Ձեր վստահելի աղբյուրը

Panorama.am-ը տարվա հինգ կարևոր իրադարձությունների «փնտրտուք» է սկսել. հարցով դիմելով և՛ պետական կառույցներին, և՛ Է –հասարակությանը` բլոգերներին:

Յուրաքանչյուր հաջորդ բլոգերին, ով կպատասխանի ամփոփիչ հարցերին, առաջարկում է նախորդը։ Նարջանին (narjan) առաջարկել և իր հարցն ուղղել է Դաբավոգը (dabavog)։

-Ինչ հինգ կարևոր իրադարձություն կնշեիք, որ տեղի են ունեցել այս տարում. գնահատեք դրանք, խնդրում եմ:

-Պրոտոկոլների տապալումը, կամ պաշտոնական տապալումը ավելի ճիշտ կլինի ասել, որովհետև բոլորին էլ պարզ էր, որ պրոտոկոլները տապալվեցին շատ ավելի շուտ, քան դրա մասին հայտարարվեց պատասխանատու լրատվամիջոցների էկրաններից։ Իրականում նշանակալից էր ոչ թե Ֆուտբոլային դիվանագիտության տապալումը այդպիսին, որին, ինչպես ասեցի, ոչ մեկս էլ չէր կասկածում, այլ այն փաստը, որ Սարգսյանի նախագահության մեծագույն նախաձեռնության կատարյալ ֆիասկոն որևէ տեսանելի հետևանքներ չունեցավ երկրի ներքին կյանքի վրա։

Հայոց լեզվի ու ինքնության դեմ իշխանությունների սանձազերձած պայքարը (խնդրել էիք նաև գնահատել)։ Ցավոք «Լեզվի մասին» օրենքում փոփոխությունները կանխելու ակտիվ փորձերն ապարդյուն եղան, բայց համոզված եմ՝ իշխանությունը ստիպված է լինելու հետ կանգնել։

Մոսկվայում ամսվա սկզբին բորբոքված ֆաշիզմի ալիքը։ Այստեղ միանգամից ասեմ, որ ինձ հուզում է ոչ այդքան ռուսահայության վիճակը, որքան հայաստանցի իմ հայրենակիցների մեծ մասի ինչպես նաև իշխանության ռուսամոլությունը։ Հույս ունեմ, եթե Ադրբեջանին վաճառվող С-300 ներից չէ, ապա գոնե Մոսկվայի մեջտեղը օրը ցերեկով կովկասի ջարդելու պատրաստ հազարավոր ամբոխը ոմանց մի քիչ մտածել կստիպեն։

Տարվա վերջում իշխանության ներսում հանկարծակի սկսված և կարծես թե դեռ չավարտված կադրային փոփոխությունները։ Կրկին, էականն այստեղ առհասարակ նոր դեմքերը չեն՝ այլ այն ինչպես այս պրոցեսսը սկսվեց և ինչ արագությամբ է ընթանում։

Հայաստանին անմիջականորեն (դեռևս) չի առնչվում, բայց որպես տարվա իրադարձություն չեմ կարող չնշել Վիքիլիքսի կողմից ԱՄՆ դիվանագիտական նամակագրության արտահոսքը։ Ես կարծում եմ Հայաստանում շատ -շատերն են անհամբեր սպասում Երևանի դեսպանատան մոտ երկու հազար նամակների բացահայտմանը։

-Դուք գտնու՞մ եք, որ ձեր արտահայտած կարծիքը ազդեցություն ունի հասարակական կարծիքի վրա, ընտրո՞ւմ եք, ինչ ասել:

- Ոչ ու սա իհարկե համեստություն չէ։ Այստեղ ուզում եմ նշել մի բան, որ բազմիցս եմ մատնանշել։ Այն օրվանից, երբ դեռ վարչապետ Սարգսյանը որոշեց հեռուստաէկրանից պատասխանել բլոգերների հարցերին մեր իշխանությունը բլոգերը ֆետիշ է սարքել։ Չեմ կարող բացատրել այս երևույթը, բայց հայրենի իշխանությունը միշտ չէ, որ տրամաբանությամբ կարելի է հասկանալ։ Իրականում բոլորին էլ պարզ է, որ Հայաստանի 99%-ը որևէ առնչություն չունի բլոգերի հետ, և որ Հայաստանում ոչ միայն բլոգերը այլ նաև օնլայն ԶԼՄ-ները (այդ թվում և ձերը) ու նույնիսկ տպագիր մամուլը (բացառությամբ թեժ ընտրաշրջանների) մարգինալ ազդեցություն ունեն հասարակական կարծիքի վրա։ Քանի դեռ դրանց դեմ չեն պայքարում ինչպես Ա1+-ի դեմ, հավատացած եղեք, այդպես է։

Հարց Դաբավոգից։
-Առաջին եւ Երկրորդ հանրապետության առաջի տարիներին մի շարք հայտնի եւ տաղանդավոր հայեր թողեցին տաք տները եւ եկան աղքատ սոված Հայաստան միայն այն պատճառով, որ իրենց ասացին` եկեք, դուք պետք եք:
Ինչ պիտի ասենք այսօր, որ մարդիկ պատրաստ լինեն վերադառնալ, նույնիսկ` առանց լուրջ նյութական հետաքրքրվածության:
-Անհնար է միաժամանակ ասել՝ դուք պետք եք ու գործնական ամեն քայլով խրախուսել արտագաղթը։ Խնդիրն ըստ իս ոչ թե նրանում է, որ չի ասվում այդ «դուք պետք եք»-ը այլ, որ դրան, ինչպես և իշխանության՝ հեռուստաէկրանի եթերից ասածների մեծ մասին հավատացող չկա։ Ավելին, կարծում եմ այստեղ նույնպես թերահավատությունն էլ տեղին է։

Ես համոզված եմ, որ եթե լինի մասնագետների իրական կարիք, որը հասկացվի և ընդունվի իշխանության կողմից, մարդիկ կգան։ Ու տեխնիկականը՝ օժանդակությունը, թղթաբանությունը, հեշտացված հարկերը, այդ ամենը երկրորդական են։ Իսկ այդ կարիքը ցույց տալու համար իշխանությունը պիտի առաջին հերթին մտածի իր ունեցած մասնագետներին պահելու ու նրանց օրինակով կարիքը ցույց տալու մասին։

- Այս հարցերին ինչ հարց կավելացնեիք ու ում կառաջարկեիք դրանց պատասխանել:
-Հարցս ուղղում եմ zloyan-ին։ Ինչպես կգնահատես զարգացումները ղարաբաղյան պրոցեսում 2010-ի ընթացքում և, ըստ քեզ, որակապես փոխվել է արդյոք իշխանության մոտեցումը ղարաբաղյան խնդրին նախագահական ընտրություններից հետո։

-Շնորհակալություն։
 (Կծու էր... չէ՞)։

Նախորդող նորություն` 2010 թվական. Գնահատում են բլոգերները.Դաբավոգ (dabavog)