Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Ամենակատարյալ ստեղծագործությունը ազատագրված հողն է»: Խոսքերը սպարապետ Վազգեն Սարգսյանինն են, այսօր սպարապետի ծնդդյան օրն է:

«Կոչ անելով իմ զինակից ընկերներին, հայկական բանակի բոլոր մարտիկներին, անկախ ամեն տեսակ քաղաքական հոսանքներից, քաղաքական խաղերի, դուք Հայոց բանակի զինվորներ եք:

Դուք պարտավոր եք պաշտպանել հայ ժողովրդին, հայ ժողովրդի սահմանները, հայ ժողովրդի անձեռնմխելիությունը: Քաղաքական հոսանքները կգան և կգնան: Գործ չունեք քաղաքական հոսանքի հետ, դա կարող է կործանման տանել մեզ: Եթե զինվորները խառնվեն քաղաքականության, մենք դրա արդյունքն արդեն տեսել ենք, երկիրը կկործանվի…

Բոլոր կամավորականներին, հրաշալի ընկերներին խնդրում եմ` իրական թշնամուն թողած ձեր մեջ, ձեր կողքին, ձեր ընկերների, ազգականների մեջ դավաճաններ մի փնտրեք:

Եթե համաձայն եք ինձ հետ, վաղը չէ մյուս օրը, յուրաքանչյուր շրջանից, եթե ընդամենը 10-15 տղա գա, մենք կունենանք 500 հոգանոց մահապարտների մի զորագունդ:

Կարելի է հավաքել տասնյակ 1000-ներ: Բայց 500-ն էլ բավական է: Ես ուզում եմ հավաքել մահապարտների մի զորագունդ, որը պիտի կռվի ամենավտանագավոր տեղերում, որտեղ ապրելու ու մեռնելու հավանականությունը 50 տոկոսը 50-ի նկատմամբ է:

Միասին գնալու ենք կռվելու ամենաբարդ հատվածում ու մենք հաղթելու ենք:

Թշնամին նույն թշնամին է, մենք էլ մենք ենք: հարկավոր է ևս մի արթնացում և ցնցում, այդ ցնցումը մենք պիտի անենք, որպեսզի մեր բանակը մեզանից ոգևորվի»,- այս կոչով Սպարապետը հիմնեց «Մահապարտներ» ջոկատը:

«Այս երկիրը բառերով սիրվող երկիր չէ, նաև հեռադիտակով դիտվող երկիր չէ, քարի հետևում քար կա, մշուշի ետևում` մշուշ: Այս երկրի սահմանները գծվում են արյամբ և ամրանում քրտինքով… Այս երկիրը համընդհանուր սիրո երկիր է: Այս երկրի մայրաքաղաքը սկսում է խրամատից…»,- ասում էր Վազգեն Սարգսյանը:

«Մեզանից եմ վախենում, որ միլիոնանոց միտինգներից, Սումգայիթից ու երկրաշարժից հետո, էլի անվերապահորեն սիրել-ներել-հանդուրժել չսովորեցինք։ Բռունցքված ձեռքն այսօր բուռ է դառնում և գրանցում ու աշխատատեղ է վաճառում գաղթականին, տնակ` աղետյալին»։

1990-1992-ին Վազգեն Սարգսյանը «Երկրապահ» կամավորական ջոկատների հրամանատարն էր և Գերագույն խորհրդի պաշտպանության ու ներքին գործերի մշտական հանձնաժողովի նախագահը։

1991-92-ին՝ Հայաստանի Հանրապետության պաշտպանության նախարար։

1992-93-ին՝ ՀՀ նախագահ խորհրդական պաշտպանության հարցերի գծով, ՀՀ սահմանամերձ գոտիներում ՀՀ նախագահի հատուկ ներկայացուցիչ։

1993-ից՝ «Երկրապահ» կամավորական միության նախագահ, 1993-95-ին՝ ՀՀ պաշտպանության, ազգային անվտանգության և ներքին գործերի գծով պետնախարար, 1995-99-ին՝ ՀՀ պաշտպանության նախարար։

1999-ի հունիսից Հայաստանի Հանրապետության վարչապետն էր։

Սպանվել է 1999-ի հոկտեմբերի 27-ին ՀՀ Ազգային ժողովի նիստերի դահլիճում տեղի ունեցած ահաբեկչության ժամանակ:

Վազգեն Սարգսյանը 1999-ին հետմահու արժանացել է Հայաստանի Հանրապետության ազգային հերոս կոչմանը: