Տիգրան Մանսուրյան. Մենք շարունակում են մեր գենետիկ հիշողության մեջ կրել այդ ցավը
«Ոչինչ չի կարող իմ միջից հանել, մեկ գրամ պակասեցնել այն ցավը, որ կա: Իմ ընտանիքի միջով է անցել այդ զարհուրելի ցավը»,- լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց կոմպոզիտոր Տիգրան Մանսուրյանը՝ պատասխանելով հարցին, թե Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի ընթացքում տարբեր երկրներում կազմակերպված համերգների միջոցով հնարավոր եղա՞վ տեղ հասցնել այն ցավը, որ ապրել է հայ ժողովուդը և ինչ-որ չափով թեթևանալ այդ ցավից:
Մաեստրոյի խոսքով, լավ է, որ համերգներ են կազմակերպվում. «Իմանում ես, որ ունես ցավակցող: Լավ բան է, մարդկայնորեն շատ հասկանալի է, որ կա ցավակցող և չկա ցավակցող: Երբ ոճրագործը չի գիտակցում, որ ոճիր է գործել կամ չի ուզում ընդունել, մի բան է, այլ բան է, երբ ոճրագործն ընդունում է, որ ոճիր է գործել, ասում ես մարդ է սա: Եթե չի ընդունում, պարզապես մարդ չի:
Համերգները մխիթարողի դեր կարող են կատարել, հոգեկան որոշ թեթևություն բերել և այլն: Ցավին չի վերաբերում, իմ կենագրությունը հ՞ո նորից չի ստեղծվում: Մայրս իր գեների մեջ եղած ամբողջ ինֆորմացիան ինձ է փոխանցել, ես իմ երեխաներին: Մենք շարունակում ենք մեր գենետիկ հիշողության մեջ կրել այդ ցավը: Լավ կլինի, որ նվազի, պակասի ու պակասի: Հնարավոր է, պետք է առողջանանք, բայց մի սերնդի պատմություն չէ»:
Լրահոս
Տեսանյութեր
Վ.Հակոբյան. Ռուսաստանի հետախուզությունն ասում է՝ գիտենք, ինչ փողեր են գալիս, ում գրպաններն են մտնում