Ձեր վստահելի աղբյուրը

Արմավիրի մարզի Շենավան գյուղում մայիսին տեղացած կարկուտը սրբել-տարել է ամեն ինչ` 100 տոկոսով վնասել այգիները, հացահատիկի ու բանջարեղենի դաշտերը: Ծառերին մի քանի ծիրան էր մնացել, էն էլ կարկուտի հասցրած վնասվածքներով, ոչ ոք չի գնել, ծառին եղածը թափվել է գետնին, այդպես էլ մնացել:

Մինչ օրս Շենավանի ոչ մի բնակիչ, բացի սերմից, ոչ մի օգնություն չի ստացել: Միակ օգնությունը` գյուղ հասած սերմը բոլորին չէ, որ հասել է: Լուսիկ Գրիգորյանին պատկանող թե խաղողի այգին, թե խոտհարքը, թե ծառապտուղներն ամբողջությամբ վնասվել են, ոչնչացվել:

«Ոչ մի օգնություն չենք ստացել: Շենավանում հիմա հավասարություն է, ոչ ոք ոչինչ չունի, սոսկալի վիճակ է, մարդ կա, ուտելու հաց չունի»,-Panorama.am-ին ասաց Շենավանի բնակչուհի Լուսիկ Գրիգորյանը, ով այս պահին կորցրել է որևէ մեկից որևէ օգնություն ստանալու հույսը:

Հունիսի 6-ի նիստում կառավարությունն որոշել էր Արմավիրի մարզի կարկտահարության հետևանքով հարյուր տոկոսով տուժած 23 գյուղերի սոցիալապես անապահով ընտանիքներից յուրաքանչյուրին միանվագ դրամական օգնություն հատկացնել` 50 հազար դրամի չափով: Տիկին Լուսիկի` 7 հոգուց բաղկացած ընտանիքն ընդգրկված չէ այդ ցուցակում:

«Գյուղը կազմված է երևի 510 ծխից, 87 ընտանիք է ընդգրկված: Ասում են, անապահով ընտանիքներ, բայց Շենավանում ըտենց մարդ չկա, որ անապահով չլինի: 100 տոկոսանոց վնաս ենք կրել, ոչ մեկ չի կարող ասել, ես ունեմ, դու չունես»,-դժգոհություն հայտնեց մեր զրուցակից տիկինը, ավելացնելով, որ ցուցակում ընդգրկվածներն էլ դեռ գումարը չեն ստացել: Տիկին Ռուզանայի խոսքով, իրենք նպաստառու չեն, սակայն միանվագ գումար ստացողների ցուցակում էլ կան մարդիկ, ովքեր այդ համակարգում ընդգրկված չեն:

Նրա խոսքով, օրեր առաջ երեք անչափահաս երեխաների հայրը թողել, հեռացել է գյուղից, մեկնել Ռուսաստան մի աշխատանք գտնելու հույսով: Ասում է, գյուղում կան ընտանիքներ, որ առանց օրվա հացի են մնացել, իրենք գոնե կով ունեն, կաթ ունեն, ուտելիքի խնդիրը մի կերպ հոգում են, յոլա են գնում, խանութից էլ նիսյա են ապրանք վերցնում:
«Կառավարությունը հայտարարեց, որ դիզվառելիք պիտի տան, պարարտանյութ պիտի տան, ոչ մի բան չի եկել: Գնացել եմ, նիսյա վառելիք եմ վերցրել, պարարտանյութ, որ այգին մշակեմ»,-ասաց Լուսիկը: Զրուցելու պահին նա քիչ առաջ էր վերադարձել խաղողի այգուց, վազերին բերք չկա, բայց դրանք այնպես են կանաչել, կարծես ոչ կարկուտ է եղել, ոչ էլ թուփն է վնասվել, բայց դեռ 5 տարի պետք է, որ այգին բերքատու դառնա:

«5 տարի հետ գնացինք, հազիվ գյուղացին ոտքի էր կանգնում: Ես անձամբ իմ համար չեմ խոսում, բոլոր գյուղացիների համար էլ խոսում եմ: Կառավարությունը որոշեց հողի, ջրի հարկը սառեցնել, մեզ ի՞նչ հողի, ջրի փողը, եթե ոչ մի բան չկա, որտեղի՞ց տանք, գոնե գումար տային, մարդիկ ալյուր առնեին»,-ասաց տիկին Լուսիկը:
Նրան գյուղապետարանում ասել են, որ արմավիրցիներին օգնելու համար հիմնադրամ է բացվել, գումար են հավաքում, մի օր կբաժանեն: Սակայն գյուղացի կինը թերահավատ է:

«Էդ հաշվեհամարին ինչքա՞ն փող պետք է հավաքվի, որ բաժանեք Արմավիրի էդքան տնտեսության: Ի՞նչ պետք է լինի, էսքան ճանապարհները փակեցին, ի՞նչ արեցին, ոչ մի բան էլ չարեցին: Սերմը տվեցին, վարունգ է, հիմա վարունգը շուկայում 50 դրամ է. դրանով ոնց կարա ապրի, խաղողն էր եկամուտը, միրգը, որ հիմա չկա: Կառավարությունը ոչ մի բան չարեց: Թե էս երեխեքին էլ Կարմիր խաչը, բան բերեն օգնություն տան` քրջ-մըրջ, չգիտեմ: Դեմը ձմեռ է, էդ ժամանակ ի՞նչ պետք է անենք, չգիտեմ»,-սրտնեղեց շենավանցին: