Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ֆրանսիական «La Tribune» հանրահայտ ամսագիրը հրապարակել է «Ինչո՞ւ է հարկավոր սատարել Լեռնային Ղարաբաղին» վերնագրով հոդված։ Հոդվածը գրված է Ֆրանսիայի Վիլյորբանի քաղաքապետ, նախկին պատգամավոր Ժան-Պոլ Բրետի, Սարսելի քաղաքապետ, պատգամավոր Ֆրանսուա Պուպպոնիի (Սոցիալիստական կուսակցություն) և Օ-դը-Սեն շրջանի պատգամավոր Ժան-Մարկ Ժերմենի (Սոցիալիստական կուսակցություն) կողմից, ովքեր ընդգրկված են Ֆրանսիա-Ղարաբաղ բարեկամության խմբում։

Ներկայացնում ենք հոդվածի թարգմանությունն ամբողջությամբ.
«Հայկական անկլավ Ադրբեջանում, ինքնահռչակ հանրապետություն, այս փոքրիկ երկիրը զարգանում է արագ և հատկապես սոցիալական այնպիսի մի մոդելով, որը երկրի տնտեսական աճի արդյունքները հասանելի է դարձնում ողջ բնակչությանը:
Մենք՝ ֆրանսիացի բազմաթիվ քաղաքական գործիչներս՝ պատգամավորներ, սենատորներ, տեղական ընտրյալներ՝ սատարում ենք երիտասարդ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության զարգացմանը՝ անդամակցելով Ֆրանսիա-Ղարաբաղ բարեկամության շրջանակին: Եվրոպայում ճգնաժամի սրացման պայմաններում մեզ թվում է, որ եկել է պահը՝ բացատրելու մեր կողմից այս պարտավորվածության ստանձնման պատճառները:

Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը, որն ունի 150 000 բնակիչ Ֆրանսիայի երկու դեպարտամենտին հավասարաչափ տարածքում, գտնվում է Հարավային Կովկասում՝ Հայաստանի, Ադրբեջանի և Իրանի միջև: Ինքնորոշված այս երկիրը, որ դեռևս չի հասել միջազգային ճանաչման փուլին, որպես այդպիսին ռազմավարական շահ չի ներկայացնում Ֆրանսիայի համար: Այն ներկայացնում է ավելին, քանի որ որպես իր զարգացման մոդել է ընտրել Ֆրանսիան:

Սոցիալական ժողովրդավարության առավելությունները
Մեր երկիրն այնպես է կառուցվել, որ հնարավորություն ընձեռնի մեր բոլոր քաղաքացիներին օգտվել երկրի բարգավաճման արդյունքներից, տնտեսական այնպիսի մի համակարգ է կյանքի կոչվել, որը համատեղում է ձեռնարկատիրական գործունեությամբ զբաղվելու ազատությունը և սոցիալական առաջընթացը՝ մեր հասարակության միասնականությունը պահպանելու նպատակով: Ամենուր, և այսօր նույնիսկ Եվրոպայում, կարող ենք տեսնել, թե հասարակությանն ինչ վնաս կարող են հասցնել անհավասարակշիռ և քաղաքացիների նկատմամբ անարդար սոցիալական զարգացման մոդելները: Մենք սատարում ենք Լեռնային Ղարաբաղին, քանի որ այս երկրում պահանջվող համեստ ներդրումների համեմատ սոցիալական ժողովրդավարության արդյունքերն անչափ մեծ են: Եթե մենք սատարում ենք Լեռնային Ղարաբաղին, ապա այն պատճառով, որ նրա իշխանությունները ձգտում են, և մինչև հիմա հաջողեցրել են, զարգացնել երկիրը չափավոր, հաստատուն և հատկապես բոլորին հասանելի տնտեսական աճի հիման վրա: Սա է այն առողջ հիմքը, որ մյուսների նկատմամբ եղբայրաբար տրամադրված ազգը երբեք չպետք է զոհաբերի անկանոն ցնորքների խորանին:

Բնակչություն, որն օգուտ է քաղում տնտեսական աճից
Արդեն 10 տարի Լեռնային Ղարաբաղում տարեկան տնտեսական աճը կազմում է 10 տոկոս: Այսoր արդեն իսկ երկրում մեկ բնակչի հաշվով ՀՆԱ-ն կազմում է 3000 եվրո, ինչը մոտ է Մարոկոյի ցուցանիշին: Խոսքը վերաբերում է կայուն աճին, քանի որ պետությունը պահպանել է կարգավորման և ծրագրավորման իր դերը: Վերակառուցման անհրաժեշտ ջանքերը երբեք չի իրականացվել բնակչության անվտանգության երաշխավոր հանդիսացող գյուղատնտեսության ոլորտի հաշվին:

Բարձր տեխնոլոգիաների գործունեությունը
Ավելին, ռազմավար պետությունն այսօր խթանում է երրորդ կարգի գործունեության և բարձր տեխնոլոգիաների զարգացումը, որոնք ապագայում երկրին թույլ կտան դուրս գալ մեկուսացումից: Պատասխանատու այս քաղաքականության արդյունքն այն է, որ Լեռնային Ղարաբաղում պահպանվում է զբաղվածության նախանձելի մակարդակ՝ 65 000 աշխատող, 5 տոկոսից ցածր գործազրկություն և բնակչության շարժի դրական արդյունք: Բացի այդ, իրար հաջորդող կառավարությունների վարած սոցիալական արդարություն ապահովելու քաղաքականության արդյունքում երկրի բնակիչների միջին եկամուտը համեմատելի է հարևան Հայաստանի և առավել հարուստ, սակայն երկրի հարստության վերաբաշխման շատ ավելի վատ գործող համակարգ ունեցող Ադրբեջանի ցուցանիշների հետ: Եվ լավ ապագայի հեռանկարով՝ սոցիալապես խաղաղ այս պետությունը տարեցտարի նվազեցնում է իր արտաքին պարտքը և այլևս նախկինի չափ կախված չէ Հայաստանի օգնությունից:

Համադրել տեղական զարգացումը՝ ժողովրդավարությունը կոնսոլիդացնելու համար
Մենք ողջունում ենք Լեռնային Ղարաբաղի՝ ժողովրդավարական բարեփոխումների առաքինի շրջան մտնելու կամքը՝ նույնիսկ վերջինիս համար խոչընդոտ հանդիսացող դեռևս միջազգային ճանաչման բացակայության պայմաններում: Մեր կողմից, մեզ համար ընդունելի են հետևյալ մոտեցումները․ Ֆրանսիայի Սարսել և Վիլյորբան քաղաքների ու ԼՂ համայնքների միջև ստորագրված Բարեկամության խարտիաները խորհրդանշում են տեղական ժողովրդավարության շրջանակներում ցուցաբերվող աջակցությունը, ինչը Լեռնային Ղարաբաղում, ինչպես և մյուս բոլոր ազատ հասարակություններում, էական նշանակություն ունի ժողովրդավարության համար: Բարեկամության այս խարտիաներով, որոնք իրապես համարվում են տնտեսական և սոցիալական փոխգործակցության միջոցներ, մենք համադրում ենք մեր տարածաշրջանների ձեռնարկությունների տեղական զարգացումը Լեռնային Ղարաբաղի շրջանների կարիքների հետ: Այս հեռանկարը մեզ առավել մատչելի է, քանի որ արդեն իսկ ֆրանսասեր Լեռնային Ղարաբաղը ֆրանկոֆոնիայի զարգացման քաղաքականություն է վարում: Աշխարհում առկա անկանոն զարգացման պայմաններում՝ տեղական մակարդակի հարաբերությունների ստեղծումով է, որ բացվելու են մտահորիզոնները և ազգերն իրար են մերձենալու՝ ունենալով հավասարակշռված առաջընթացի ընդհանուր նպատակ, որը հասանելի կլինի բոլորին և կշահի յուրաքանչյուրը։ Այս տեսանկյունից, Լեռնային Ղարաբաղը օրինակելի և հուսադրող է:

Ժան Պոլ Բրետ, Վիլյորբանի քաղաքապետ, ԱԺ նախկին պատգամավոր
Ֆրանսուա Պուպոնի, Սարսելի քաղաքապետ, ԱԺ պատգամավոր
Ժան Մարկ Ժերմեն, ԱԺ պատգանավոր»։