Ձեր վստահելի աղբյուրը

 Վերջին 2-3 տարիների ընթացքում Սիրիայում սպանվել է 200-ից ավելի ադրբեջանցի վահաբիտ: Այս մասին ասվում է «Faktxeber» ադրբեջանական լրատվական կայքի հոդվածում:

Հեղինակը նշում է. «նրանց մեծ մասը կրոնի և փողի զոհ են դարձել: Սակայն ըննդիմադիր կուսակցություններից ոչ մեկը բողոքի նոտա անգամ չի հղել կառավարությանը, որը ոչ մի միջոց չի ձեռնարկում պայքարելու այն մարդկանց դեմ, ովքեր խթանում են ադրբեջանցիներին մեկնել և կռվել Սիրիայում»:

Այս ամենի հետ կապված Ադրբեջանի «Ժողովրդավարական կուսակցության» ղեկավար Սարդար Ջալալօղլուն ասել է, որ ադրբեջանական հասարակությունում կազմվում է արմատացած ծայրահեղականության մի շերտ:

«Սիրիայում սպանվածների թիվը խոսում է այն մասին, որ որոշակի ուժեր լուրջ քարոզչություն են իրականացնում երիտասարդների շրջանում: Այսպիսով, Ադրբեջանում նույն Սիրիայի սցենարի իրականացման հիմք է ստեղծվում»,-նշել է նա:

Ըստ Ջալալօղլուի` կատարվածը մի քանի պատճառ ունի: «Ճնշումը, որը քաղաքական դաշտում գործադրվում է ժողովրդավար ընդդիմության նկատմամբ, ինչպես նաև երկրում տիրող հակաժողովրդավարական միջավայրը, մեծացնում են քաղաքացիների հակումը ծայրահեղականության նկատմամբ: Երիտասարդ ուժերը, տեսնելով, որ երկրում ժողովրդավարական միջոցներով փոփոխություն չեն կարող անել, անցում են կատարում գաղտնի այլ միջոցների»:

«Ժողովրդավարական կուսակցության» ղեկավարը նշել է նաև, որ կրոնը Ադրբեջանում անմխիթար վիճակում է, և որ դեռ խորհրդային ժամանակներից գործող «Կովկասի մահմեդականներ վարչությունն» է այն հասցրել այս վիճակին: «Երկրում անհրաժեշտ է ստեղծել ամբողջովին նոր կրոնական կազմակերպություն և դաստիարակել կրթված կրոնական շերտ: Այն ամենը, ինչ տեղի է ունենում այսօր, կառավարության կրոնի հետ խաղ անելու արդյունքն է: Բացի այդ, սոցիալ-տնտեսական խնդիրները նույնպես մղում են ծայրահեղականության: Մարդիկ նախընտրում են «իսլամի» կարգախոսով սպանել, քան թե սովից մահանալ»,-ասել է նա:

Ընդդիմադիր «Ադրբեջանի ժողովրդական ճակատ» կուսակցության փոխնախագահ Ֆուադ Ղահրամանլին այս ամենի հետ կապված ասել է. «Ներկայումս տեղի ունեցող իրադարձությունների պատասխանատուն կառավարությունն է: Մենք դեմ ենք, որ ադրբեջանի քաղաքացիները սպանվեն այն իրավիճակներում, որոնք մեր երկրի ազգային և պետական շահերի հետ կապ չունեն: Յուրաքանչյուր քաղաքացու կյանքը կարևոր է մեզ համար: Հարկավոր է մանրակրկիտ կերպով ուսումնասիրել, թե ինչու են Ադրբեջանի քաղաքացիները մասնակցում երկրից դուրս ընթացող զինված գործողություններին: Ամեն դեպքում, ադրբեջանցիները սպանվելը Սիրիայում ցանկալի չէ և անհանգստացնում է մեր կուսակցությանը»:

Մինչդեռ «Մուսավաթ» կուսակցության երիտասարդական կազմակերպության ղեկավար Թուրալ Աբասլին գտնում է, որ տեղի ունեցողի պատճառը գաղափարական դատարկությունն է: «Կառավորությունը, այդ դատարկությունը լցնելու փոխարեն փորձում է հասարակության վզին փաթաթել իր կեղծ գաղափարախոսությունը: Իսկ հասարակության գաղափարական դատարկությունը լցնում են օտարերկրյա միսիոներական կազմակերպությունները, որոնց պատճառով էլ սիրիական գործողությունների ժամանակ մեր երիտասարդները սպանվեցին»,- ասել է նա:

Աբասլին գտնում է նաև, որ Ադրբեջանի կառավարությունը Սիրիա ուղղված հոսքը չի կարող կանգնեցնել սպառնալիքներով և պատիժներով:

«Սիրիայի քաղաքացիական պատերազմը արդեն ավելի շատ կրոնական, քան թե քաղքական բնույթ է կրում, այդ իսկ պատճառով Ադրբեջանում գործող կրոնական մարմինները և կազմակերպությունները բավականին շատ անելիք ունեն: Ադրբեջանի քաղաքացիների` ղարաբաղյան խնդրի ֆոնին սիրիական բախումներին մասնակցելը պետության անպատասխանատվության և անուշադրության նշան է: Եթե խնդիրը շուտափույթ կերպով չլուծվի, այն կկրի ավելի լայնածավալ բնույթ»,- ասել է «Մուսավաթ» կուսակցության երիտասարդական կազմակերպության ղեկավարը:

Նշենք, որ 2014 թվականի սկզբից ի վեր ադրբեջանական «ԱՊԱ» լրատվական գործակալությունը հայտնել է, որ Սիրիայում արդեն 18 ադրբեջանցի ահաբեկիչ է սպանվել:

Հիշեցնենք նաև, որ Ադրբեջանի և միջազգային ահաբեկչական խմբավորումների հարաբերությունները սկսվել են դեռ 1990-ական թվականներից: Այդ ժամանակ ադրբեջանական բանակը, որի ագրեսիան Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետության դեմ ձախողվեց, մեծ կորուստներով հետ քաշվեց: Իրավիճակը փրկելու համար ադրբեջանական կառավարությունը` Հեյդար Ալիևի գլխավորությամբ, Լեռնային Ղարաբաղի հայերի դեմ դուրս հանեց միջազգային ահաբեկիչներին և ծայրահեղական խմբավորումներին` Աֆղանստանից (Գուլբեդին Հեկմատեարի խմբավորումները), Թուրքիայից («Մոխրագույն գայլեր» և այլն), Չեչնիայից (Բասաևի, Ռադուևի և այլ խմբավորումներ) , ինչպես նաև շատ այլ շրջաններից:

Չնայած պատերազմի ժամանակ ադրբեջանական բանակի կազմում կռվում էին հազարավոր օտարերկրյա վարձկաններ և ահաբեկիչներ, Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետության դեմ ուղղված ադրբեջանական ագրեսիան ձախողվեց, և Բաքուն ստիպված եղավ զինադադարի պայմանագիր ստորագրել թե ԼՂՀ-ի, և թե Հայաստանի հետ: Սակայն միջազգային ահաբեկիչները իրենց անհրաժեշտ կապերը հաստատեցին Ադրբեջանում, որոնք օգտագործում էին նաև հետագայում: Ադրբեջանցիների հավաքագրում էր իրականացվում, ովքեր հետո ուղարկվում էին Աֆղանստան և Հյուսիսային Կովկաս մասնակցելու միջազգային կոալիցիայի և ռուսական կառույցների դեմ ուղղված զինված գործողություններին: