Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հանրակրթությունից դուրս մնացող երեխաների թիվը, ցավոք, ամեն տարի ավելանում է, սակայն ամենացավալին այն է, որ հատկապես կրթությունից դուրս են մնում հաշմանդամություն ունեցող երեխաները: Ու թեև ներառական կրթություն իրականացնող դպրոցներ կան նաև մարզերում, սակայն երեխաների թիվն անհանգստացնող է հատկապես մարզերում: Այս տվյալները արտացոլվում են նաև ՄԱԿ-ի զեկույցում …. Ինչո՞ւ են դուրս մնում երեխաները:

«Դրան նպաստող տարբեր պատճառներ կան` ծնողների խնդիր, սոցիալական պայմաններ, բնակության վայր, լիազոր մարմինների անփութություն` ՏԻՄ-երը պարտավոր են հաշվառել ու նաև հետևել յուրաքանչյուր երեխայի կրթության իրավունքը իրականացնելու, սակայն մեծամասամբ դա չի արվում»,- Panorama.am-ի հետ զրույցում խնդրին անդրադարձավ Կրթության ազգային ինստիտուտի փոխտնօրեն, «Բարև Երևան» խմբակցության ղեկավար Անահիտ Բախշյանը` որակելով այդ երևույթը իբրև բռնություն երեխայի նկատմամբ:

Ա.Բախշյանն ընդգծեց` վերահսկողության մեծ պակաս ունենք` թե նախարարության մակարդակով, թե ՏԻՄ-երի, քանի որ հաշմանդամություն ունեցող երեխաների կրթությունից դուրս մնալու միտումը Հայաստանում աղետալի է. «Հատուկ դպրոցները կիսով չափ փակվեցին, ինչը միջազգային հանրության առջև պարտավորություն էր, բայց միևնույն է իրավիճակը չի շտապում փոխվել դեպի լավը: Այո, ունենք ներառական դպրոցներ, բայց այդ դպրոցները իրականում պատրաստ չեն ընդունել հաշմանդամություն ունեցող երեխաների, ավելին` որոշ ուսուցիչներ ու տնօրեններ ուղղակի խորշում են հատուկ կարիքներով երեխաներից ու ծնողներն էլ այդ կարծրատիպերով առաջնորդվելով պարզապես գերադասում են իրենց երեխաներին մեկուսացնել տներում: Սա, կրկնում եմ, բռնություն է երեխայի նկատմամբ»:

Իրավիճակը փոխելու համար նախկին պատգամավորն առաջարկում է` եթե այլ կերպ չի լինում, ապա հարկավոր է վերահսկողություն սահմանել, որպեսզի կառավարման բոլոր օղակները իրենց պարտականությունները կատարեն պատշաճ: Օրինակ, ՏԻՄ-ի համար թիվ մեկ պարտականությունը կրթության ոլորտում երեխաների հաշվառումն է` մարզում կա այսքան երեխա, համայնքում` այսքան, դպրոցներում էլ այսքան: Եվ եթե այդ թվերը չեն համընկնում հարց է առաջանում` ո՞ւր են այդ երեխաները:

«Դպրոցում չեն, իսկ ո՞ւր են: Յուրաքանչյուր երեխայի հետևից պետք է գնանք ու բացահայտենք պատճառը, հասկանանք և փորձենք ուղղել վիճակը: Եվ եթե պատկան մարմինները այս իրավիճակը արդարացնում են ծնողների որոշմամբ, ապա պետք է հիշեն, որ «Ընտանեկան օրենսգիրքը», որտեղ հստակ գրված է ` եթե ծնողը խոչընդոտում է իր երեխայի կրթությանը, ապա նա պատասխանատվության պետք է ենթարկվի»,- նշեց մեր զրուցակիցը և ևս մեկ անգամ շեշտեց` վերահսկողություն է հարկավոր ու խնդրին իսկապես լուծում տալու ցանկություն:

Նախորդող հրապարակում`

Ներառական կրթությունը հարիր է մեր քիմքին, մնաց լուծենք մնացած տեխնիկական խնդիրները