Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Իմ խորին համոզմամբ, ցուցմունքների դեպոնացման ինստիտուտն ավելի շատ բացառություն է լինելու կանոնից, որովհետև ես վստահ եմ, որ մեծամասամբ մեղադրյալներն օգտվելու են պաշտպանների ծառայություններից», -Քրեական դատավարության օրենսգրքի նոր մշակված նախագծում տեղ գտած մեղադրյալի ցուցմունքների դեպոնացման վերաբերյալ «Փաստինֆո»-ին տված հարցազրույցում իր կարծիքն է հայտնել ԱԺ պետաիրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովի անդամ Արփինե Հովհաննիսյանը:

-Որպես իրավաբան և Քրեական դատավարության օրենսգրքի նախագծի հարցում Ազգային ժողովի գլխադասային հանձնաժողովի անդամ ինչպե՞ս կգնահատեք ցուցմունքի դեպոնացման ինստիտուտը:

-Դեպոնացման ինստիտուտը Քրեական դատավարության օրենսգրքում, ինչպես բազմիցս նշվել է, նոր է ներմուծվել: Այն միջազգային պրակտիկայում հիմնականում կիրառվում է վկաների, տուժողների ցուցմունքների դեպոնացման համար՝ նկատի ունենալով այն հանգամանքը, որ հնարավոր են իրավիճակներ, երբ կոնկրետ վկան կամ տուժողը հնարավորություն չունենա դատարանում այդ պահին ընթացող դատական քննության ժամանակ տալ ցուցմունքներ, կամ անհրաժեշտություն լինի, որպեսզի այդ վկակի ցուցմունքին հակընդդեմ մեղադրյալի ցուցմունքը ներկայացվի:

Բայց, կարծես թե, ամենավիճահարույցը, որքանով որ ես ծանոթ եմ Քրեական դատավարության օրենսգրքի նախագծի ներկայացումից ի վեր այս ամբողջ նախապատմությանը, մեղադրյալի ցուցմունքների դեպոնացումն է: Եթե անկեղծ ասեմ, ինձ մոտ ամբողջական վերաբերմունք այս պահի դրությամբ ձևավորված չկա: Ինչո՞ւ, որովհետև ծանոթ եմ և Քրեական դատավարության օրենսգրքի նախագծի հեղինակների փաստարկներին, և փաստաբանների, Մարդու իրավունքների պաշտպանի կողմից բերվող հակափաստարկներին: Բայց ասեմ, որ անհերքելի է, որ դեպոնացման ինստիտուտն ինքնին կարող է դրական լուծում տալ որոշակի հարցերի:

Խնդիրը բոլորովին այլ հարթության վրա պետք է դիտարկել. ցուցմունքների դեպոնացումը մենք ավելի շատ դիտում ենք որպես կանոն և մեծ տարածում կամ մեծ պրակտիկա ենթադրող ինստիտու՞տ, թե՞ դա ավելի շատ բացառություն է և կանխելու է այն բացասական երևույթները, որոնք այսօր պրակտիկայում գոյություն ունեն: Սրա՛ մասին է խոսքը:

Իմ խորին համոզմամբ, ցուցմունքների դեպոնացման ինստիտուտն ավելի շատ բացառություն է լինելու կանոնից, որովհետև ես վստահ եմ, որ մեծամասամբ մեղադրյալներն օգտվելու են պաշտպանների ծառայություններից, իսկ քննիչներն էլ աշխատելու են ձեռք բերել այլ ապացույցներ, որովհետև վստահ եմ, որ ցանկացած պրոֆեսիոնալ, գոնե այդպես եմ ենթադրում, կանխավարկածն այդպիսին պետք է լինի, ինքը պետք է իրեն ապահովագրի նաև և ունենա մի քանի այլ ապացույցներ: Դա պրոֆեսիոնալ էլ չէ միայն թեկուզ մեղադրյալի դեպոնացված ցուցմունքի վրա կառուցել ամբողջ մեղադրական եզրակացությունը և ուղարկել դատարան: Կարող ես այդպես անել մեկ անգամ, գուցե երկու անգամ, ինչ-որ հատուկ, բացառիկ դեպքերում, բայց դա չի կարող լինել անընդհատ գործելաոճ: Ես ելնում եմ նրանից, որ մենք պետք է ձգտենք ունենալ պրոֆեսիոնալ քննչական ապարատ, և ցանկացած քննիչ պետք է ելնի նրանից, որ ինքը պետք է կատարի քննչական գործողություններ, իրացնի Քրեական դատավարության օրենսգրքով իրեն վերապահված իրավունքները և այլ ապացույցներ ևս ձեռք բերի: Սա քննիչի գործունեության հետ կապված:

Հարցազրույցն ամբողջությամբ` սկզբնաղբյուր կայքում
 

Նախորդող հրապարակումներ

Ցուցմունքների դեպոնացման ինստիտուտն արհեստական է. Ղամբարյանը պնդում է, որ Աղվան Հովսեփյանը կապ չունի այդ գաղափարի հետ

Վճռաբեկ դատարանի քրեական պալատի նախագահը` քրեական դատավարության նոր օրենսգրքի մասին