Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ռուսական «Politrussia.com» պարբերականը անդրադարձել է երեկ Ինդոնեզիայի մայրաքաղաք Ջակարտայում և ճապոնական Կոբե քաղաքներում որոտացած պայթյուններին և մեկնաբանել է դրանց պատճառներն ու հնարավոր հետևանքները:

Ըստ պարբերականի` «Իսլամական պետության»  կողմից պայթյունների պատասխանատվությունը ստանձնելը միանշանակ չի կարելի ընդունել: Նշվում է, որ Ինդոնեզիայի հետախուզությունը ոչ մի էական ապացույց չի հայտնաբերել, որը կհիմնավորի Ջակարտայում կատարված ահաբեկչության և «ԻԼԻՊ»-ի միջև փոխառնչությունը:

Ինչ վերաբերում է ջիհադիստների կողմից պայթյունների կազմակերպման պատասխանատվությունը ստանձնելուն, ապա ըստ պարբերականի, դա բնական է, քանի որ Ինդոնեզիան, որպես այդ տարածաշրջանի խոշորագույն մահմեդական երկիր` 250 մլն. բնակչությամբ, շատ ցանկալի պատառ է «Իսլամական Պետության» համար:

Այդուհանդերձ, ռուսական պարբերականը  Ինդոնեզիայում և Ճապոնիայում  պայթյունները, քննարկելով որպես միջազգային ահաբեկչության շղթայի մաս, միաժամանակ կապել է աշխարհաքաղաքական որոշ գործընթացների հետ, որոնք ուղղակիորեն խաչվում են գերտերությունների ռազմավարական շահերի հետ:

Հոդվածագիրը գրում է, որ Փարիզում հայտնի վերջին ահաբեկչությունը տեղի ունեցավ այն ժամանակ, երբ Ֆրանսիայում ուժեղացել էր ՆԱՏՕ-ին Ֆրանսիայի անդամակցության դեմ հասարակական դժգոհությունը: Իսկ Ինդոնեզիայում պայթյունները որոտացին այն բանից հետո, երբ այդ երկրի նախագահը հայտարարեց, որ Ինդոնեզիայի համար առաջնահերթություն է ոչ թե ԱՄՆ-ի կողմից հովանավորվող Տրանսխաղաղօվկիանոսյան համագործակցության կազմակերպոսւթյանը անդամակցելը, այլ իր տնտեսական զարգացման հեռանկարները ԱՍԵԱՆ-ի հետ կապելը, որտեղ ծանրակշիռ դերակատարություն ունեն նաև Ռուսաստանն ու Չինաստանը:

Ըստ պարբերականի` ահաբեկչական սպառնալիքի առաջացմամբ Ինդոնեզիան հայտնվում է երկու կրակի արանքում` ստիպված լինելով ընտրություն կատարել ահաբեկչական սպառնալիքի և Տրանսխաղաղօվկիանոսյան համագործակցության կազմակերպությանն անդամակցելու միջև:

Իսկ ինչ վերաբերում է Ճապոնիային, ապա այս երկիրը արդեն վաղուց գտնվում է ԱՄՆ ազդեցության ուղեծրում: Տրանսխաղաղօվկիանոսյան համագործակցության 12 երկրներից առավել մեծ է հավանականությունը, որ Ճապոնիան առաջինը կվավերացնի գործընկերության մասին համաձայանգիրը:

Սակայն ճապոնացիների վարած քաղաքականության մեջ մի քանի միտումներ մտահոգում են ԱՄՆ-ին: Երկիր, որի Սահմանադրությունը հնուց ի վեր համարվում էր «խաղաղ», այսօր արդեն պատրաստվում է իրականացնել ռազմական բարեփոխումներ՝ ամրապնդելով իր կապերը ԱՄՆ-ի՝ գեոքաղաքական մրցակիցների հետ, որը վերջին անգամ դրսևորվել է անցած տարվա նոյեմբերին Հարավային Կորեայի և Չինաստանի հետ հարաբերությունների վերսկսմամբ եռակողմ գագաթնաժողովի շրջանակներում, ինչպես նաև Ռուսաստանի հետ երկխոսություն սկսելու իր բացահայտ ցանկությամբ:

Ամփոփելով՝ հեղինակը նշում է, որ չի կարելի բացառել այն, որ Ճապոնիայի և Ինդոնեզիայի հետ կապված ազդակը կարող է այնպես չընկալվել գեոքաղաքական խաղացողների կողմից այնպես, ինչպես որ ակնկալվում էր: