Ձեր վստահելի աղբյուրը

Անցյալ տարվա մայիսին, երբ ԱԺ-ում քննարկվում էր կառավարության` ի դեմս Արդարադատության նախարարության առաջարկը` ստեղծել Էթիկայի հանձնաժողով, ՀՅԴ խմբակցության ղեկավար Վահան Հովհաննիսյանն ամբիոնից հայտարարեց, որ այդ հանձնաժողովի գոյությունը ոչ թե կլուծի կոռուպցիայի խնդիրը, ինչպես որ դրա ստեղծման գաղափարի առանցքում է դրված, այլ կդառնա գործիք` մարդկանց քաղաքական հայացքների համար հետապնդման ենթարկելու համար: Քննարկումները խորհրդարանում բավականին բուռն էին, բայց վիճահարույց օրինագիծն ընդունվեց` դրանով իսկ մի քանի հարյուր պաշտոնատար անձիք պարտավոր կլինեն յուրաքանչյուր տարի իրենց գույքի և եկամուտների հայտարարագրերը ներկայացնել էթիկայի հանձնաժողովին, իսկ հանձնաժողովը կհամեմատի` արդյո՞ք դրանք միմյանց համապատասխանում են:

Անցած շաբաթ ՀՀ նախագահի հրամանագրով հանձնաժողովի կազմը հաստատվեց։
Նրանք են` ՀՀ Ազգային ժողովի նախագահի առաջարկած թեկնածու Լիլիթ Պետրոսյանը, ՀՀ վարչապետի առաջարկած թեկնածու Արմեն Խուդավերդյանը, ՀՀ Սահմանադրական դատարանի նախագահի առաջարկած թեկնածու Արեգ Շուշյանը, ՀՀ վճռաբեկ դատարանի նախագահի առաջարկած թեկնածու Էմիլ Բաբայանը և ՀՀ գլխավոր դատախազի առաջարկած թեկնածու Արտակ Սարգսյանը:

Կարելի է ենթադրել, որ հանձնաժողովն արդեն անցել է գործի, թեև` նույնիսկ տեղակայվելու վայր էլ դեռ չունի, ու հանրությանը դեռ հայտնի չեն ամենակարևոր բաները`
1. Ո՞ր արժանիքների համար են երաշխավորված հենց այս մարդիկ;
2. Որո՞նք են գործունեության որոշակի շրջանակները;
3. Ովքե՞ր են այն պաշտոնյաները, որոնք համարվում են բարձրաստիճան ու պարտավոր են, փաստորեն, բացի ՊԵԿ-ից, իրենց եկամուտները հաշվետու դարձնել նաև «էթիկայիններին»:

Հանրությունն այժմ քննարկում է նաև հանձնաժողովի անաչառ լինել-չլինելու հարցը, անկախ լինել-չլինելու հարցը և բավականին կլորիկ աշխատավարձը` 600- 680 հազար դրամ։

Առաջինի պահով փոքր-ինչ բացատրություններ տրվեցին (անդամները պետք է լինեն քաղաքականությունից հեռու, անկախ անձինք, որոնք որևէ կուսակցության չեն պատկանում), թեև անհասկանալի բաներ ևս մնացին` մասնավորապես` իսկ ո՞ր արժանիքների շնորհիվ նրանց հնարավորություն կընձեռվի անմիջականորեն ծանոթանալ մեր պաշտոնյաների ունեցած-չունեցածին ու հարկ եղած ժամանակ էլ վերջիններիս համար ոչ ցանկալի հետևություններ անել:

Ի վերջո, արդյո՞ք համարժեք է, երբ իր գոյությամբ ու գործունեությամբ անհայտ մարդը, ասել է թե (թող վիրավորական չհնչի` փաստն ենք արձանագրում)` մինչ այս կշիռ չունեցող անձը, հնարավորություն ունենա լուծել այնպիսի լուրջ ու սպասված խնդիր, ինչն է կոռուպցիայի դեմ պայքարը, ու լինել այդ պաշտոնում, փաստորեն, հավասարը հավասարի ՀՀ բարձրաստիճան պաշտոնյաների հետ այնպես, որ կարողանա իրականացել իր վրա դրված գործառույթը, ոչ մի կերպ չկաշկանդվել և այլն:

Ավելին. եթե, ենթադրենք, էթիկայի հանձնաժողովի անդամն իսկապես վեր լինի այն ամենից, ինչ ներկայացրեցինք, ու հայտնաբերի, որ օլիգարխ-պատգամավորներից կամ նախարարներից մեկը իր ներկայացրած եկամուտների հայտարարգրում մի բան այլ չէ գրել, պակասեցրել է կամ ընդհանրապես մոռացել, ի՞նչ է լինելու այդ դեպքում: Արդյո՞ք հանձնաժողովի անդամն ունի այն լիազորությունը, որ նման փաստերով դիմի դատախազություն –ոստիկանություն: Կամ, առավել ևս` բարձրաձայնելով այդ ամոթալի իրողությունը` հրապարակավ պահանջի մեղավորի հրաժարականը:

Լավ, չասեք նախօրոք ենք ասում` սպասենք արդյունքների։
Իսկ հիմա առաջ անցնեք ու տեսնենք, թե ովքե՞ր են այն հաջողակները, որոնք համարվում են բարձրաստիճան պաշտոնյա ու որոնց դեմ էլ ուղղված է լինելու, փաստորեն, մեր նորաստեղծ հանձնաժողովի հանրությանն անհայտ անդամների գործունեությունը:

Համաձայն «Հանրային ծառայության մասին» ՀՀ օրենքի դրանք են. «Հանրապետության Նախագահը, վարչապետը, ԱԺ պատգամավորները, ՍԴ անդամները, դատավորները, նախարարները և նրանց տեղակալները, գլխավոր դատախազը և նրա տեղակալները, մարզերի, Երևան քաղաքի և կայազորների դատախազները, օրենքներով ստեղծված պետական մարմինների ղեկավարները, նրանց տեղակալները և այդ մարմինների անդամները, ԿԲ նախագահն ու նրա տեղակալը և ԿԲ խորհրդի անդամները, կառավարությանն առընթեր պետական կառավարման մարմինների ղեկավարները, նրանց տեղակալները, ՎՊ նախագահը, նրա տեղակալը, խորհրդի անդամները, Նախագահի աշխատակազմի ղեկավարը և նրա տեղակալները, ԱԺ աշխատակազմի ղեկավարը և նրա տեղակալները, ՍԴ աշխատակազմի ղեկավարը, կառավարության աշխատակազմի ղեկավարը և նրա տեղակալները, Երևանի քաղաքապետը և նրա տեղակալները, մարզպետները և նրանց տեղակալները, օտարերկրյա պետությունում գործող դիվանագիտական ծառայության մարմինների ղեկավարները, ԱԱԽ քարտուղարը, Նախագահի խորհրդականները և օգնականները, ԱԺ նախագահի խորհրդականները և օգնականները, վարչապետի խորհրդականները և օգնականները, նախորդ տարվա հունվարի 1-ի դրությամբ 50.000 և ավելի բնակիչ ունեցող համայնքների ղեկավարները, ինչպես նաև Նախագահի վերահսկողական ծառայության ղեկավարը, վարչապետի վերահսկողական ծառայության ղեկավարը»:

Ցուցակը, ինչպես տեսնում ենք, բավականին ծավալուն է: Սրանից էլ ավելի ծավալուն են դառնում այն հարցերը, որոնք բարձրաձայնելիս ակամայից հարց է ծագում` ինչպե՞ս հասնել արդարության մի երկրում, որտեղ օրենքով ամրագրված է, որ պատգամավորը պետք է զբաղվի մտավոր, այլ ոչ թե ձեռնարկատիրական գործունեությամբ, բայց մեր պատգամավորների մեծ մասը տնօրինում են Հայաստան-աշխարհի ձեռնարկությունների, հանքերի, գործարանների, խանութների և մնացածի առյուծի չափաբաժինը:

Այժմ, հարգելի հանրություն, այս սպասելիքը ունենալու ենք մասնավորապես նորաստեղծ էթիկայի հանձնաժողովի փխրուն անդամ Լիլիթ Պետրոսյանից, ով, փաստորեն, կարող է, ստուգելով ասենք ԱԺ անկուսակցական պատգամավոր Սամվել Ալեքսանյանի գույքն ու ունեցվածքը, բարձրաձայնել ու ըստ այդմ էլ պահանջել, որ նա վայր դնի իր պատգամավորական մանդատը, քանի որ YEREVAN CITY խանութների ու Natali Pharm դեղատների ցանցը, Շիրակի մարզում վերջերս բացված շաքարի գործարանը ու էլի շատ ու շատ գերշահույթ-եկամուտ ապահովող ձեռնարկություններ ու գործարաններ (էլ չենք խոսում Հայաստան շաքարավազ ներկրելու 99 տոկոսից ավելի մենաշնորհը) իրենը չի… փաստաթղթերով:

Հանրությունը քննարկում է նաև մի շարք պատգամավորների` ՀՀԿ-ական Հերմինե Նաղդալյանի, Վարդան Այվազյանի, Գագիկ Աբրահամյանի, Ռուբեն Հայրապետյանի, ԲՀԿ-ական Մուրադ Գուլոյանի, Վերսանդ Հակոբյանի, ՀՅԴ-ական Աշոտ Ափոյանի և այլոց բիզնեսների մասին, նախարարներ Հարություն Քուշկյանի ` առողջապահության ոլորտում ունեցած մենաշնորհի, Հրանուշ Հակոբյանի` հանքարդյունաբերության մեջ ունեցած մենաշնորհի, Արամ Հարությունյանի և այլոց բիզնեսների մասին… մի խոսքով` ցուցակը շատ հաստափոր է, ասելիքն էլ շատ: Կրկնում ենք` սա այն հանրության կարծիքն է, ում համար թափանցիկ պիտի դարձնի այդ ու այլ պաշտոնատարների գործունեությունը Էթիկայի հանձնաժողովը:
Ի՞նչ է անելու հանձնաժողովը նման, բոլորին հայտնի.. չասենք փաստերի հետ:

Այստեղ հավելենք, որ մենք ամբողջապես էթիկայի հանձնաժողովի կողմից ենք ու աջակից օրենքին. Սպասենք (կամ` ձեռքերս ծալած չսպասենք), որ կոռուպցիայի դեմ պայքարը տեսանելի ու ակնհայտ դառնա։