Ձեր վստահելի աղբյուրը

Կառավարության շենքի դիմաց հինգշաբթի օրերը ցույց անողների բանակը խտացավ` թվով 180 ընտանիք, որոնք դարձել են, այսպես ասած, «Տոնուսի Աշոտի» զոհը, այսուհետ ևս պատրաստվում են այստեղ բողոքել այնքան ժամանակ, մինչև պետությունը լսի իրենց ձայնն ու սատար կանգնի իր քաղաքացուն:
Հիշեցնենք, հունիսի 14-ին «Տոնուս» ՍՊ ընկերությունը սնանկ ճանաչվեց, ընդ որում ` կամավոր սնանկության պահանջի հիման վրա: Բողոքի ակցիայի մասնակիցների շրջանում Panorama.am-ը տեսավ նաև երգիչ -երգահան, արվեստագետ Արթուր Իսպիրյանին, ում հետ էլ զրուցեցինք.

-Պարոն Իսպիրյան, Դուք էլ եք այստեղ…
-Ես էլ եմ մարդ, քաղաքացի, ես էլ իրավունք ունեմ բողոքելու:

-Կարծում եմ Ձեր ներկայությունը շատերին կոգևորի:
-Տեսնենք…. Չգիտեմ, կոգևորի, թե ոչ, բայց մարդիկ այսօր խնդիր ունեն, որ կառավարությունը, պետությունը իրենց կողքը կանգնած լինի, որ չկարողանա ինչ-որ նահտա իրենց խաբի ու անպատասխան թողնի նրանց: Այս մարդիկ ամբողջ կյանքն աշխատել են, հավաքել են մեծ դժվարությամբ որոշ գումար, նպատակ են ունեցել ձեռք բերել ինչ-որ անշարժ գույք, որ ապրեն ընտանիքներով, հայրենիքում և ոչ թե արտագաղթեն: Բայց այսօր ամեն ինչ արվում է, որ այս մարդիկ արտագաղթեն, որովհետև այս մարդիկ արդեն պոտենցիալ արտագաղթողներ են, հուսահատված ու տրամադրությունները նրանց այնպիսին են` հուսահատ, որ թողնեն-հեռանան այս երկրից:

-Խոսքը «Տոնուս» ընկերության ո՞ր շենքերի բնակիչներին է վերաբերում:
-Դավիթաշենի և Փափազյան փողոցի շենքերի մասին է, ես, մասնավորապես, Փափազյան շենքի բնակիչ եմ: Իմ կնոջ ծնողները սփյուռքահայեր են ԱՄՆ-ից, ուզում են վերադառնան այստեղ ապրեն: 2009թ-ից շենքը պետք է պատրաստ հանձնվեր, միշտ խաբում-խաբում էին, բերեցին հասցրեցին այսօրվա, երբ ավարտին 10 տոկոս է մնացել, հանձնման ակտը կա, մեր սեփականության վկայականները կան, բայց բանկը գրավ է վերցրել շենքը` հաշվի չառնելով բնակիչների իրավունքները: «Տոնուսն» էլ, գիտեք, սնանկ է ճանաչվել. Ընկերությունից պահանջում ենք, ասում է` ես գույք չունեմ, բանկից էլ պահանջում ենք, ասում ` դուք գույք չունեք:

Այս մարդկանց հույսը կառավարությունն է, այս մարդկանց հույսը պետությունն է, որ իրենց կողքին լինի և այս հարցի արդար լուծումը տա, որովհետև մարդիկ վճարել են գումարները և ունեն նոտարով հաստատված փաստաթղթեր: Եթե նոտարը պետական մարմին է, ուրեմն պետությունը պարտավոր է կանգնած լինել քաղաքացու կողքին:

-Պարոն Իսպիրյան, բայց Դուք անձամբ հույս ունե՞ք, որ կառավարությունը կլսի ու տեր կկանգնի իր քաղաքացուն…
-Իհարկե հույս ունեմ, եթե այդ հույսը չունենայի, ուրեմն մի օր չէի ապրի այս երկրում: Հույս ունեմ, ավելին` շատ մեծ հույսեր ունեմ: Հիմա զբաղվում է ֆինանսների նախարարությունը ու ես չեմ հավատում, որ այսքան մարդկանց աղմուկը տեղ չհասնի ու լուծում չստանա: Դա հնարավոր բան չի, աշխարհում տենց երկիր չկա, որ մարդը վճարի իր գույքի համար, հետո ձեռքից ինչ-որ երրորդ կազմակերպությունը, որ ընդհանրապես կապ չի ունեցել մեր գործարքի հետ, վերցնի մեր գույքը, առանց մեզ տեղյակ պահելու: Այդպես բան լինո՞ւմ է աշխարհում… ամենահետամնաց աֆրիկյան երկիր գնացեք հարցրեք, լինո՞ւմ է այդպես, որ մարդ մի բան առնի, հետո բանկը ձեռքից խլի:

-Բայց երևի թե կհամաձայնվեք, որ, ցավոք, սա էլ առաջին դեպքը չէ Հայաստանում…
-Դե առաջին դեպքը չի, հիմա դանակը հասել է ոսկորին ու այսպիսի վիճակ դեռ չի եղել` այսքան մասսայական խաբեություններ, այսքան սնանկ ճանաչվել:

-Ընդհանուր առմամբ քանի ընտանիք է հիմա այդ կարգավիճակում:
-150 ընտանիք Դավիթաշենից, 30 ընտանիք էլ Փափազյանից մնացել են կառավարության հույսով: Փափազյանի շենքը ավելի բարվոք վիճակում է , մոտ 10 տոկոս է մնացել ավարտին` վերելակները պետք է դրվեն և աստիճանավանդակները: Բայց մենք, օրինակ, մեր բնակարանում նաև հարդարման աշխատանքներ ենք տարել…

-Բայց չեք կարող չէ՞ գնաք ապրեք, գրավի տակ է:
-Թույլ չեն կարող չտան, որովհետև յոթ տարի առաջ դեռ ունեի իմ բնակարանի համարը, վճարված անդորրագիրն ունեմ և նոտարով հաստատված պայմանագիր: Դա փաստաթուղթ է….

-Պարոն Իսպիրյան, Դուք հայտնի արվեստագետ եք, պատրա՞ստ եք այս մարդկանց առաջնորդը լինել, բանակցել կառավարության հետ նրանց անունից:
-Գիտեք ինչ, եթե ինձ ասեն, չնայած ես չեմ պատկերացնում թե դա ոնց կլինի, բայց ամեն դեպքում, ասեն, որ իմ բնակարանի գումարը 100 տոկոսով վճարել եմ, ես կարող եմ ստանալ, բայց մյուսների խնդիրները այլ են, ես համաձայն չեմ լինի: Այս խնդիրը պետք է ընդհանուր լուծվի, որովհետև ես միշտ այս ժողովրդի կողքին եմ լինելու: Ես չեմ եկել որպես արվեստագետ և այսուհետ էլ գալու եմ, որպես քաղաքացի, ով իրենց պես տուժել է: