Ձեր վստահելի աղբյուրը

«ԱՄՆ-ն 100%-ով մեղսակից է Հայոց ցեղասպանության ժխտողականությանը, քանի որ ոչինչ չանելու որոշումը նույնպես գործողություն է»,- Panorama.am-ի հետ հարցազրույցում ասում է ԱՄՆ-ի Հումբոլդի համալսարանի դասախոս Մարալ Աթալլան, ով պատմում է այն մասին, թե ինչպես է նա սպառնալիքներ ստացել թուրք ազգայնականների կողմից` ցեղասպանության հարցով զբաղվելու համար:

Մարալը, ով ԱՄՆ –ում տարիներ շարունակ դասավանդում է ցեղասպանագիտություն, ասում է, որ ի տարբերություն Հոլոքոստի` Հայոց ցեղասպանության մասին ընդհանրապես քչերը գիտեն: Սակայն նա նշում է նաև, որ ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի շրջանակներում մի շարք իրադարձությունների արդյունքում (ինչպիսին էր օրինակ Հռոմի պապի ուղերձը) ընդհանուր առմամբ բարձրացել է իրազեկման մակարդակը:

Միևնույն ժամանակ նրանք, ովքեր իմանում են Հայոց ցեղասպանության մասին, դրսևորում են մեծ հետաքրքրություն այս թեմայի հանդեպ: Ցեղասպանությունների մասին իր դասավանդած առարկան ընտրող ուսանողների քանակն, օրինակ, սպասվածից շատ ավելի մեծ է, ասում է նա:

«Դասընթացի ավարտին իմ ուսանողները դառնում են շատ տեղեկացված… ես նույնիսկ ունեցել եմ ուսանողնր, ովքեր ասել են ինձ, որ պատրաստվում են զանգահարել Սպիտակ տուն և պայքարել Հայոց ցեղասպանության ճանաչման համար», - ասում է Մարալը:

Պրոֆեսոր Աթալլան իր մագիստրոսական թեզի շրջանակներում ուսումնասիրել է Թուրքիայի կողմից Հայոց ցեղասպանության ժխտման հարցը: Նա պատմում է, թե ինչպես այդ տարիներին իր հետ կապ է հաստատել թուրք ազգայնականների մի խումբ և սպառնացել է իրեն, որ չշարունակի այդ թեմայով իր աշխատանքը:

Այդ ժամանակ իր դասախոսներից մեկը՝ սոցիոլոգ, Հոլոքոստի վերապրող Սամուել Օլիները հորդորել է Մարալին, որ նա անպայման ավարտին հասցնի իր աշխատանքը՝ չվախենալով սպառնալիքներից:

«Սամուելն ինձ ասաց, որ ես պարտավոր եմ դա անել, քանի որ ինձ սպառնացողների նպատակն էլ հենց դա է` լռեցնել ինձ և ստիպել որ այլևս չզբաղվեմ այս հարցով… Եվ ես մտածեցի, որ հենց այդ պատճառով պետք է շարունակեմ, քանի որ այս գործը միայն ինձ համար չէի անում, ո՛չ էլ անում էի ուղղակի գիտական աստիճան ստանալու համար… Ես գիտակցեցի, որ դա պետք է անեմ իմ հոր համար, իմ պապի համար և Սամուելի համար… Եվ ես ի վերջո ավարտեցի իմ թեզը», - պատմում է Մարալը:

Նա իր հետ պատահած այս դեպքը պատմում է որպես օրինակ իր ուսանողներին, քանի որ դա պատասխանն է այն հարցին, թե ինչու է այդքան կարևոր պայքարել ժխտողականության դեմ այսօր:

«Ես ընդամենը Հյուսիսային Կալիֆորնիայի մի գյուղական վայրում ապրող մեկն էի և ես սպառնալիքներ էի ստանում թուրք ազգայնական խմբի կողմից միայն այն պատճառով, որ ուշադրություն էի հրավիրում Հայոց ցեղասպանության հարցի վրա… Ժխտողականությունը դեռ շարունակվում է այսօր, և մարդիկ հետապնդվում ու հալածվում են ճշմարտությունը խոսելու համար»:

«Այս դեպքը նաև պարզ ցույց տվեց, որ երբ ինձ [ԱՄՆ-ի քաղաքացուս] սպառնում են, ԱՄՆ-ը լռում է, և լռելով նրանք աչք են փակում իմ անձի դեմ ուղղված այս հարձակման վրա: Դա ստիպեց ինձ մտածել, որ ես է՛լ ավելի վճռական կերպով պետք է պայքարեմ ցեղասպանության ճանաչման համար… Եվ ես շատ քննադատական տոնով գրեցի իմ աշխատությունը` շեշտելով Հայոց ցեղասպանության ճանաչման կարևորությունը, ինչպես նաև այն, որ ԱՄՆ-ը 100%-ով մեղսակից է ժխտողականությանը, քանի որ ոչինչ չանելու նրանց որոշումը նույնպես գործողություն է»:

Մարալ Աթալլան Հայաստան էր այցելել 2015թ.-ի հուլիսին որպես Ցեղասպանագետների միջազգային ընկերակցության 12-րդ կոնֆերանսի մասնակից: Մարալը, ում պապը վերապրել է ցեղասպանությունը, առաջինն էր իր ընտանիքում, ով կարողացավ այցելել Հայաստան: Այդ պատճառով այս այցը նրա խոսքերով ավելի շուտ ուխտագնացության էր, քան մասնագիտական այց:

«Երբ այցելեցի Ցեղասպանության թանգարան, այնտեղ գնեցի մի գիրք իմ պապի համար և այն մակագրեցի - «ես եկա քեզ համար, բայց մնացի մեզ համար»», - եզրափակում է իր խոսքը Մարալ Աթալլան:

Մարալի աշխատանքը, պատրաստակամությունն ու ոգին լավ օրինակ են բոլորի համար, ովքեր պայքարում են հայկական հարցերի բարձրաձայնման համար:

Հարցազրույցը վարեց Նվարդ Չալիկյանը