Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ամռան ամիսներին ավելանում է բժիշկներին դիմող սնկային հիվանդությամբ տառապող կանանց թիվը: «Արմենիա» ԲԿ մաշկաբան Կարեն Վարդանյանը Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց, որ այս ամիսներին կանայք բաց շորեր ու կոշիկներ են հագնում, իսկ սնկային հիվանդությունը նաև կոսմետիկ տհաճություն է, որից պետք է ազատվել:

«Սա չի նշանակում, որ կանանց շրջանում հիվանդությունն ավելի տարածված է, սեռային տարանջատում այս առումով չկա: Հիվանդությունը հավասարապես հանդիպում է թե կանանց, թե տղամարդկանց շրջանում: Տղամարդիկ դիմում են տարվա բոլոր եղանակներին հավասարապես»,-ասաց մասնագետը, նկատելով, որ երեխաների շրջանում հիվանդությունը բացառել չի կարելի, սակայն ավելի քիչ տարածված է:

Բժիշկ Վարդանյանը հիշեցնում է, որ հիվանդությունը տարածվում է հիվանդ մարդու հետ շփման միջոցով, հիվանդության հիմքում հիգիենայի կանոնների չհետևելն է:

«Լողավազան առանց ռետինե հողաթափերի այցելելն արդեն հիգիենայի կանոնների խախտում է, ու վարակի վտանգ կա»,-զգուշացրեց մասնագետը:

Կ. Վարդանյանն օրինակ խորհուրդ է տալիս, որ կոշիկ գնելիս այն փորձեն մեկանգամյա օգտագործման գուլպայով, իսկ տղամարդիկ ոչ մի դեպքում չգնեն ցուցափեղկում եղած կոշիկը:

Կ. Վարդանյանի խոսքով, հիվանդության նշանների դեպքում հնարավորինս շուտ պետք է դիմել մաշկաբանին:

«Պետք է լինի լաբորատոր փորձաքննություն, հաստատվի ախտորոշումը, որից հետո նոր պետք է ձեռք առնվեն բուժական միջոցառումներ, որովհետև կան խնդիրներ, որոնք բավականին նման են սնկային հիվանդություններին, բայց հիմքում այլ բան է ընկած»,-ասաց նա, հիշեցնելով, որ բուժումը ենթադրում է ոչ միայն դեղորայքի օգտագործում, այլև կոշիկների, գուլպանների ու այլ պարագանների ճիշտ ախտահանում:

Վիճակագրական տվյալներով սնկային հիվանդությամբ տառապում է երկրագնդի բնակչության մեկ քառորդը: Մաշկի սնկային հիվանդության առաջին ախտանիշը դերմատոմիկոզան է` քորվող ցան, որի ժամանակ քոր են գալիս հիմնականում մաշկի խոնավ մասերը` ոտնաթաթերն ու թևատակերը։ Սնկիկները կարող են լինել մարմնի բոլոր մասերում, բայց չոր մասում ավելի քիչ են լինում։

Սնկային ախտահարման (միկոզ) առաջին վկայությունը ոտքերի մատների արանքներում ճեղքերի առաջացումն ու հեղուկ արտադրությունն է։ Դրանից հետո է վարակիչ հիվանդությունը տարածվում եղունգների վրա։ Ոտնաթաթի սնկային ախտահարման ժամանակ հիվանդին անհանգստացնում է քորը, անհարմարության զգացումը, տհաճ հոտը։

Սովորաբար սունկը ոտնատակից բարձրանում է թաթի երես, ու աստիճանաբար եղունգները սկսում են փոփոխվել. սկզբում եղունգների ծայրին դեղին շերտ կամ բիծ է առաջանում, իսկ հետո գույնն ամբողջությամբ դեղնամոխրագույն (շագանակագույն, կանաչ, սպիտակ, կապույտ, սև) երանգ է ստանում, խամրում են, դառնում անթափանց, փշրվում, շերտատվում ու տձևանում։

Եղունգը կոշտանում է, իսկ դրա տակ եղջրային զանգված է կուտակվում։ Երկարատև հիվանդության հետևանքով եղունգը կարող է լրիվ քայքայվել։ Իսկ եթե հիվանդությունը ժամանակին չբուժվի կամ կասեցվի, ապա այն ոտքերի եղունգներից կանցնի նաև ձեռքերին։ Սովորաբար այս հիվանդությունը տարիներ է տևում: