Ձեր վստահելի աղբյուրը

ՀՀ առողջապահության նախարար Դերենիկ Դումանյանն այսօր Աղվերանում լրագրողների հետ տեղի ունեցած հանդիպման ժամանակ անդրադառնալով Գեղարքունիքի մարզում արձանագրված սիբիրյան խոց ախտորոշմամբ կասկածվող դեպքերին` նշեց, որ ներկայումս դեպքի առնչությամբ ընթանում են լաբորատոր հետազոտական աշխատանքներ և արդյունքները պարզ կլինեն միայն երկուշաբթի օրը:

Նշենք, որ սիբիրախտը (սիբիրյան խոց) կենդանիների և մարդու սուր վարակիչ հիվանդություն է։ Մարդիկ սիբիրախտով վարակվում են հիվանդ կենդանիներ խնամելիս, հարկադրական մորթի և մսեղիքը կտրտելու ժամանակ և վարակակիր հումքի (մաշկ, մորթի, բուրդ, եղջյուրներ, սմբակներ և այլն) հետ շփվելիս։ Խիստ հազվադեպ են հիվանդ մարդուց վարակվելու դեպքերը։

Վարակվելուց 2-3 օր անց մաշկը սկսում է քորվել և կոշտանալ: Հիմնականում վարակը տեղակայվում է մարմնի բաց մասերում, առավելապես ախտահարվում են վերին վերջույթները, գլխի մաշկը, ինչպես նաև պարանոցը։ Ախտահարված հատվածում զարգանում է յուրահատուկ կարբունկուլ: Հիվանդի ջերմաստիճանը բարձրանում է, նկատվում է սրտխառնոց, գլխացավ, երբեմն նաև` փսխում: 2-րդ շաբաթվա վերջում կարբունկուլի կենտրոնում առաջանում է կեղև, որի պոկվելուց հետո սպի է մնում:

Դ.Դումանյանը նշեց, որ որոշ հիվանդների մոտ նկատվել է մաշկային հիվանդություն, որը սիբիրյան խոցից չի տարբերվել: Արդյունքում` տվյալ հիվանդները մեկուսացվել են. մեկ մարդ հոսպիտալացվել է Երևանում, իսկ 21-ը` Մարտունու ինֆեկցիոն հիվանդանոցում: «Բուժող բժիշկները կարծես թե վստահ են, որ դա սիբիրյան խոց է, բայց դա հաստատելու համար անպայման պետք է ունենանք լաբորատոր հետազոտության արդյունքները, որպեսզի վերջնականապես հայտարարենք, որ դա սիբիրյան խոց է»,- ասաց Դ.Դումանյանը:

Ըստ նրա` այդ մասին առաջին իսկ օրը չեն բարձրաձայնել, որպեսզի մարդկանց շրջանում ավելորդ խուճապ չառաջանար: Բացի այդ, դեպքը կասկածելի էր, քանի որ դա ախտանիշը հայտնաբերվել էր ընդամենը 3-4 հիվանդի մոտ: «Այնուհետև պարզեցինք, որ նրանց թիվը հասնում է 30-35-ի, սակայն անհրաժեշտություն չկա խուճապ առաջացնել, հատկապես, որ գյուղատնտեսության նախարարությունը հայտարարում է, որ տվյալ հիվանդությամբ ոչ մի կենդանի չի հայտնաբերել մարզում»,- ասաց նախարարը` հավելելով, որ սիբիրախտի մաշկային տեսակը վտանգավոր չէ, դա համարյա 100 տոկոսով բուժվում է. առավել վտանգավոր է որովայնային և թոքային տեսակը:

Դ.Դումանյանը հայտնեց, որ 1950-ականներից սկսած Հայաստանում որովայնային և թոքային սիբիրախտի դեպք չի արձանագրվել, միայն մաշկային տեսակն է հայտնաբերվել: Նա նշեց, որ յուրաքանչյուր 7-8 տարին մեկ նման դեպքեր հայտնաբերվել են: Մասնավորապես` 1980թ-ին գրանցվել է սիբիրախտի 27 դեպք, 1988թ-ին` 18, 1999-ին` 20 դեպք, իսկ վերջին անգամ սիբիրյան խոց հանրապետությունում գրանցվել է 2008 թ-ին` մեկ կամ երկու դեպք: