Ձեր վստահելի աղբյուրը

Փաստաբանները սկսել են կրկին ընդվզել, այս անգամ ևս թիրախը Վճռաբեկ դատարանն է: Փաստաբանների պալատի որոշ անդամների խոսքով` իրավիճակն այս անգամ ավելի կրիտիկական է: Դրա ապացույցն է թերևս այն, որ շաբաթ օրը հապճեպ փաստաբանների պալատի նորընտիր խորհրդի ընդլայնված նիստ հրավիրվեց, որտեղ քննարկել է ընդդեմ Վճռաբեկ պալատի բողոքի ակցիաները շարունակելու հարցը:

Նշենք, որ փաստաբանների բողոքի ալիքն ընդդեմ Վճռաբեկ դատարանի` նորություն չէ, սա արդեն երկրորդ դեպքն է: Եվ եթե մեկ տարի առաջ դեմարշը որոշ լրատվամիջոցներ որակեցին հակամարտություն՝ Արդարադատության նախարար Հրայր Թովմասյան-Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյան կողմերի միջև, ապա այս անգամ մամուլը հիշատակում է բոլորովին այլ անուն:

Եթե հավատալու լինենք տարածվող տեղեկություններին, փաստաբանների բողոքի ալիքի հետևում այս անգամ կանգնած է ԱԺ պատգամավորներից մեկը, ով հավակնում է ստանալ Արդարադատության նախարարի պորտֆելը:

Իրավաբան, փորձագետ Արա Ղազարյանը չի բացառում, որ փաստաբաններին կա իրապես հրահրող անձ, բայց դա կապում է ոչ թե նախարարական պորտֆելի՝ այլ Փաստաբանների պալատի նախագահի պաշտոնի հավակնությունների հետ. «Զարուհի Փոստանջյանը պարզապես շատ եռանդուն փաստաբան է և եռանդուն քաղաքական գործիչ, հնարավոր է դժգոհությունները կիսում է իր գործընկերների հետ, բայց որ թաքուն նպատակներով հրահրում է փաստաբաններին, բողոքի ցույց կազմակերպել, ես դրան չեմ հավատում: Առջևում փաստաբանների պալատի նախագահի ընտրություններ են և նոր հասունացող ընդվզումը կարելի է ավելի շուտ կապել հենց դրա հետ:  Չի բացառվում դա հրահրված լինի մի արկածախնդիր փաստաբանի կողմից, որն իր հավակնությունների համար սկսել է իր ընտրարշավը՝ սեփական անձի վրա ուշադրությունը շեղելու համար: Թեման պոպուլյար է, կարող է դիվիդենտներ շահել»,-Panorama.am-ի հետ զրույցում ստեղծված իրավիճակն այսպես գնահատեց փորձագետը:

Միևնույն ժամանակ նա նշեց, որ հայտնի է փաստաբանի պալատի նախագահի պաշտոնի հավակնորդներից առայժմ երկու թեկնածուի անուն. «Բայց Հայկ Ալումյանը  և Արա Զոհրաբյանը շատ հեղինակավոր փաստաբաններ են և այս իրավիճակը հրահրելը նրանց բոլորովին պետք չէ, ավելին, դա կարող է անգամ վնասել նրանց իմիջը»:

Արա Ղազարյանն արդարացնում է Վճռաբեկ դատարանի, այսպես ասած, մարտավարությունը: Ասում է ՝ հետազոտություն է անցկացրել ԱՄՆ-ի բարձրագույն ատյանի ծանրաբեռնվածությունը, Գերմնանիայի և Անգլիային հետ, պարզել է՝ իրավիճակը նույնն է:

Հայաստանի պարագայում, ըստ նրա, խնդիրն ավելի շուտ տեխնիկական է, ուստի ավելորդ է համարում պոպուլիստական ցույցերն ու բողոքներն ընդեմ Վճռաբեկ դատարանի: «Կա օրենքի բաց 2007-08թ ին համակարգն այլ էր. ըստ էության ունեինք 2 դատական համակարգ՝ 1-ին և վերաքննիչ: Վերաքննիչով ավարտվում էր դատաքննությունը և որոշումը մտնում էր ուժի մեջ: Դրանից հետո փաստաբանն ինքն էր որոշում՝ դիմե՞լ վճռաբեկ դատարան, թե՞ ոչ, որովհետև վճռաբեկ դատարանը ոչ թե բողոքարկող, այլ որոշումը վերանայող մարմին էր , ինչը կարող էր արվել միայն արտակարգ հիմքերի առկայության դեպքում: Եվ այդ համակարգը շատ ավելի լավ էր, որը հետագայում փոխվեց իհարկե: Թույլ տրվեց, որպեսզի բողոքարկվեն վերաքննիչի որոշումները, մինչ այդ վճռաբեկ դատարանը հայեցողաբար էր որոշումներ կայացնում, հայեցողաբար էր ընտրում դիմումների քանակից մեկը, որն անհրաժեշտ էր համարում իրավունքի մասին հարց լուծելու տեսանկյունից: Բայց վճռաբեկ դատարանը փոփոխություններից հետո կրկին պահեց հայեցողական իրավունքը, մինչդեռ այս դեպքում այն չպետք է գործեր: Այսինքն` հիմա վճռաբեկ դատարանը հանդես է գալիս և՛ որպես բողոքարկող դատարան, և՛ որպես որոշումները վերանայող մարմին»,- պարզաբանում է փարձագետը՛ ընդգծելով, որ այստեղ չկա հատուկ միտում կամ վերաբեմունք:

«Պետք է ընդամենը այս համակարգը վերացնել, ոչնչի չի հասցնի բողոքի այս պոպուլիստական ձևը: Կրկին վճռաբեկ դատարանը սուղ մեկնաբանություններով կմերժի դիմումները և կկիրառի հայեցողական լիազորություն: Սա օբյեկտիվ իրականությունն է և բխում է դատարանի կարգավիճակից, հարկավոր է օրենսդրական դաշտում վերականգնել դատարանի նախկին կարգավիճակը, քանի որ սա տիպիկ գերագույն դատարանի գործառույթ է»,-եզրափակում է փորձագետը: