Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Մայր Հայրենիք» կուսակցությունը 2013թ –ի Գործկոմի նիստում քննարկել է առաջիկա նախագահական ընտրություններում կուսակցության դիրքորոշման հարցը և որոշել` փետրվարին կայանալիք նախագահական ընտրություններում կուսակցությունը կաջակցի ՀՀ նախագահի թեկնածու Սերժ Սարգսյանին: Այս մասին Panorama.am-ին ասաց «Մայր Հայրենիք» կուսակցության նախագահ Կարինե Թումանյանը:

-Տիկին Թումանյան, 2008թ-ի նախագահական ընտրությունների ժամանակ էլ առաջատար դիրք զբաղեցնող երեք թեկնածուներից` Սերժ Սարգսյան, Լևոն Տեր-Պետրոսյան, Արթուր Բաղդասարյան Ձեր կուսակցությունը սատարեց այն ժամանակ գործող վարչապետ Սերժ Սարգսյանի թեկնածությունը: Ինչո՞ւ:

-Լինելով սոցիալ-դեմոկրատական գաղափարախոսությունը կրող քաղաքական ուժ, տրամաբանական կլիներ աջակցել սոցիալիստամետ քաղաքական կուսակցության ներկայացուցչին`ՀՅԴ-ի, ի դեմս Վ.Հովհաննիսյանի: Բայց… ՀՅԴ-ն , անկախության տարիների ընթացքում միշտ ներկայացված լինելով թե Ազգային Ժողովում, թե կառավարությունում, լինելով դե-յուրե սոցիալիստական գաղափարախոսությունը քարոզող քաղաքական ուժ` դե-ֆակտո մինչ օրս չի պայքարել ծողովրդի բարեկեցությանը նպաստող և ոչ մի օրենսդրական փոփոխության համար: Այնպես, ինչպես օրինակ արդյունավետ պայքարեց իրենց համախոհների հետ, հայ-թուրքական հարաբերությունները կարգավորող արձանագրությունների դեմ:

Հետևաբար, 2008 թ-ին մենք ընտրեցինք մեր հանրության համար և աշխարհում ճանաչված այն քաղաքական գործչին, ով իր անցած ճանապարհով ձեռք էր բերել պետական կառավարման մեծ փորձ, և ով իր կողմից ներկայացված ծրագրի իրականացման դեպքում կբարելավեր մեր ժողովրդի կյանքը:

-Թերևս ավելորդ է հարցնել հիմա, թե այս անգամ էլ ինչո՞ւ որոշեցիք սատարել Սերժ Սարգսյանին, առավել ևս, որ Դուք անձամբ հորիզոնական եք զբաղեցնում ՀՀԿ համամասնական ցուցակում:

-Նախագահական ընտրությունների նախաշեմին, երբ կուսակցությունը ղեկավար մարմնի որոշմամբ որոշում կայացրեց կրկին աջակցել ՀՀԿ-ի առաջնորդին, բավականին շատ հարցեր դեռ օրակարգում են: Մասնավորապես` արդյո՞ք անցած հինգ տարիների ընթացքում կատարվեցին այնպիսի ակնհայտ ազգանպաստ փոփոխություններ, որ հայաստանցիները հասկացան, որ մի քիչ էլ ու լավ է լինելու ոչ միայն «ոմանց» համար, այլև բոլորի, արդյո՞ք օրենքը բոլորի համար է, արդյո՞ք վարվող կադրային քաղաքականությունը հիմնված է ոչ թե հարևան- բարեկամ- ծանոթ սկզբունքների վրա, այլ անձի պրոֆեսիոնալիզմի վրա: Կամ` արդյո՞ք քիչ թե շատ բարձր պաշտոնի կարելի է հասնել ոչ միայն լինելով ինչ-որ ազդեցիկ պաշտոնյայի որդի կամ զարմիկ, այլ սովորական մահկանացու, որը լավ տիրապետում է տվյալ ոլորտի բոլոր խնդիրները և գիտի նրանց լուծման ձևերը, արդյո՞ք բուժհիմնարկներում պետպատվերից օգտվում են ոչ միայն կարիքավոր մարդիկ, իսկ թոշակառուները, իրենց բազմաչարչար աշխատանքային կարիերան ավարտելուց հետո չեն հայտնվում մուրացկանի կարգավիճակում կամ լավագույն դեպքում իրենց երեխաների հույսին և «վայելում» իրենց հասանելիք «հանգիստը»… Ոչ, այս ամենը դեռևս կա մեր առօրյայում:

Առկա է նաև շրջափակումը, Ղարաբաղյան հանգույցը, համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամի հետևանքները, քանի որ այն չէր կարող իր բացասական ազդեցությունը չունենալ մեր երկրի, մեր ժողովրդի առջև ծառացած խնդիրների լուծման գործընթացների վրա: Այո, կան նաև պաշտոնյաներ, որոնք չունեն պետական մտածելակերպ, բայց ունեն «սեփականաշնորհված աթոռներ», որոնք օգտագործվում են միայն անձնական շահերի համար: Բայց հարց` ո՞ւմ ընտրել այս դեպքում:

-Այսինքն գործող նախագահը առաջադրված յոթ թեկնածուների մեջ մրցակից չունի՞:

-Դե տեսեք: Սոցիալիստամետ ուժերը «մտել են ընդհատակ», իսկ մյուս թեկնածուները կամ վերապրում են իրենց հիշողությունները և անհիմն երազանքներով ոգևորվում, կամ գտնվում են խորը դեպրեսիայի մեջ և բացի հացադուլից և հուսահատ որոշումներից առաջ չեն գնում: Ովքե՞ր են այս «մրցավազքի» առաջատարները, ո՞ւմ պետք է վստահենք մեր և մեր երեխաների վաղվա օրը: Նախկին վարչապետ Հրանտ Բագրատյանի՞ն, ով 90-ներին նախագահ Տեր-Պետրոսյանի այն թիմի անդամ էր, ովքեր ՀՀՇ-ականներով ավիրեցին, գրպանեցին այն ամենը, ինչ իրենք չէին ստեղծել և ժողովրդին զրկեցին տարիների ընթացքում գոյացած թե կուտակումներից և թե ունեցվածքից, հետո էլ խորհուրդ տվեցին ապրել պարտքով : Իսկ դրան հակառակ իրենց և յուրայիններին ոչ միայն դարձրեցին անհամար հարստությունների տեր, այլև հռչակեցին իրենց թիմին օրենքից դուրս իշխանիկնե՞ր: Այդ տարիներին էր գործում տխրահռչակ կարգախոսը` «Ով մեզ հետ չէ, մեր դեմ է»: Իսկ այժմ էլ նախագահի թեկնածու Հ.Բագրատյանը ներկայացնում է մեզ մեր «փրկության» 100 քայլը…

Ինչ վերաբերում է Րաֆֆի Հովհաննիսյանին` երրորդ հանրապետության առաջին արտգործնախարարին, ապա նա շատ պարկեշտ, բարեհամբյուր հայրենասեր անձնավորություն է, ով գուցեև անկեղծ ուզում է, որ մեր երկիրը վերածնունդ ապրի, գնա իսկապես բարեփոխումների ճանապարհով: Բայց արդյո՞ք իրեն մոտ դա կստացվի` ղեկավարվելով արևմուտքից, չունենալով կարող թիմ, արդյո՞ք կկարողանա ի կատար բերել իր խոստումները ի նպաստ մեր ժողովրդին:

Եթե այո, ապա ինչո՞ւ 2012 թ.ԱԺ-ի ընտրությունների արդյունքում իր կողմից ղեկավարվող «Ժառանգություն» կուսակցությունը չընդգրկեց իրենց պատգամովարական ցուցակում արդեն ճանաչված և ժողովրդի կողմից ընդունված համակուսակիցներին, անհասկանալի սկզբունքով ձևավորեց այսպես կոչված դաշինք «Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցության հետ, որը դժվարությամբ հաղթահարելով 5% շեմը մեկ-երկու ամսից փլուզվեց:

Պարույր Հայրիկյան…բազմիցս տրոհված ԱԻՄ կուսակցության նախագահ, հայրենասեր ճանաչված քաղաքական գործիչ, որը դեռևս խորհրդային տարիներին այն ժամանակների համար խիզախորեն արտահայտեց ազգայնական մտքեր ,ստեղծեց համախոհների խումբ , որոնք և հետագայում հիմնադրեցին ԱԻՄ կուսակցությունը: Եղել է ազատ անկախ Հայաստանի ԱԺ-ի պատգամավոր, մարդու իրավունքների համար ջատագով, բայց կրկին հարցեր են առաջանում `ովքե՞ր են լինելու Պ.Հայրիկյանի կառավարության անդամները և ինչպե՞ս են կյանքի կոչվելու իր կողմից խոստացվող օրենսդրական փոփոխությունները, եթե այժմյան ԱԺ-ում ԱԻՄ-ը անգամ ներկայացված չէ:

-Քաղաքական կենսագրություն ունեցող այս թեկնածուների հիշատակումից հետո մյուսների անունը էլ չեք էլ տա…

-Ոչ, միայն կվերադառնամ Սերժ Սարգսյանին` նա իրականում չի խեղաթյուրում երկրում տիրող առկա իրավիճակը, չի տալիս ամպագորգոռ , անիրականանալի խոստումներ և համարձակ վեր է հանում այն հարցերը, որոնց լուծումը կարող է բերել էական փոփոխությունների մեր բոլորի առօրյայում: Նա գնում է համագործակցության քաղաքական այն ուժերի հետ, նաև հասարակական կազմակերպությունների, որոնց համար այս պահին կարևոր է ժողովրդի կյանքի բարեկեցությունը, այլ ոչ թե անձնական շահը և ամբիցիաները: Եվ այս ամենը հուսադրում է…