Դավիթ Հարությունյան. «Ճիշտ չէ, որ գալիք համապետական ընտրությունների հանդեպ կա համատարած անվստահություն»
«Ողջունելի է, որ հասարակական կազմակերպություններն ակտիվ են ընտրական օրենսգրքի բարելավման հարցում և փորձում են ներկայացնել իրենց առաջարկությունները, բայց ընտրական օրենդրությունը չպետք է փոխվի համապետական ընտրություններից անմիջապես առաջ: Սա ոչ թե գրված կանոն է, այլ միջազգային փորձից ելնելով ձևավորված մոտեցում» -մեկնաբանելով «Քաղաքացիական հասարակության պահանջները` ազատ և արդար ընտրությունների ապահովման նպատակով» թեմայով շահագրգիռ կողմերի քննարկման ժամանակ հասարակական կազմակերպությունների առաջարկությունները` ճեպազրույցում ասաց ՀՀ ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր, պետական-իրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ Դավիթ Հարությունյանը:
Նրա խոսքով` այս պահին դժվար է իրականացնել որևէ փոփոխություն ընտրական օրենսգրքում:
«Ընտրական օրենսգրքում որպես կանոն այս ժամկետում տեղի են ունենում փոփոխություններ, որոնք պայմանավորված են լինում սխալներով: Օրինակ` օրենսդրի վրիպում, վրիպման պատճառով` հակասություն տարբեր հոդվածների միջև», - ասաց նա:
Դ. Հարությունյանը նաև նկատեց, որ հկ-ների առաջարկությունների մի մասը շատ հետաքրքիր են և շատ արդիական, սակայն դրանց կողքին կան նաև այպիսինները, որոնք կարելի էր միանգամից մերժել, քանի որ վերջիններս «մտածված չեն, պատրաստված չեն, կամ ստեղծում են նոր խնդիրներ»:
Պատգամավորի խոսքով` ընտրություններից հետո ընտրական օրենգիրքի շուրջ քննարկումները կվերսկսվեն` հետագայում բարելավման համար:
Ի պատասխան հասարակական կազմակերպությունների պնդմանը, թե «նման քննարկումը ուշացած է» և «եթե կատարվեն օրենդրական փոփոխություններ, ապա դա կբարձրացնի վստահությունը ընտրությունների նկատմամբ», Դ.Հարությունյանը ասաց, որ վստահության մասին նման հայտարարությունները չափազանցված են:
«Նախորդ համապետական ընտրությունների արդյունքները ցույց տվեցին, որ քվեարկության հաջորդ օրը երկիրը սկսեց ապրել իր սովորական կյանքով, ինչը սովորաբար խոսում է հակառակի մասին: Ճիշտ չէ, որ կա համատարած անվստահություն»,- շեշտեց նա:
Մշտական հանձնաժողովի նախագահը նաև ընդգծեց, որ միջազգային փորձի շրջանակներում անթույլատրելի է համարվում նախապես խոսել ընտրություններում հնարավոր խախտումների մասին: «Եթե մենք մոտենում ենք հարցին այս տեսանկյունից, ես գտնում եմ, որ խոսքը գնում է զուտ քաղաքական գործընթացի, այլ ոչ թե բովանդակային ընտրական օրենսդրության բարելավման մասին»,- ասաց Դ.Հարությունյանը:
Նրա խոսքով` անլուրջ է խոսել, որ եթե բարեփոխումները տեղի չունենան` ընտրական գործընթացների նկատմամբ վստահություն չի լինելու:
«Իհարկե, յուրաքանչյուրն իր մտավոր աշխատանքի ցանկացած արգասիքը հակված է մի քիչ ավելի գերագնահատելու և համարելու, որ այն միակ լուծումն է և հայ ժողովրդի փրկությունը, բայց իրականությունն այդպիսին չէ», - ասաց նա:
Ադրադառնալով այլընտրանքային դիմում-բողոքների մեխանիզմի ներդրման առաջարկներին` Դավիթ Հարությունյանն ասաց, որ դիտորդն ու վստահված անձն իրենց բուն առաքելությունը սկսել են շփոթել:
«Դիտորդի խնդիրն է դիտարկելն ու կարծիքն արտահայտելը: Նա չպետք է լինի ընտրական գործընթացի ակտիվ մասնակիցը, ընթացքում չպետք է ներկայացնի դիտողությունները խխատումների հետ կապված, պահանջի, որ դրանք վերացվեն: Եթե նա նման պահանջ է ներկայացնում, այլևս դիտորդ չէ: Բավական է բացել ցանկացած միջազգային դիտորդական առաքելության հիմնարար փաստաթուղթ, և համոզվել նրանում, որ դիտորդն իրավունք չունի բուն ընտրությունների ընթացքում որևէ կարծիք արտահայտել: Սա պատահական չէ արված: Այսպիսով` նոր հեծանիվ հայտնագործել, այն էլ` սխալ հեծանիվ, կարիք չկա»,- ասաց նա, հավելելով, որ օգտակար է նույնիսկ սխալ առաջարկություններ անելը, քանի որ դա բերում է առողջ քննարկման և, արդյունքում`ճիշտ մոտեցման:
«Օրինակ, նրանք առաջարկում են նվազեցնել ընտրական գրավը: Հնչում է նաև հակառակ առաջարկ` բարձրացնել այն: Երկու կողմերն էլ կարող են ներկայացնել իրենց հիմնավորումները, թե ինչու պետք է արվի այսպես կամ այնպես: Բայց, նախընտրական գրավի նվազեցումը երբեմն բերում է բացասական երևույթի , երբն սկսում են գրանցվել «տեխնիկական» թեկնածուները, որոնք մասնակցում են զուտ որևէ մի թեկնածուի դեմ հակաքարոզչության համար: Դրա համար երկրները իրենց համար որոշում են այդ շեմը...դա կորոշի Ազգային ժողովը», - ասաց նա:
Նախորդիվ` Սաքունց. «Մենք քննարկում ենք ոչ թե ինչ ընտրակարգով են ընթանալու ընտրությունները, այլ այն, թե ինչպես դրանք լինեն արդար և ազատ»
Լրահոս
Տեսանյութեր
Ինչո՞ւ հանկարծ ՀՀ իշխանությունները որոշեցին խլել արցախցիների կենսաթոշակային խնայողությունները