Ձեր վստահելի աղբյուրը

Լրանում է Ստամբուլում հրատարակվող երկլեզու «Ակոս» թերթի հիմնադիր խմբագրապետ Հրանտ Դինքի սպանության 7-րդ տարին:

Թուրքական «Ռադիքալ» թերթի անվանի սյունակագիր Օրալ Չալըշլարը Դինքի սպանությանը հաջորդած ժամանակաշրջանի մասին գրում է.

«Անցել է արդեն 7 տարի, մեր սրտերը վիրավոր են, մեր ձեռքերը` դատարկ: Հրանտի առաջ մեր վիզը ծուռ է»:

Հոդվածագիրը նշում է, որ Հրանտ Դինքի սիրած «Սարը գելին» (Նորահարս) ժողովրդական երգի միջոցով են միայն կարողանում արտահայտել իրենց կսկիծը, ցավը: Չալըշլարը դժգոհություն է հայտնել թուրքական դատարանից ու արդարադատություն կոչվածից, որ այս 7 տարիների ընթացքում ամբողջովին չբացահայտեցին Դինքի սպանության հետևում կանգնած ուժերին:

«Դինքի սպանության համար պատասխանատվություն կրող մարդկանց ի հայտ բերելու մեր բոլոր ջանքերը զրոյացվում էին դատարանների միջանցքներում»:

Հեղինակը, հիշեցնելով հայ և թուրք հասարակությունների հաշտության մասին Դինքի ունեցած երազանքը, գրում է.

«Մոտենում է 2015-ը: Տեղահանության, ցեղասպանության 100-րդ տարին է լրանում: Աշխարհի մեծ մասը միակարծիք է, որ տեղի ունեցածը ցեղասպանություն էր: Իսկ Թուրքիան ներքին ճգնաժամ է ապրում»:

Չալըշլարը նշում է, թե հետմահու որքան կերջանկանար Դինքը, եթե Թուրքիան տեր կանգներ 1915-ին, ներողություն խնդրեր 1915-ին կոտորված հայերից ու նրանց զավակներից: Հոդվածագիրը կոչ է անում, որ 2015-ի ապրիլի 24-ին Թուրքիայի խորհրդարանը 1915-ին սպանված օսմանյան խորհրդարանի 7 հայ պատգամավորների հիշատակը հարգող ակցիա իրականացնի:

Չալըշլարը ուշադրություն է հրավիրում նաև այն փաստի վրա, որ Փարիզում, օրինակ, կա Կոմիտասի արձանը, մինչդեռ Անատոլիայում (Արևմտյան Հայաստան,- խմբ.), որտեղ մեծ երգահանը հսկայական գործունեություն է ծավալել, չկա Կոմիտասի կիսանդրին անգամ:

«Չմոռանանք` Դինքի մեծագույն երազանքն այն էր, որ Թուրքիան հաշվի նստի 1915-ի ցեղասպանության հետ: Ուզում եմ դա հիշեցնել մեր սրտերից փուշը հանելու համար»,- եզրափակում է հոդվածի հեղինակը: