Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Աղջիկ ջան, բա սենց բան ա լինում, ինչքա՞ն էս անամոթությանը դիմանանք»: Ահա այսպես, բառիս բուն իմաստով վրա տվեցին 17-րդ թաղամասի 14, 15, 18 շենքերի բնակիչները` մեկը մյուսին հերթ չտալով ներկայացնելով խնդրի էոությունը:

Մի քանի տարի առաջ այս շենքերի ետնամասում կառուցվել է մոթել: Բնակիչների պնդմամբ, ի սկզբանե իրենք դեմ են եղել այդ նախագծին, քանի որ հասկանալի էր` այն պատճառաբանությամբ, որով կառուցվում էր, նա չի կարող ծառայել. հեռու է մայրուղուց և ուղղակի անառականոց պետք է դառնա: Այդպես էլ եղավ.

«Մեր երեխաները բանուգործները թողած ամբողջ օրը պատուհաններից կամ հենց այդ տարածքում խաղալիս հետևում են, թե ո՞վ, ի՞նչ ավտոյով եկավ ու ամսվա մեջ քանի անգամ: Անգամ ճանաչում են մշտական հաճախորդներին ու որքան էլ ամոթ չի, բայց պիտի ասեմ, աղջիկ ջան, քաղաքի պոռնիկներին են դեմքով ճանաչում…բա ամոթ, աբուռ չունե՞ն դրանք, հա՞»,- պատմեցին նրանք:
Ըստ բնակիչների` սկզբում մոթելի գործերն այդքան լավ չէին, քանի որ ինքը տեղը շատ խարխուլ է, բայց մի քանի անգամ հայկական որոշ սերիալներ այդտեղ նկարահանումներ են իրականացրել, որով գովազդ արել ու հիմա, կարծես, գործերը լավ են. ամեն դեպքում երեխաները հին ու նոր ավտոներ են ֆիքսում մոթելի տարածքում:

«Էտ էլ հերիք չի` մի հատն էլ երկու շենք ներքև են բացել, բայց գոնե դրա դարպասները դուրս են գալիս հենց մայրուղի ու երեխաների խաղալու տեղից էլ հեռու է…. բայց դե մեկ ա` պատուհաններս դուրս են գալիս հենց էտ մոթելի վրա: Բա կարելի է, բա ամոթ չի՞»:

21-րդ դարում նմանատիպ կառույցների գոյությունը մայրաքաղաքում վաղուց նորություն չէ, թեև տրամաբանությունը հուշում է, որ մոթելները պետք է լինեն մայրուղիների վրա: Ամենևին էլ նպատակն չենք հետապնդում հարցի բարոյական կողմը քննարկել, սակայն որքանո՞վ է ճիշտ ու ամենակարևորը` որքանո՞վ են ճիշտ համարում ՏԻ մարմինները, որ դրանք տեղակայված լինեն բնակելի թաղամասերում կամ թեկուզ դպրոցների հարևանությամբ:

Մասնավորապես` Բաղրամյան պողոտա, նախկին Կամոյի անվան դպրոցի դիմացի մայթը տարիներ շարունակ եղել է ԶԼՄ-ների ուշադրության կենտրոնում, քանզի այստեղ է տեղակայված հերթական մոթելը: Լրատվամիջոցները շարունակ գրել են այն մասին, որ այդ ճանապարհով օրը առնվազն երկու անգամ երեխաները գնում են կրթօջախ կամ վերադառնում ու հարիր չէ, այն էլ հայի արժեհամակարգի փշրանքները հաշվի առնելով, ի ցույց բոլորի դնել ամոթալի երևույթի բարգավաճումը… բայց` մոթելն այսօր էլ գործում է, նույն վայրում, միայն սերունդներ են փոխվում` թե դպրոցում, թե այդ պատերի ներքո: