Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ընդունելության քննություններն այս տարի լավ են կազմակերպված, թեստերում սխաներ չկան: Այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանն այսպիսի գնահատականներ հնչեցրին կրթության ոլորտի մասնագետները: Թեև քննությունները հարթ ընթանում են, սակայն շատ մտահոգություններ կան, որոնց մասին բարձրաձայնեցին նրանք:

Փորձագետ Սուսաննա Աբազյանի խոսքով, բացառվել են սխալները, զուգաձևությունները. «Որևէ մեկն այս տարի հոգեցունց վիճակ չապրեց: Բայց ես զարմանում եմ՝ կարելի՞ է այդքան ծախսեր անել, դրսում տպագրել թեստերը: Մենք չե՞նք կարող ինքներս անել: Սարսափի մթնոլորտ ստեղծելն անունդունելի է: Հայերենը դիմորդների համար փորձաքար է, ես դիմորդներին շատ լավ եմ հասկանում: Նրանք հիասթափված են գնում քննության, մինչդեռ հայերենը մեզ համար պիտի լինի տոն, քննություն հանձնելը՝ ևս»:

Ըստ նրա, ընդունելության քննությունները ոչ թե պետք է դառնան հանրային քննարկման առարկա, այլ պետք է լինեն երեխայի մեկ օրվա շարքից:

«Քննությունը որպես հանրապետական նշանակության միջոցառում ընդունելը սխալ է, քննությունն ընդամենը գիտելիքի հանձնում է: Կոնկրետ Հայերենի քննությունն ամեն տարի դառնում է հոգեցունց ինչ-որ բան, ամեն տարի մի խաթարում է լինում, շտեմարանների գոյության պայմաններում՝ հատկապես»,- ասաց փորձագետը:

Սուսաննա Աբազյանի կարծիքով, շտեմարանները պետք է ոչ թե վաճառվեն, այլ այդ հարցերը կրճատեն, տեղադրեն համացանցում, երեխաները հանգիստ բացեն և վերցնեն. «Հեռավոր շրջանների համար կարելի է հատուկ պետպատվերով տպել: Հիմա մեր շրջանավարտները ցավոք շատ քիչ են, սահմանամերձ գյուղերում մեկ-երկու հոգի են ավարտում, սա ողբերգություն է»:

Փորձագետը նաև նկատեց, որ այդ շտեմարանները չեն ծառայում հայերենի իմացությանը:

Հայոց լեզվի մասնագետ, վաստակավոր ուսուցչուհի Բեատրիչե Ստեփանյանն էլ ասաց. «Երանի, թե դառնար պետական մտահոգության առարկա, հայերենով զբաղվեին պետական մակարդակով: Եթե հայերենից նողկանք առաջացնելու քաղաքականության ենք գնում, դա հրաշալի է կատարվում: Գովելին միայն այն է, որ քննական թեստում սխալ չկա, բայց եթե ամեն մի չորս հատոր բազմաթիվ սխալներով լի շտեմարանները երեխան մարսում է, ջղային ապրումներ է ունենում: Շտեմարանները սխալ են»:

Նա հարց հնչեցրեց, եթե շտեմարաններում սխալ չկա, լավ պարապող երեխան ինչու պիտի անսխալության չհասնի:

«Հիմա արհեստականորեն ճզմվում է, իջեցվում է: Հպարտանում են, որ միջին բալը 11 կլինի: Դա անպատվաբեր է լավ սովորող երեխայի համար: Մեր երեխաները խուսափում են այսօր հայկական բարձրագույն համալսարաններ գնալ, մենք զրկեցինք մեր երեխային մայրենիից: Հասել ենք այն բանին, որ Հայաստանի հայը քչացավ, այն նախնական կարծիքն է, որ կարելի է քննական շեմը հաղթահարել առանց քննության: Եթե դա գեղեցիկ արվի, շատ լավ կլինի, եթե արժանի լինեն, ընդունվածները կմնան, բայց քաշքշուկը տեղափոխվում է բուհ»,- իր մտահոգությունները ներկայացրեց ուսուցչուհին:

Սուսաննա Աբազյանն էլ հավելեց, որ պետք է սկսել լեզվամտածողությունից. «Դպրոց չպիտի ավարտեն միայն բուհ ընդունելու համար, այլ դպրոց պետք է ավարտի լիարժեք քաղաքացի: Հայացքով վերադարձեք դպրոց: Ուղիղ և շիտակ կանգնեք ուսուցչի կողքին: Ուսուցչի հեղինակությունը պիտի բարձրանա: Կրթությունը դարձել է արտաքին փայլ, դիպլոմը՝ անցաթուղթ»: