Ձեր վստահելի աղբյուրը

Վայոց Ձորի Գնդեվազ համայնքում երեկ տեղի ունեցած Ամուլսարի հանքի շահագործման ծրագրի մասին հանրային լսումները, որին մասնակցել են Գնդեվազի և հարակից գյուղերի բնակիչները, սկսվել են սկանդալով: Այս մասին այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց Գնդեվազ համայնքի բնակիչ, լրագրող Թեհմինե Ենոքյանը:

Նրա խոսքերով` գնդեվազիների մեծ մասը բոյկոտել են լսումները և դուրս եկել դահլիճից, որից հետո վիճաբանություն է տեղի ունեցել:

«Ամուլսարի հանքավայրի շահագործման շուրջ կան հակասական կարծիքներ: Մարդիկ կան, որոնք դեմ են հանքի կամ ֆաբրիկայի շահագործմանը, մարդիկ էլ կան, որոնք չեզոք դիրքորոշում ունեն»,- ասաց Թ.Ենոքյանը:

Նա միաժամանակ նշեց, որ հանքավայրի շուրջ հարակից գյուղերում առաջացել է խառնաշփոթ. այսինքն` մի մասը կողմ է հանքի շահագործմանը, մյուս մասը` դեմ:

«Արդյունքում ստեղծվում է մի իրավիճակ, երբ չորս համայնք կարող են իրար ուտել, արդյունքում Կառավարությունը շահում է, իսկ չորս համայնքների բնակիչներ շահերի լուրջ բախում են ունենում»,- նշեց Թ.Ենոքյանը:

«ԷկոԼուր» տեղեկատվական ՀԿ-ի նախագահ Ինգա Զարաֆյանի խոսքերով` արդեն մի քանի տարի է այս խնդիրը գտնվում է հասարակության և բնապահպանների ուշադրության կենտրոնում, քանի որ Ամուլսարի ոսկու հանքի շահագործման ծրագիրը բնապահպանական լուրջ խնդիրներ է առաջցնելու բնակիչների ու շրջակա միջավայրի համար:

Ըստ նրա` Ամուլսարի մոտ երկու ջրամբար կա՝ Կեչուտի և Ամուլսարից 2 կմ հեռավորության վրա գտնվող Սպանդարյանի ջրամբարը, որը Հայաստանի երկրորդ ամենախոշոր ջրամբարն է՝ 257 միլիոն խորանարդ մետր տարողությամբ։

«Նաև շատ վտանգավոր ենք համարում հանքավայրի շահագործումը Ջերմուկ առողջարանային համալիրի ու շրջակա 6000-ից ավելի բնակչության համար, որը Ամուլսարի գագաթից ընդամենը 12 կմ հեռավորության վրա է գտնվում»,- ասաց Ի. Զարաֆյանը:

Բացի այդ, «Սևանա լճի մասին» ՀՀ օրենքով արգելվում է ջրահավաք ավազանների վրա ցանկացած գործունեություն, որը կարող է բացասաբար անդրադառնալ Սևանի էկոհամակարգի վրա։ Մինչդեռ Ամուլսարի շահագործման հատվածը ընկնում է ջրահավաք ավազանների անմիջական ազդեցության գոտու տակ, ինչն էլ կարող է հանգեցնել լուրջ վնասի:

«Արդյունքում մի քանի մարզ գտնվելու են այս հանքի բացասական ազդեցության տակ»,- ասաց Ի.Զարֆյանը:

«Համահայկական բնապահպանական ճակատի» անդամ Լևոն Գալստյանն էլ նշեց, որ խնդիրն իրականում համակարգային է, քանի որ ՀՀ կառավարությունը ընդունել է այնպիսի օրենքներ ու որոշումներ, որոնք թույլ են տալիս հանքարդյունաբերությամբ զբաղվող ցանկացած տեղական և արտասահմանյան ընկերության օգտագործել ընդերքի հարստությունը, իսկ դրանից հետո «թողնել փշրանքներն ու հեռանալ այս երկրից»:

«Ամուլսարի հանքավայրը ոչ մի նորմալ քաղաքակիրթ երկրում չէր կարող շահագործվել, քանի որ այն կհամարվեր տնտեսապես ոչ շահավետ»,- հայտնեց Լ.Գալստյանը:

Նա միաժամանակ նշեց, որ չկա մի մասնագետ, ով Ամուլսարի հանքի շահագործման մասին դրական կարծիք կհայտնի: Ըստ նրա` բոլորը դեմ են, քանի որ հասկանում են, թե այն իրենից ինչ լուրջ վտանգ է ներկայացնում:

Ինչ վերաբերում է հանրային լսումներին, Լ.Գալստյանն ասաց, որ այդ լսումների ժամանակ պարզել է հետևյալը` Հայաստանի գյուղերում արտագաղթի մեղավորները բնապահպաններն են և ՀԿ-ները, քանի որ նրանք աշխատատեղեր չեն ստեղծում:

«Այսինքն` մեր բազմաթիվ գյուղապետներ մոռացել են, որ երկրում աշխատատեղ ստեղծելն ու մարդկանց սոցիալական խնդիրներին լուծում տալը Կառավարության պարտավորությունն է»,- ընդգծեց նա:

Նշենք, որ ասուլիսին անակնկալ հայտնվեցին Գնդեվազի մի քանի բնակիչներ՝ գյուղապետի հետ: Ասուլիսի բանախոսների և գյուղացիների միջև վեճ ծագեց, գյուղացիների պնդում էին, որ մասնակցել են այդ քննարկումներին, դեմ չեն հանքի շահագործմանը, և պատրաստ են վաճառել իրենց այգին հանքի շահագործման համար:

«Ես ոչ կողմ եմ, ոչ էլ դեմ: Ես ուրախ եմ, որ գյուղում կա աշխատատեղ, մարդիկ մնում են գյուղում, աշխատում են»,- ասաց Գնդեվազի բնակիչ Գուրգեն Եղյանը:

Հարցին, թե արդյոք նա բնապահպանական ռիսկերի մասին չի մտածում, նշեց. «Ինձանից շատ ոչ մեկ չի մտածի իմ երեխայի առողջության մասին: Այդ փողերը երկրորդական են, առաջինը իմ երեխայի առողջությունն է: Եթե ես զգամ, որ ռիսկեր կան և դա վնասում է իմ ընտանիքին, ապա առաջինը ես դեմ կարտահայտվեմ: Թող օրենքով շարժվեն, եթե շահագործողները օրենքը կխախտեն, ապա բոլորս էլ դեմ կլինենք»:

Գնդեվազ համայնքի ղեկավար Հայրապետ Մկրտչյանն էլ ասաց, որ իրենք կողմ են հանքի շահագործմանը, քանի որ նոր աշխատատեղեր են ստեղծվելու: