Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Ազգովի տոնեցինք մեր նորանկախ պետության, բազմադարյա դադարից հետո վերածնված, հայոց բանակի 20-ամյակը: Սա իսկապես իրադարձություն է, որը չի կարող անտարբեր թողնել ոչ մի հայի, թե՛ Հայաստանում, թե՛ սփյուռքում: Բանակ ունենալը թերևս ոչ մի ազգի համար էլ ինքնանպատակ չէ, բայց հայ ժողովրդի համար այն հանդիսանում է գոյապայքարի անքակտելի և անփոխարինելի բաղադրիչ: Այսօր տարածաշրջանում առկա աշխարհաքաղաքական դասավորվածությունը մեզ այլընտրանք չի թողնում, քան ունենալ մարտունակ, կազմակերպված և ժամանակակից տեխնիկայով հագեցած բանակ, այլ կերպ ասած, ուժեղ բանակ: Հայաստանը վերջին 20 տարիների ընթացքում անվիճելիորեն մեծ նվաճումներ է գրանցել այս ոլորտում, որոնք նպաստում են բանակի հետագա զարգացմանը բառի լայն իմաստով»,- այս մասին Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց ռազմական փորձագետ Էրիկ Երիցյանը:

Նա նշեց, որ անկախ որոշ օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ թերություններից, ՀՀ Պաշտպանության նախարարությունը համարվում է ամենակազմակերպված և համակարգված պետական կառույցներից մեկը, ինչն իր հերթին արտացոլվում է նաև զորքերում և առհասարակ նպաստում համակարգի բնականոն գործունեությանը:

«Մեծ աշխատանք է տարվում ռազմական կրթության, բանակում մարդու իրավունքների մասին իրազեկման և պաշտպանության ուղղությամբ, տարեց տարի պակասում է, ոչ մարտական իրավիճակներում, զինծառայողների մահացությունների թիվը անկախ դրանց մասին տեղեկությունների հնչեղության, չնայած դա էլ, ըստ էության, բանակի գործունեության թափանցիկության բնական դրսևորումն է: Այս ամենին զուգահեռ մեր բանակը համալրվում է ժամանակակից տեխնիկայով և պրոֆեսիոնալ զինվորականներով»,- նշեց Է. Երիցյանը:

Նրա խոսքերով, այս ամենը կարող է հնչել, որպես ինչ-որ վերացական հիմնավորում կապված մեր բանակի հզոր լինելու հետ, սակայն վերընշվածի պատճառահետևանքային շղթան ինքնին ապացուցում է ապացուցման կարիք չունեցող երևույթը:

«Արդարության համար պետք է նշել, որ մեր հիմնական հակառակորդը` Ադրբեջանը, պաշտոնապես ավելի մեծ ֆինանսական ներդրումներ է անում սեփական զինված ուժերում քան մենք`ելնելով որոշ տարրական օբյեկտիվ պատճառներից ( ավելի մեծ երկիր, բնակչություն, տնտեսություն): Պաշտոնապես բառը թերևս ինքնանպատակ չէր օգտագործված, որովհետև ներդնելով ավելի մեծ փողեր` ադրբեջանական բանակը այդպես էլ չի կարողացել որևիցէ, այսպես կոչված, նորամուծությամբ գերազանցել մեզ: Այսպիսով, եթե նույնիսկ մակերեսային վերլուծություն անենք մոտակա ժամանակներս հավանական պատերազմի վերաբերյալ, ապա դժվար չէ հասկանալ, որ դա անհնարին է` հիշելով միայն թշնամու կողմից կրած պարտությունը արցախյան պատերազմի ժամանակ: Չէ որ վերջինս այն ժամանակ գերազանցում էր մեզ գրեթե ամեն ինչում: Ասում եմ գրեթե, որովհետև ադրբեջանցիներին պակասում էր մեր ժողովրդի ոգին, պատրաստակամությունը, սկզբունքայնությունը, և մարտունակությունը, իսկ սրանք բոլորը բխում էին, ոչ ավել ոչ պակաս, քան ազգի գոյապայքարի հաստատուն գիտակցմամբ:

Մենք ուժեղ ենք քան երբևէ, թե՛ հոգեպես և, թե՛ նյութապես: Մենք այլևս իրավունք չունենք կերակրել այլոց բանակները` ունենալով սեփականը: Սա է աշխարհի կարգը և ետ դարձի ճանապարհ այլևս չկա: Ցանկացած թուլության դրսևորում կհանգեցնի ոչ միայն Արցախի, այլև ամբողջ Հայաստանի կործանմանը: Փառք Աստծո, որ նման նախադրյալներ այսօր չկան, սակայն այդ «նախադրյալների» մասին առհասարակ չխոսելը պետք է լինի հանուն գաղափարի մեր համազգային միավորման և ուղղորդման հետևանքը»,- ավելացրեց նա: