Ձեր վստահելի աղբյուրը

Բրիտանական The Guardian պարբերականում լրագրող Ժիլ Ֆրեյզերը փորձում է բացահայտել, թե ինչու է Մեծ Բրիտանիայի կառավարությունն այդքան վախենում է խոսել Հայոց ցեղասպանության մասին:

Հեղինակը իր հոդվածը սկսում է պատմական ակնարկով՝ գրելով, որ Հիսուսի պատվիրանների հետևորդները սկզբում հրեաներն էին, սակայն Պողոս առաքյալը Հիսուսի պատվիրանները ողջ աշխարհին ուղղեց: Պողոսի ծննդավայրը Թուրքիայի հարավ-արևելքում գտնվող Տարսոն քաղաքն է, որը ոգեշնչել է միսիոններին, ովքեր հաշվետվություններ են ներկայացրել Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ:

«Չորրորդ դարում հայերը առաջին ժողովուրդն էին, որ քրիստոնեությունը որպես պետական կրոն ընդունեցին: 1914 թվականին 2 մլն քրսիտոնյա հայ էր ապրում Թուրքիայում: 1922 թվականին միայն 400.000 էր մնացել: Այն, ինչ պատահեց այդ մարդկանց հետո, մոռացվել է, կամ ժխտվել կամ անտեսվել, սակայն ոչ հայերի կողմից, ովքեր շարունակում են պատմել սարսափելի պատմույուններ բռնաբարությունների, մահվան ջոկատների և բռնի դավանափոխությունների մասին: Կասկած չկա, որ կատարվածը ցեղասպանություն է: Հայերը թշնամի էին դիտվում Օսմանյան կայսրությունում, որը Առաջին համաշխարհային պատերազմից օգտվեց՝ սիստեմատիկ տեղահանելով ավելի քան 1 մլն մարդու, ստիպելով մահվան երթի գնալ սիրիական անապատներ»:

Հեղինակն այնուհետ հիշատակում է Ադլոֆ Հիտլերի հանրահայտ արտահայտությունը հայերի կոտորածը չհիշելու, լեհ իրավաբան Ռաֆայել Լեմկինի կողմից «ցեղասպանություն» բառը ստեղծելու մասին, որից հետո անցում է կատարում ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբամային, ով այդպես էլ չկատարեց իր նախընտրական խոստումը և 1915 թվականին հայերի կոտորածները չանվանեց ցեղասպանություն:

«Նա միտումնավոր չասաց: Մեծ Բրիտանիայի կառավարությունը խուսափելու այլ տարբերակ գտավ` բերելով անհեթեթ փաստարկ առ այն, որ ցեղասպանություն եզրույթը ՄԱԿ-ը ընդունեց 1948 թվականին, այնպես որ դա չի կարող կիրառվել հետադարձ: Մեծ Բրիտանիան այս փաստարկից հրաժարվեց այն ժամանակ, երբ նշվեց, որ այդ դեպքում Հոլոքոստը նույնպես ցեղասպանություն չպետք է համարվի: Այժմ պետական գիծը դիտավորյալ խուսափումն է: Ցեղասպանություն բառից խուսափելու հարցի միակ պատասխանը Տարսոնից 30 մղոն հեռավորության վրա է գտնվում. Ինջիլիքի օդային բազան շատ կարևոր է ԱՄՆ-ի և Մեծ Բրիտանիայի համար: Այստեղից նրանց ուժերը հեշտությամբ տեղակայվում են Մերձավոր Արևելքում: Շատ կառավարությունների համար նացիստների իրականացրած ցեղասպանությունը հանցագործություն է, սակայն երբ հերթը հասնում է հայերին, ցեղասպանությունից խուսափելը մնում է կիսապաշտոնական քաղաքականության շրջանակում»: