Ձեր վստահելի աղբյուրը

ՀՀՇ վարչության նախագահ Արամ Մանուկյանը հայաստանյան քաղաքական դաշտի այն բազմաթիվ գործիչներիչ է, որոնց հրապարակային բոլոր հայտարարությունները փոքր-ինչ վերլուծության դեպքում խնդիրներ են հարուցում իրենց իսկ հռչակած նպատակների, խնդիրների հետ և ընդհանուր առմամբ բավականին հակասական են: Արամ Մանուկյանն այսօր մամուլի ասուլիս է տվել, բնականաբար, նման հայտարարություններից զերծ չի մնացել:

Օրինակ, պարոն Մանուկյանը ՀԱԿ-ի քարոզարշավը դրական է գնահատել, նշել է, որ լավ է անցնում` չնայած «այն բռի մեթոդների, որ իշխանությունները կիրառում են»: ՀՀՇ նախագահը բացատրել է` «բռի մեթոդ»-ն այն է, որ իրենց հանդիպումների ժամանակ ոստիկանները նկարահանում են մասնակիցներին և հաջորդ օրը այցելում նրանց: Թեև Արամ Մանուկյանը չի հստակեցրել, բայց դատողությունների շարքից կարելի է ենթադրել, որ ոստիկաններն այցելում են հետապնդելու կամ հալածելու նպատակով:
Հիմա առաջանում է հարցերի շատ հստակ մի շարք.Շ

ա/ կա՞ որևէ դեպք, երբ ՀԱԿ-ի նախընտրական միջոցառումներին մասնակցություն ունենալու համար ՀՀ որևէ քաղաքացի հետապնդման է ենթարկվել (այդ թվում ոստիկանության կողմից)

բ/ եթե այդպիսի կոնկրետ դեպք կա, հետապնդումների ենթարկված անձը համապատասխան դիմում ներկայացրե՞լ է իրավապահ մարմիններին,

գ/ եթե իրավապահ մարմիններին կա ներկայացված դիմում, արձանագրվե՞լ է արդյոք տվյալ մարմնի անգործության կամ ոչ համարժեք վարքագծի փաստ:  

Այս ալգորիթմի դրական պատասխաններն ունենալու դեպքում, իհարկե, կարելի է հիմքեր ունենալ պետությանը, իշխանությանը քննադատելու համար, իսկ եթե պատասխանները բացասական են, կամ ավելի վատ, եթե դրանք առհասարակ չկան, կնշանակի պարոն Մանուկյանն քամի է անում:

Եվ ավելին, կնշանակի, որ քամի է նաև պարոն Մանուկյանի այն հայտարարությունը, թե «Հայ ազգային կոնգրեսը պայքարում է արդար ընտրություններ անցկացնելու համար»:

Բանն այն է, որ այսօրվա ասուլիսում պարոն Մանուկյանը վստահեցրել է, որ իրենք արդար ընտրություններ անցկացնելու համար պայքարում են, բայց դրան չեն հավատում: Մի տեսակ անհարմար է պատկառելի փորձ ունեցող քաղաքական գործչին ուղղելը, բայց հավատալ կամ չհավատալը քաղաքական պայքարի գործիք չէ, իսկ հիմնական գործիքը գործողությունն է:
Ըստ այդմ, եթե Արամ Մանուկյանը կամ որևէ այլ գործիչ, երբ հայտարարություններ է անում կամ մեղադրանք հնչեցնում, պարտավոր է ներկայացնել իր գործողությունները:

Օրինակ, երբ նույն Արամ Մանուկյանը հայտարարում է, որ ընտրացուցակում 15 տարի առաջ մահացած մարդու անուն է հայտնաբերել, պարտավոր է իր հայտնագործության մասին տեղյակ պահել համապաատսխան մարմնին, և եթե սահմանված ժամկետում իրավիճակը չշտկվի` նոր միայն հայտարարություն անել դիմացինի անգործության ու կամ մոտիվացիայի մասին: Իսկ եթե Արամ Մանուկյանը չի արել այդ բանը ու չի էլ պատրաստվում անել, ապա կնշանակի, որ ներկայացրածը կամ փաստ չի կամ էլ այդ փաստն ինքը պարզապես շահարկում է և մեծ է հավանակնությունը, որ հաջորդ ընտրական ցիկլում նա կխոսի նույն փաստի մասին` արդեն նշելով, որ մահացողը կյանքից հեռացել է 20 տարի առաջ:

Ըստ ամենայնի, Արամ Մանուկյանն ու իր համակիրները մտադիր են այսօրինակ փաստերի մասին ոչ թե բարձրաձայնել ու իրավիճակ շտկել (դրանով նպաստելով ընտրությունների արդար անցկացմանը), այլ իրավիճակը ծառայեցնել միանգամայն այլ նպատակների: Թե ինչ, այնքան էլ բարդ չի գուշակել: «Մենք մայիսի 8-ից 20 միտինգների հայտեր ենք ներկայացրել, մենք ամենևին թիթեռնիկներ չենք, որ հավատանք իրենց՝ արդար ընտրություններ անցկացնելու մասին հայտարարություններին»,- իրենց առաջիկա անելիքները քողազերծել է Արամ Մանուկյանը:

Ի դեպ, Արամ Մանուկյանի խոսքով` այսօր առնվազն երեք ուժեր` ՀԱԿ-ը, ԲՀԿ-ն ու ՀՅԴ-ն, մտադիր են ընտրությունների անցկացման գործում համագործակցել: Օրենքը բավականին լայն հնարավորություններ է տալիս, որպեսզի յուրաքանչյու ուժ առանձին վերցրած լուրջ վերահսկողություն իրականացնի ու իր մասով նպաստի ընտրությունների անցկացմանը: Բնականաբար, նշված երեք ուժերը, որոնք միասին վերցրած տիրապետում են լուրջ վարչական, մարդկային, ֆինանսական ու ինտելեկտուալ ռեսուրսների, այդ խնդիրը շատ ավելի հեշտ կարող են լուծել:

Բայց այս երեքի միավորումը մեկ այլ կարևոր հարց էլ է առաջ բերում: Բանն այն է, որ նրանց միավորման արդյունքում ստացվում է, որ տեղամասային ընտրական հանձնաժողովներում իրենք լինելու են ամենակարող ուժը` ունենալով 2-ական հանձնաժողովի անդամ, 6-ական վստահված անձ: Չհաշված «Ժառանգություն»-ը, որի 1-ական հանձնաժողովի անդամներն ու 2-ական վստահված անձինք նույնպես «ընտրությունների արդարությունը» վերահսկողների դաշնակիցներն են լինելու: Համաձայնեք, որ սա ահռելի հնարավորություն է` ինչպես ընտրությունների արդարությունը ապահովելու, այնպես էլ` դրանց վատ որակի համար պատասխանատվություն կրելու համար:

Ուստի ՀԱԿ-ը և բոլոր նրանք, ովքեր պատրաստակամ են «պայքարել հանուն արդար ընտրությունների», պարտավոր են ոչ թե հանրությանը ծանուցել դրան հավատալ կամ չհավատալու, այլ այն կոնկրետ գործողությունների մասին, որոնցով մտադիր են իարականացնել իրենց պայքարը: Հակառակ դեպքում` «ամիս 8-ից 20»-ի միտինգները ոչինչ չեն տալու: