Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Երբ մարդկանց պատմեցի, որ Հեյֆեր ընկերության միջոցով պատրաստվում եմ մեկնել Հայաստան, ամենահաճախ հանդիպած զարմացական արձագանքը հետևյալն էր՝ «.. Որտե՞ղ է դա»», - «Հաֆինգթոն Փոստ» պարբերականի բլոգում գրում է լրագրող և բլոգեր Բեթթի Լոնդերգանը, ներկայացնելով իր Հայաստան այցելության տպավորությունները՝ «Բարև, Հայաստան» վերտառությամբ հոդվածում:

«Քրիստոնեության կղզյակ մուսուլմանական երկրների ծովում»,-այսպես է բնութագրում հեղինակը մեր երկրի աշխարհագրական դիրքն ու անդրադառնում պատմական մի քանի դրվագների: «Հայերն առաջինն են աշխարհում, որ 301 թ-ին քրիստոնեությունը ընդունել են որպես պետական կրոն, ինչը հետագայում կանխորոշել ու ձևավորել է նրանց բուռն պատմությունը դարեր շարունակ», - նշում է հեղինակն ու շարունակում. «Հայաստանը խորհրդավոր վայր է՝ ծածկված վանքերով, հեթանոսական հուշարձաններով, աղոթատեղիներով ու եկեղեցիներով: Դրանցից շատերը ավերվելու վախից թաքցվել են հեռավոր վայրի տեղերում: Քրիստոնեական այս նախշազարդ հուշարձաններն հայերի հպարտութունն են, ինչպես նաև փորձություն՝ զավթիչների անվերջ թվացող շքերթների՝ պարսիկ նվաճողների, կատաղի մոնղոլների, զավթիչ թուրքերի, բռնատիրական Սովետի, ինչպես նաև ավերիչ երկրաշարժի հասցրած վնասների համար: Իրենց պատմության 600 տարիների ընթացքում հայերը պահպանել են իրենց ուրույն ազգային դիմանկարը, չունենալով ինքնիշխանություն: Ամեն կողմից շրջապատված լինելով թշնամանքով, հայերն ամուր պահել են իրենց ինքնությունը և կարողացել են գոյատևել մինչ մեր ժամանկներն այնպիսի խորը ու հաստատուն հավատով, ինչպիսին նրա բնաշխարհը զարդարող կայծքարերն են»:

Հեղինակը գրում է, թե Քարդաշյանների ընտանիքը աշխարհի ամենահայտնի հայերն են, այնուհանդերձ, նրանք այնքան էլ չեն բնորոշում հայկական տեսակը, չնայած նշում է, թե ժամանակակից մայրաքաղաք Երևանում տեսել է անչափ գեղեցիկ կանանց, և հաշվի առնելով հայկական տեսակը կազմող խորը հակադրությունները, այդպես էլ չի կարողացել միանշանակ ընկալել այն:

«Հայերն անչափ հպարտ են, վերին աստիճանի կրթված (գրագիտության մոտ 100 %-ի աստիճան) և ցանկացածի սպասելիքները գերազանցող հյուրասեր», - գրում է հեղինակը:

Նշվում է, թե գտնվելով Ասիան ու Եվրոպան իրար կապող մետաքսե ճանապարհին, հայերն հաճախ են շփվել ասիացիների և եվրոպացիների հետ, ինչն էլ տվել է նրանց երկու աշխարահամասերի մշակույթը միաժամանակ կրելու բնութագիրը:

Լոմդերգանը անդրադառնում է նաև 1915 թ-ին իրականացված Ցեղասպանության և Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության գործոններով հայկական հոգեբանությանն հասցված մեծ հարվածին:

Գնահատելով երկրի տնտեսական դրությունը, նշում է, թե անկախության տարիներին Հայաստանի որոշակի դժվարությունների է հանդիպում, այդ թվում հարևան երկրների կողմից տնտեսական շրջափակման պատճառով: Արդյունքում, երկրում շարունակում է բարձր մնալ աղքատության մակարդակը, իսկ մեծ թվով քաղաքացիներ մեկնում են արտերկիր աշխատանք գտնելու:

«Անկախ տնտեսական մարտահրավերներից, Հայաստանում ամենևին էլ ընկճված չեն: Մեկ բանի համար, որ երկիրը գեղեցիկ է, սնունդը աննկարագրելի և չնայած մարդիկ մի տեսակ խիստ են, միաժամանակ ուրախ են. քաղցր մարդիկ են, ովքեր սիրում են հողի հետ աշխատանքը, ուտել, զրուցել, ընդունել հյուրերի՝ հատկապես, երբ նրանք տուն են վերադառնում 8 միլիոնանոց սփյուռքից: Նույնիսկ քրիստոնեական խաչը երբեք չի արտացոլում խաչված Քրիստոսին, որովետև հայերն հավատում են վերելքին՝ ոչ թե տառապանքների: Իսկ առաջ շարժվելու լավագույն գրավականը, ինչպես պատկերացնում եմ, դրանից այլ ուրիշ ոչինչ չի կարող լինել», - եզրափակում է լրագրողը: