Ձեր վստահելի աղբյուրը

Նոյեմբերի 14-ին Երևանի Հովհ. Թումանյանի անվան պետական տիկնիկային թատրոնը կնշի իր հիմնադրման 80-ամյակը: Հոբելյանական երեկոյի շրջանակում կցուցադրվի ներկայացում և թատրոնի 80-ամյա գործունեության մասին պատմող ֆիլմ:

«Լավ թիվ է՝ իմաստության: Թատրոնի համար ամենակարևորը՝ միշտ երիտասարդ մնալն է: Թատրոնի համար նաև կարևոր է, երբ չգիտես՝ թե ինչ է թատրոնը, և իսկապես փորձում ես գտնել: Երբ արդեն գիտես, թե ինչ է թատրոնը, պետք է քո գործունեության ոլորտը փոխես: Մենք փնտրտուքի մեջ ենք, փորձում ենք գտնել այդ հարցի պատասխանը՝ ինչ է թատրոնը: Գիտենք, ինչը թատրոն չէ, բայց թե ինչ է թատրոնը՝ չգիտենք»,- ասուլիսում ասաց թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Ռուբեն Բաբայանը:

Թատրոնի գրական մասի վարիչ Արա Խզմալյանի խոսքով, տիկնիկային թատրոնն իր համար մասնագիտական մխիթարանք է. «Այն գաղափարը, որ չգիտենք, թե ինչ է թատրոնը, մղում է անընդհատ աշխատելու: Այս թատրոնը համահունչ է քայլում թատերական միջազգային կյանքին, միջազգային փոխակերպումներին»: 

Թատերագետն ընդգծեց, որ թատրոնը բոլոր սերունդների համար ներկայացումներ ունի, նորագույն դրսևորումներով թատրոն է. «Այս թատրոնը պետք է մոդել դառնա հայ թատերական իրականության համար»:

Թատրոնի գլխավոր նկարիչ Անժելա Գալստյանի խոսքով, մեծ ձեռքբերում է աշխատել հենց այս թատրոնում:

Դերասան Դերենիկ Մարտիրոսյանը նշեց, որ ուսանելի ու հարսուտ կենսագրություն ունեցող թատրոն է: Նա մանրամասն ներկայացրեց թատրոնի ստեղծման պատմությունը, բեմադրված ներկայացումները, դերասանական, ստեղծագործական կազմը:

Երևանի Հովհ. Թումանյանի անվան պետական տիկնիկային թատրոնը հիմնադրվել է 1935թ. հունիսի 1-ին և գործել Պատանի հանդիսատեսի թատրոնին կից: Թատրոնն իր ստեղծագործական ուղին սկսել է «Չարաճճի Պետիկը» և «Շունն ու կատուն» բեմադրություններով: Հասմիկ Գյոզալյանի գլխավորած թատերախումբը հունիսի 5-ին ներկայացրել է Թումանյանի հեքիաթի հիման վրա բեմադրված իր առաջին՝ «Շունն ու կատուն» ներկայացումը: Ի հիշատակ առաջին ներկայացման՝ թատրոնը ստացել է Հովհ. Թումանյանի անունը:  Հիմնադիրների թվում էին դերասան և ռեժիսոր Սոֆյա Բեջանյանը, նկարիչ Գևորգ Առաքելյանը, մանկավարժ Մարուե Դուրգարյանը, դերասաններ Պավլոս Բորոյանը և Արաքսյա Արաբյանը: Թատրոնի զարգացման ու հաջողությունների մեջ մեծ է նաև ռեժիսոր Երվանդ Մանարյանի ներդրումը: 1936-1937 թվականներից թատրոնը գործում է Սբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու սրահում։ 1937 թվակնաին թատրոնը մասնակցում է Մոսկվայում անցկացվող Տիկնիկային թատրոնների համամիութենական փառատոնին «Տերն ու ծառան» բեմադրությամբ (ռեժ. Ս. Բեջանյան) և արժանանում է երկրորդ մրցանակի։ Կայացման տարիներին թատրոնի ստեղծագործական կյանքին աջակցել են ռեժիսորներ՝ Լևոն Քալանթարը, Վարդան Աճեմյանը, Տիգրան Շամիրխանյանը, նկարիչներ՝ Խաչատուր Եսայանը, Վաչագան Թևանյանը, Քնարիկ Վարդանյանը, Սուրեն Ստեփանյանը և այլք: 1938 թ. Լ. Քալանթարը բեմադրել է «Չախ-չախ թագավորը», իսկ 1940 թ. Տ. Շամիրխանյանը` «Եղեգնուհին»: Թումանյանական այս երկու հեքիաթների բեմականացման հեղինակը Վարդան Աճեմյանն էր: 1975թ. թատրոնը տեղափոխվում է իր ներկայիս շենքը` Սայաթ-Նովա 4 հասցեում: Նոր բեմում ստեղծագործելու մեծ հնարավորություններ են ստեղծվում: 1970-1980-ականներին թատրոնում ներկայացումներ են բեմադրում Ռուբեն Մարուխյանը, Տիգրան Զահալյանը, Լարիսա Մանգասարովան, Արմեն Սաֆարյանը՝ Արամայիս Սարգսյանի, Հայկազ Մուրադյանի, հետագայում նաև Անժելա Գալստյանի ձևավորումներով։ 1984 թ. Երվանդ Մանարյանը բեմադրում է Հակոբ Պարոնյանի «Մեծապատիվ մուրացկանները»` «Ծաղկի փողոց թիվ 2» վերնագրով: Այս բեմադրությունը յուրատեսակ հաղթանակ էր թատրոնի ստեղծագործական խմբի համար` ներկայացնել դասական հեղինակի, վերստեղծել Պոլսի միջավայրն ու կոլորիտը, հաղթահարել արևմտահայերենի լեզվական հնչողությունը: 1998 թվականից թատրոնի տնօրենն ու գեղարվեստական ղեկավարն է Ռուբեն Բաբայանը, մինչ այդ նա թատրոնում աշխատել է որպես գրական մասի վարիչ, ապա բեմադրող ռեժիսոր։ 1999-2000թթ. թատրոն են գալիս Ռ. Բաբայանի արվեստանոցն ավարտած երիտասարդ դերասաններ Աղասի Մելքոնյանը, Զարուհի Անտոնյանը, Իննա Հախնազարյանը, Կարեն Խաչատրյանը և այլոք: 2002թ. թատրոնի շենքը ենթարկվել է հիմնանորոգման և հագեցվել նորագույն սարքավորումներով, արդյունքում` թատրոնն ունեցել է նաև փոքր դահլիճ: 2000-2010թթ. մի քանի ներկայացում են բեմադրել թատրոնի տնօրեն և գեղ. ղեկավար Ռուբեն Բաբայանը (այդ թվում՝ 2007թ. «ԱԿ. Ակ.» մարիոնետային բեմադրությունը` ըստ Գոգոլի «Շինելը» (բեմադրող նկարիչ` Կարինե Եղիազարյան), որն արժանացել է ՀԹԳՄ «Արտավազդ» մրցանակի), թատրոնում երկար տարիներ աշխատող՝ ռեժիսոր Լարիսա Մանգասարովան, իսկ 2009թ. իր առաջին ռեժիսորական փորձը հանդիսատեսի դատին է ներկայացրել Ռ. Բաբայանի աշակերտ Զառա Անտոնյանը՝ «Ամպից պոկված հեքիաթը» բեմադրությունը, որը նույնպես ստացել է «Արտավազդ» մրցանակ: Վերջին տարիներին թատրոնի հետ կապվել են նաև երիտասարդ ուժեր. հետաքրքիր ներկայացումներ է բեմադրել Նարինե Գրիգորյանը` «Աչքերի որս», «Երկնագույն երկրագունդ», «Օրիորդ գեներալ», «Հովնան»  և այլն: Սամսոն Մովսեսյանը բեմադրել է «Ալիսան հրաշքների աշխարհում» (2012թ.-ի «Արտավազդ» մրցանակակիր), «Վհուկը» ըստ Գոգոլի «Վիյ» պատմվածքի: Թատրոնի բեմում իրենց ուժերն են փորձում Հռիփսիմե Շահինյան («Ինչպես չբեմադրվեց», «Чуть больше, чуть меньше»), Սամվել Թադևոսյանը («egoist»), Տաթևիկ Մելքոնյանը («Я здесЪ»)... 

Հիմնադրումից ի վեր թատրոնը մասնակցում է թատերական տարբեր փառատոների Եվրոպայում և ողջ աշխարհում՝ ստանալով բազմաթիվ մրցանակներ։