Ձեր վստահելի աղբյուրը

 Այսօր հայատյացությունն Ւլհամ Ալիևի և իր թիմի քաղաքականության բաղկացուցիչ մասն է կազմում, սակայն Ալիևին Ադրբեջանի կազմում գտնվող Ղարաբաղ պետք չէ: Այդ մասին գրված է «Kavpolit.com» կայքում հրապարակված Ալեքսանդր Ֆոմենկովի հոդվածում, որտեղ հեղինակը նշում է, թե տարիներ շարունակ Ղարաբաղի հարցում պաշտպանել է Բաքվի դիրքորոշումը, և ինքը ևս վարակված է եղել հայատյացությամբ:

Հեղինակը նաև հիշատակում է 2013թ. սեպտեմբերի 18-ին կայացած Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի ելույթը: Ալեքսանդր Ֆոմենկովը նշում է, որ Իլհամ Ալիևը խոսում էր ոչ միայն Ղարաբաղը և սահմանամերձ շրջանները «վերադարձնելու» մասին: Պարզվում է` Ադրբեջանին միայն այդ տարածքները չեն բավականացնում: Հոդվածում մեջբերված են Իլհամ Ալիևի խոսքերը. «Մեր պատմական հողերը Իրևանի խանությունը (ադրբեջանական անվանում – խմբ.), Գեյչինի, Զանգեզուրի մահալները: Կգա ժամանակը, երբ կապրենք նաև այնտեղ: Ես հավատում եմ դրան, վստահ եմ դրանում: Այս նպատակին հասնելու համար մեզանից յուրաքանչյուրը պետք է ջանք գործադրի, մեզանից յուրաքանչյուրը պետք է սեփական գործերով մոտեցնի այդ սուրբ օրը»:
Հեղինակն այդ կապակցությամբ հարցադրում է կատարում. «Պարոն նախագահ, իսկ ի՞նչ եղավ ՄԱԿ-ի կողմից ընդունված ԽՍՀՄ-ի բեկորների սահմանների անձեռնմխելիության ճանաչման մասին ելույթներին: Չէ՞ որ միջազգային հասարակությունում Հայաստանին ընդունել են նույն սկզբունքների համաձայն, ինչ որ Ադրբեջանին»:

Ալեքսանդր Ֆոմենկովը նշում է, որ այդ հարցը չէր ուղղի Ալիևին, եթե խոսքը միայն Ղարաբաղի մասին լիներ, սակայն Իլհամ Ալիևն ուղղակիորեն հայտարարել է Հայաստանի տարածքի մի մասի հանդեպ ունեցած իր հավակնությունների մասին: Ընդ որում` հեղինակն ընդգծում է, որ Ռուսաստանում դժվար կլիներ գտնել մեկ այլ ռուս, ով ամենուր այդպես պաշտպաներ Բաքվի դիրքորոշումը Ղարաբաղյան հարցում ինչպես ինքը: Ֆոմենկովը նաև նշել է, որ 15 տարի «Ադրբեջանով է ապրել», և բազմիցս նշել է, որ պատերազմի դեպքում կմեկներ Բաքու և այնտեղ կդառնար «ռուսական իշխանությանն ուղղված նախատինք»:

Ֆոմենկովը նշում է, որ շփվել է Ղարաբաղի մարտական գործողություններին մասնակցած վետերանների հետ, սակայն այնպիսի ատելություն հայերի հանդեպ, որն այսօր թափվում է Ադրբեջանի պետական ԶԼՄ-ների կայքերից և եթերից, չի նկատել նույնիսկ այդ մարդկանց մոտ:

«Հայատյացությունն այսօր Իլհամ Ալիևի և իր թիմի քաղաքականության բաղկացուցիչ մասն է կազմում: Եթե ես, որ կարծես կյանքի փորձով իմաստնացած մարդ եմ, մի ժամանակ ընկել եմ այդ քաղաքականության ազդեցության տակ, ապա ի՞նչ կարելի է ասել ադրբեջանական երիտասարդության մասին: Ինչ է, միայն երիտասարդությո՞ւնն է այնտեղ վարակված այդ արատով», - գրված է հոդվածում:

Հոդվածում նշվում է, որ ադրբեջանական խորհրդարանում անդադար կոչեր են հնչում բոլոր պետական պաշտոնյաների և պատգամավորների զտարյունությունը ստուգելու համար: Այն անձինք, ում կասկածում են հայ ազգի հանդեպ համակրանք ունենալու մեջ, ենթարկվում են խիստ հասարակական հալածանքի: Դրա վառ օրինակն է հանրահայտ ադրբեջանցի գրող Ակրամ Այլիսլիի «Քարե երազներ» գրքի լույս տեսնելուց հետո ադրբեջանական իշխանության կողմից բարձրացված հիստերիան:
Ալեքսանդր Ֆոմենկովն ընդգծում է, որ Ադրբեջանում հենց պետական մակարդակով են հերոսացվում Ռամիլ Սաֆարովը, ով Հունգարիայում քնած հայ սպայի էր կացնահարել, և Իբադ Հուսեյնովը, ով իբր գլխատել էր հայ հրամանատար Մոնթե Մելքոնյանին: Հեղինակը նշում է, որ այդ վարկածը հերքել են շատ ադրբեջանցի զինվորականներ: Ֆոմենկովը գրում է, որ անձնապես ճանաչում է Հուսեյնովին: Նա հիշում է, թե ինչպես է Հուսեյնովի ձեռքը սեղմել տեսախցիկների առջև և Ադրբեջանի հանդեպ իր համակրանքը հայտնելով հայտարարել, որ մինչև կյանքի վերջ կպայքարի նրա շահերի համար:

Հեղինակի կարծիքով` Իլհամ Ալիևը հասկանում է, թե ինչպես է աշխարհը ընդունում Ադրբեջանում հայերի հանդեպ սերմանվող ատելությունը, ատելություն այն ամենի հանդեպ, ինչը կապված է հայերի հետ, ատելություն, որն այս երկրի իշխող վերնախավը գրեթե ազգային պաշտամունքի է վերածել: Ընդ որում` Ալեքսանդր Ֆոմենկովը նշում է. «Այսօր հայերն են, վաղը` լեզգինները և թալիշները, իսկ ո՞վ կլինի հաջորդ օրը: Եվ ինձ անհանգստացնում է այն փաստը, որ այդ բացիլով վարակված են նաև ադրբեջանական ծագում ունեցող Ռուսաստանի բազմաթիվ քաղաքացիներ»:

«Իլհամ Ալիևը գիտակցաբար հայատյացություն է սերմանում իր երկրի քաղաքացիների և ամբողջ աշխարհում սփռված ադրբեջանական սփյուռքի մտքում ու գիտակցության մեջ», - գրում է Ֆոմենկովը` նշելով, որ հայատյացություն սերմանելով և ադրբեջանական ժողովորդի «ուղեղը լվանալով»` Ալիևի կլանը նավթ է արդյունահանում: