Ձեր վստահելի աղբյուրը

80-ամյա Երևանի Հովհ. Թումանյանի անվան պետական տիկնիկային թատրոնն ունի 1000-ից ավելի տիկնիկ, ամենահին տիկնիկները ցուցադրված են թատրոնի ցուցասրահում: Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց թատրոնի դերասան Դերենիկ Մարտիրոսյանը:

Տիկնիկները պատրաստվում են թատրոնի արվեստանոցում, որտեղ աշխատում են դերձակներ, տիկնիկագործներ, մեխանիզատորներ:

«Մեր տիկնիկները շնչում են, խոսում են: Հանդիսատեսը երբեք չի մտածում, որ տիկնիկներ են բեմում: Մեզ նման մարդիկ են, շատ անմիջական են»,- ասաց դերասանը:

Դ.Մարտիրոսյանը նշեց, որ տիկնիկային թատրոնում հեքիաթը պարտադիր է, ներկայացումների հիմնական թեմաներն են՝ հեքիաթներն ու առակները:

«Տիկնիկային թատրոնն այն ճանապարհն է, որ երեխաներին առաջինն է ծանոթացանում երաժշտությանը, նկարչական արվեստին, գրականությունը: Տիկնիկային թատրոնն է առաջին ճանապարհը, որը տանում է դեպի դրամատիկական և այլ թատրոններ»,- նշեց Դ.Մարտիրոսյանը՝ շնորհավորել իրենց թատրոնների դերասաններին, նաև փոքրահասականներին թատրոնի 80-ամյա հոբելյանի առթիվ: 

Նշենք, որ այսօր Երևանի Հովհ. Թումանյանի անվան պետական տիկնիկային թատրոնը կնշի իր հիմնադրման 80-ամյակը: Հոբելյանական երեկոյի շրջանակում կցուցադրվ են ներկայացում և թատրոնի 80-ամյա գործունեության մասին պատմող ֆիլմ:

Երևանի Հովհ. Թումանյանի անվան պետական տիկնիկային թատրոնը հիմնադրվել է 1935 թ. հունիսի 1-ին և գործել Պատանի հանդիսատեսի թատրոնին կից: Հիմնադիրներն էին` բեմադրիչ Սոֆյա Բեջանյանը, նկարիչ Գևորգ Առաքելյանը, դերասաններ Պավլոս Բորոյանը և Արաքսյա Արաբյանը: Թատրոնի առաջին տնօրենն էր Վարյա Ստեփանյանը: Թատրոնն իր ստեղծագործական ուղին սկսել է «Չարաճճի Պետիկը» և «Շունն ու կատուն» բեմադրություններով: 1936-37 թվականից թատրոնը գործել է Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու սրահում` ստեղծագործական առավել մեծ կազմով: Խմբին միացել են Գարուշ Խաժակյանը, Անդրանիկ Նանաջանյանը, Փայլակ Նիկողոսյանը, Ամալյա Մխիթարյանը, Հայկուշ Երեմյանը և այլոք: Կայացման տարիներին թատրոնի ստեղծագործական կյանքին իրենց տաղանդն են ի նպաստ բերել ռեժիսորներ` Լևոն Քալանթարը, Վարդան Աճեմյանը, Տիգրան Շամիրխանյանը, նկարիչներ` Խաչիկ Եսայանը, Վաչագան Թևանյանը, Քնարիկ Վարդանյանը, Սուրեն Ստեփանյանը և այլոք: 

1938 թ. Լ. Քալանթարը բեմադրել է «Չախ-չախ թագավորը», իսկ 1940 թ. Տ. Շամիրխանյանը` «Եղեգնուհին»: Թումանյանական այս երկու հեքիաթների բեմականացման հեղինակը Վարդան Աճեմյանն էր: 1957 թ. հուլիսի 27-ին Տիկնիկային թատրոնը վերաբացվում է որպես ինքնուրույն թատրոն` Լենինի պող. թիվ 43 շենքում: Գլխավոր ռեժիսոր է նշանակվում Երվանդ Մանարյանը, նկարիչ` Ֆլորա Գրիգորյանը: Մեծանում է նաև դերասանական կազմը, թատրոն են գալիս նաև նոր անուններ` Պետրոս Մարտիրոսյան, Ռուզաննա Վարդանյան, Ալբերտ Ղևոնդյան, հետագայում նաև` Աստղիկ Գևորգյան, Հասմիկ Նաղաշյան, Անահիտ Սահակյան և այլք: 

1958 թ. հունվարի 30- ին թատրոնն իր դռները բացում է «Երկու ընկեր» բեմադրությամբ: Հաջորդում է հետագա տասնամյակների բեղմնավոր գործունեությունը: Ծնվում են «Գոնզան և ջութակը», «Ակամա երաժիշտներ», «Տասներկու ամիսներ», «Հաճելի անախորժություններ», «Պաշկայի պոչը» և այլ բեմադրություններ: Ներկայացումներ են բեմադրում Երվանդ Մանարյանը, Օլգա Մելիք-Վրթանեսյանը` Ֆլորա Գրիգորյանի և Գևորգ Առաքելյանի ձևավորումներով: 1960 թ. թատրոն է գալիս ռեժիսոր Մանյա Ասլանյանը. 1961-1978 թթ. նա թատրոնի գլխավոր ռեժիսորն էր, իսկ գլխավոր նկարիչը` Արամայիս Սարգսյանը: Բեմադրվում են «Կարմիր գլխարկ», «Ոսկե բանալին», «Թոմ Սոյերի արկածները», «Օլե-Լուկոյե», «Գառնիկ ախպեր» և շատ այլ ներկայացումներ:

1975 թ. թատրոնը տեղափոխվում է իր ներկայիս շենքը` Սայաթ-Նովա 4 հասցեում: Նոր բեմում ստեղծագործելու մեծ հնարավորություններ են ստեղծվում: 1970-ականներից թատրոն են գալիս նաև երիտասարդ դերասաններ` Արշակ Պողոսյանը, Արա Հակոբյանը, Նունե Վարդանյանը, Մնացական Փիլոյանը, Պետրոս Խաչիկյանը, Գագիկ Ռոստոմյանը և այլոք: 1976 թ. Մանյա Ասլանյանը բեմադրում է առաջին ներկայացումը մեծահասակ հանդիսատեսի համար` «Չքնաղ Գալատեան» հետաքրքրաշարժ կատակերգություն` հունական դիցաբանության թեմաներով: Մեծահասակ հանդիսատեսի համար ներկայացումների ավանդույթը շարունակում է թատրոնի ներկայիս գլխավոր ռեժիսոր Ռուբեն Բաբայանը` 1991թ. բեմադրելով «Բեթղեհեմի աստղի տակ», իսկ 1996 թ.` Վ. Շեքսպիրի «Սխալների կատակերգություն» և Դ. Դեմիրճյանի «Քաջ Նազար» ներկայացումները: 1978-85 թթ. դարձյալ թատրոնի գլխավոր ռեժիսոր է նշանակվում Երվանդ Մանարյանը: 1978-ին նա բեմադրում է Հովհ. Թումանյանի «Անհաղթ աքլորը», որը միջազգային փառատոներում արժանանում է մրցանակների, իսկ 1981թ. բեմադրում է «Ակամա երաժիշտները». այս երկու բեմադրություններն էլ դեռևս շարունակում են իրենց բեմական կյանքը: 1985 թ. գլխավոր ռեժիսոր է նշանակվում Անդրանիկ Գամջյանը, որին հաջորդում են Ռուբեն Մարուխյանը, ապա Մնացական Փիլոյանը:

1998 թ. թատրոնի տնօրենն ու գեղարվեստական ղեկավարն է Ռուբեն Բաբայանը, մինչ այդ նա թատրոնում աշխատել է որպես գրական մասի վարիչ, ապա բեմադրող ռեժիսոր: 2002 թ. թատրոնի շենքը ենթարկվեց հիմնանորոգման և հագեցվեց նորագույն սարքավորումներով, արդյունքում` թատրոնն ունեցավ նաև փոքր դահլիճ: 2000-2010 թթ. մի քանի ներկայացում են բեմադրել թատրոնի տնօրեն և գեղ. ղեկավար Ռուբեն Բաբայանը (այդ թվում 2007թ. «ԱԿ. Ակ.» մարիոնետային բեմադրությունը` ըստ Գոգոլի «Շինելի» (բեմադրող նկարիչ` Կարինե Եղիազարյան), որն արժանացել է ՀԹԳՄ «Արտավազդ» մրցանակի), թատրոնում երկար տարիներ աշխատող՝ ռեժիսոր Լարիսա Մանգասարովան, իսկ 2009 թ. իր առաջին ռեժիսորական փորձը հանդիսատեսի դատին է ներկայացրել Ռ. Բաբայանի աշակերտ Զառա Անտոնյանը՝ «Ամպից պոկված հեքիաթը» բեմադրությունը, որը նույնպես ստացել է «Արտավազդ» մրցանակ: Վերջին տարիներին թատրոնի հետ կապվել են նաև երիտասարդ ուժեր. հետաքրքիր ներկայացումներ է բեմադրել Նարինե Գրիգորյանը` «Աչքերի որս», «Երկնագույն երկրագունդ», «Օրիորդ գեներալ», «Հովնան» և այլն: Սամսոն Մովսեսյանը բեմադրել է «Ալիսան հրաշքների աշխարհում» (2012 թ. «Արտավազդ» մրցանակակիր), «Վհուկը» ըստ Գոգոլի «Վիյ» պատմվածքի: Թատրոնի բեմում իրենց ուժերն են փորձում Հռիփսիմե Շահինյանը, Սամվել Թադևոսյանը, Տաթևիկ Մելքոնյանը և այլք:

Թատրոնը ոչ միայն շարունակում է ակտիվ ստեղծագործական կյանքը՝ մանուկներին և մեծահասակներին առաջարկելով բազմաթիվ ներկայացումներ հայերեն և ռուսերեն լեզուներով, այլև հանդիսանում է մշակութային օջախ, ուր կազմակեպվում են բազմազան միջոցառումներ:

Լուսանկարներն՝ այստեղ: 

Նախորդող հրապարակում՝
80-ամյա Տիկինիկային թատրոնը փորձում է գտնել հարցի պատասխանը՝ ի՞նչ է թատրոնը