Ձեր վստահելի աղբյուրը

Վերջին տարիներին Հայաստանում հայտնաբերվել է Ադրբեջանի և Թուրքիայի հատուկ ծառայությունների հետ համագործակցող 9 գործակալ, և բոլորն էլ դատապարտվել են երկարատև ազատազրկման: Այդ մասին տեղեկացնում են ՀՀ Գլխավոր Դատախազության լրատվական ծառայությունից:

Ըստ աղբյուրի, պետական դավաճանության կամ լրտեսության առարկա է հանդիսանում ոչ միայն պետական գաղտնիք հանդիսացող նյութերի հավաքումը և տրամադրումը օտարերկրյա պետության հետախուզությանը, այլև՝ պետական գաղտնիք չհանդիսացող այլ տեղեկությունների հավաքումն ու հաղորդումը: Այլ տեղեկությունների ներքո օրենսդիրը և դատական պրակտիկան ճանաչում է տնտեսական, գիտական, քաղաքական, ռազմական, պետության պաշտպանունակությանը վերաբերող, այլ բնույթի ցանկացած տեղեկություն, որոնք թեև պետական կամ ռազմական գաղտնիք չեն կազմում, սակայն կարող են օգտագործվել ի վնաս Հայաստանի Հանրապետության: Պետական դավաճանության հանցագործության սուբյեկտ կարող է հանդիսանալ միայն ՀՀ քաղաքացին, իսկ լրտեսության՝ օտարերկրյա քաղաքացին կամ քաղաքացիություն չունեցող անձը:

Հայաստանի դատական մարմիններում վերջին տարիներին քննվել է այսօրինակ բնույթի 5 քրեական գործ՝ 9 անձի վերաբերյալ, ընդ որում՝ դրանցից Մուրադ Բոջոլյանը, Անդրեյ Մազիևը, Նինա Շիլինան, Իվետա Ֆիլկովան, Էդգար Ֆիլկովը և Ալեքսանդր Գասպարյանը, Գևորգ Հայրապետյանը, դատապարտվել են՝ պետական դավաճանության (ՀՀ քրեական օրենսգրքի 299 հոդված), իսկ ՌԴ քաղաքացի Ռուստեմ Վալիախմետովը և ԻԻՀ քաղաքացի Բեհնամ Բաղերին դատապարտվել են լրտեսության համար (ՀՀ քրեական օրենսգրքի 302 հոդված):

Նշենք, որ նշված բոլոր գործերով ներպետական ատյանները հիմնավորված են համարել առաջադրված մեղադրանքները: Մասնակի բացառություն է կազմում միայն Գ. Հայրապետյանի և Բ. Բաղերիի վերաբերյալ քրեական գործը, որի վերաբերյալ դատավճիռ կայացրել է միայն ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանը, իսկ վերաքննիչ դատարանը դեռ չի սկսել քննությունը:

Եվրադատարան հասել է մեկ բողոք՝ Մուրադ Բոջոլյանն ընդդեմ ՀՀ կառավարության, և մերժվել, քանզի Եվրոդատարանը գտել է, որ Բոջոլյանի կողմից նման տեղեկությունների հաղորդումը արտասահմանյան հետախուզական ծառայություններին իրական վտանգ էր ներկայացնում Հայաստանի ազգային անվտանգությանը և հիմք էր հանդիսանում նրան պատժելու համար: Հետևաբար դատարանը եզրակացնում է, որ Բոջոլյանին պատժի ենթարկելն ուներ սոցիալական սուր անհրաժեշտություն և որ դատապարտելու համար ներպետական դատարանների կողմից ներկայացված հիմքերը վերաբերելի և բավարար էին: