Ձեր վստահելի աղբյուրը

Մի հարցով դիմել էինք Անձնական տվյալների պաշտպանության գործակալությանը՝ համոզված լինելով, որ նկատած խախտումը հիմնավոր կմատնանշվի։

Պատասխանը ես գնահատում եմ կաղապարված ՝ քանի որ թաքնված տեսախցիկի ժանրով է, ուրեմն՝ արդարացված է։

Իսկ ո՞վ է ասել, որ թաքնված տեսախցիկը արդարացված է։  Կամ ինչ է նշանակում՝ ժանր։ Հիմա, եթե թրիլլերի ժանրով մեկին բռնաբարեն, պիտի արդարացվի՞։ Ինչպես կարելի է նկարահանել ու առանց մարդու համաձայնության հրապարակել տեսանյութ կամ լուսանկար, դարձնելով դրանք ծաղրի, կամ թեկուզ ծիծաղի առարկա։ Իսկ ո՞վ է ասել, որ մեծամասնության (թեկուզ) ծիծաղելը պիտի ուրիշի անձնական կյանքի հաշվին լինի։

Եթե մարդը համաձայնություն է տվել, կամ լուսանկարը ունի հանրային նշանակություն՝ կարելի է քննարկել։ Բայց ո՞վ է ասել, որ մարդու անձնական, օրինական գործարքը կարելի է դարձնել հանրության համար բաց ու ծիծաղելի։   

Զարմանալի է գուցե, բայց քաղաքացիները իրենք էլ չգիտեն երևի, որ իրավունք ունեն իրենց անձնականի գաղտնիության պաշտպանությունը պահանջել։ Սովետական ակնածանք, թե  միամտություն կա երբեմն այս ամենի մեջ՝ մարդուն նկարում են, իսկ ինքը մտածում է՝ եթե «տելեի մարդ» է նկարողը, ուրեմն ունի իրավունք։

Այդպես չէ։  Հարգելիներս, այդպես չէ։ Չեղած-եղածից գոնե Քաղաքացիական օրենսգրքի 162-ը մեջբերեք, ձեզ պաշտպանեք։ Մի քիչ ինքնավստահ եղեք։ Լրագրող լինի, «տելեի» մարդ լինի, կատակերգու, թե լոպազ շոումեն՝ չի կարող անցնել ձեր անձնականի սահմանը, մանավանդ՝ եթե հանրային կարևորություն դրանում ընդհանրապես չկա։

Հռհռալը հանրային կարևորություն չէ բնավ։

Պաշտպանեք ինքներդ ձեզ, մինչև պաշտպանողները կողմնորոշվեն։

Անահիտ Ոսկանյան