլ կարծես վերջնական այդ գաղափարը հօդս ցնդեց:

Հիշեցնենք, որ փառատոնի շրջանակում, կազմակերպիչների մտահղացմամբ, հերիք չի պետք է ցուցադրվեր չորսը ֆիլմ, այդ թվում նաև մեկ վավերագրական, վերջում դրանցից մեկը պետք է արժանանար հանդիսատեսի` հայ հանդիսատեսի խրախուսական մրցանակին:

«Ես գիտեմ մենակ մի բան` պետությունն այդ փառատոնը չպետք է հովանավորի, իսկ եթե ինչ-որ հինգ հոգի հետաքրքրված է այդ ֆիմլերի ցուցադրությամբ, թող ցուցադրեն…ուղղակի ես չեմ հասկանում, թե այս աղմուկն ինչից է» ,-Panorama.am-ի հետ զրույցում` անդրադառնալով չկայացած փառատոնի շուրջ տարատեսակ մեկնաբանություններին նշեց ՀՀ Մշակույթի նախարար Հասմիկ Պողոսյանը:

Նախարարի հանգստությունը փառատոնի կայանալու-չկայանալու հետ կապված թերևս բացատրվում է նրանով, որ հասարակությունը ինքը տվյալ հարցը կարգավորեց:

Բայց` եթե չկարգավորվեր, միթե՞ պետությունը չպետք է որևէ քայլեր ձեռնարկեր, որպեսզի խոչընդոտեր նման փառատոնի անցկացումը, առավել ևս, որ ադրբեջանական կողմը ցանկացած պատրվակ օգտագործում է հակահայ քարոզչություն իրականացնելու համար: Այսինքն` ճի՞շտ է նման հարթության մեջ տեղավորվող խնդիրը թողնել ինքնահոսի հարցին, տիկին նախարարն արձագանքեց.

«Սկզբից խոսքն այն մասին էր, թե պետական կառույցներն են խոչընդոտում, բայց փաստացի հասարակությունը հասավ նրան, որ այդ ֆիլմերը որևէ տեղ չցուցադրվեցին… Ես նույնսիկ ամենամեծ ցանկության դեպքում էլ չեմ կարող որևէ մեկին բռնանալ, որպեսզի արգելվեր դրանց ցուցադրությունը, բայց տեսանք, որ ինքն իրեն ամեն բան կարգավորվեց» :

Նա նաև մատնանշեց մեկ այլ հանգամանքի` «Այս անիմաստ աժիոտաժում մոռացվում է այն, որ նման ծրագրերը ֆինանսավորվում են , ֆինանսական աջակցություն են ստանում և այդ իմաստով նոր բան չէր նման փառատոնի անցկացման գաղափարը: Բայց, փառք Աստծո, կա հասարակություն, որը կարողացավ արգելք դնել դրա իրագործմանը»:

Իսկ վերջում Հ.Պողոսյանն ընդգծեց, թե սա այն խմորը չէր, որ պետք է այդքան ջուր տաներ, քանի որ կան այլ ու ավելի կարևոր հարցեր: Օրինակ, երբ երեք օր շարունակ քննարկվում է այն հարցը, թե արդյո՞ք պետք է, որպեսզի խաչքարը մտնի նյութական ցանկերի մեջ, իրականում հենց սրանով պետք է հասարակությունը մտահոգվի, քանի որ դա է լրջագույն խնդիր. «Ի վերջո, դրանով հարցի տակ էր դրվում հայկական խաչքարի ծագումնաբանությունը»,- հավելեց նախարարը:
Մշակույթի նախարարին Panorama.am-ը ամենևին չհիշեցրեց, որ  Մոսկվա կինոթատրոնի  ամառային կինոդահլիճը ապօրինաբար հանվեց մշակութային արժեքների ցուցակից… առանց հասարակության օգնության ու միայն հասարակության գործուն միջամտությունը կանգնեցրեց դրա քանդումը։ Չհիշեցրեցինք նաև Նորավանքի կողքը կառուցված ռեստորանային համալիրի մասին, ինչի պատճառով Նորավանքը չմտավ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի ցուցակի մեջ։ Էլի շատ բաներ կարող ենք չհիշեցնել, սակայն այն, որ հասարակությունը չի կարող իրականացնել գործառնությունը, որ տրված է նախարարությանը, թերևս` նշենք։