Աղքատության համաշխարհային օրն է. «Աղքատ մարդն անընդհատ ինքնանվաստացած հոգեվիճակում է»
Աղքատության համաշխարհային օրն է: Աղքատությունը, ըստ հոգեբան Կարինե Նալչաջյանի, նախևառաջ հոգեբանական խնդիր է: Այսօր մամուլի ասուլիսի ժամանակ նա նշեց, որ աղքատության զգացողության հարցում շատ կարևոր դեր է խաղում սոցիալական բևեռացման՝ խիստ հարուստների և խիստ աղքատների առկայությունը: Սոցիալական աղքատությունը հաղթահարելի է, իսկ հոգեբանական աղքատության խնդիրների հաղթահարումն այնքան էլ իրատեսական չէ, կարծում է հոգեբանը:
Նրա բնորոշմամբ՝ աղքատությունը բերում է և հուզական խնդիրների, և վարքային դրսևորումների: «Մարդը խեղճանում է, երեխան խեղճանում է: Աղքատներն ու հարուստները միմյանց, մեղմ ասած, չեն սիրում: Դա բերում է անհանդուրժողականության: Այստեղ կա նաև արդարության խնդիրը: Հարցը ոչ այնքան հարուստ ու աղքատ լինելու մեջ է, այլ արդարության սկզբունքի»,- ասաց նա:
Աղքատ մարդը բազմաթիվ դժվարությունների է հանդիպում առօրյա կյանքում, և, Կարինե Նալչաջյանի խոսքով, նա անընդհատ ինքնանվաստացած հոգեվիճակում է, չի կարող լուծել տարրական հարցերը, ֆինանսական միջոցներ չունի: «Երեխաների դեպքում շատ լուրջ խնդիր է, այդ պայմաններում երեխան թերարժեքության բարդույթով է մեծանում: Նա շփվում է մյուսների հետ, տեսնում է ինչ պայմաններում են մյուսներն ապրում: Բայց այստեղ կա նաև փոխհատուցման մեխանիզմը: Այն երեխաները, որ իրենց վրա կրում են աղքատության բարդույթը, մեծանալիս պաշտպանողական մեխանիզմներ է ձեռք բերում, ներքին մղումը շատ մեծ է, կարողանում են իրենց հետագա կյանքն այնպես կազմակերպել, որ ընտանիքում եղած խնդիրները հետագայում չունենան: Շատ հարուստներ հենց աղքատ ընտանիքներից են եղել»,- պարզաբանեց հոգեբանը:
Նրա բնորոշմամբ՝ աղքատի ներաշխարհը շատ նման է զոհի կարգավիճակին: Աղքատ մարդը նաև ինքնամեղադրանքի, ինքնախարազանման զգացողություն է ունենում. «Մարդն ունի պայքարի բազմաթիվ հոգեբանական մեխանիզմներ: Պաշտպանական մեխանիզմները գործում են, բայց դրանք նաև ինքնախաբեության տարր են կրում: Բայց եթե երեխան կոշիկ չունի, որ դպրոց գնա, այստեղ արդեն լուրջ խնդրի հետ է բախվում մարդը: Աղքատությունը ստրեսածին գործոն է: Դրա հաղթահարման երկու մակարդակ կա՝ սոցիալական և անձնական: Աղքատությունը նաև սոցիալական խնդիր է: Երկիրը պետք է մտահոգ լինի, բոլոր լծակներն օգտագործի, որ աղքատությունը կրճատվի»:
Կարինե Նալչաջյանն արտագաղթը ևս աղքատության խնդիրն է համարում, ըստ նրա՝ այստեղ գործում է փախուստի խնդիրը: Աղքատությունը նաև կարող է բերել կյանքի իմաստի կորստյան: Մարդը առօրյա կարիքները չի կարողանում հոգալ, ստրեսի մեջ է ընկնում ու սկսում է համարել, որ ապրելու իրավունք չունի: «Աղքատությունը մի բան է, որ կարող է տարբեր բաների բերել՝ հեռացումից մինչև կյանքի իմաստի կորուստ, ագրեսիա, հարձակում և այլն»,- եզրափակեց հոգեբանը:
Լրահոս
Տեսանյութեր
Ինչո՞ւ հանկարծ ՀՀ իշխանությունները որոշեցին խլել արցախցիների կենսաթոշակային խնայողությունները
