Ձեր վստահելի աղբյուրը

Բանակում տարբեր հանգամանքներում սպանված զինծառայողների մայրերը, որոնց վիշտը անսահման խորն է, գոնե ուզում են իմանալ, թե ինչն է եղել իրենց որդիների մահվան պատճառը: Այդ մասին այսօր «Մեդիա Կենտրոն»-ում տեղի ունեցած ասուլիսում հայտարարեց Հայաստանի Հելսինկյան կոմիտեի նախագահ Ավետիք Իշխանյանը:

«Արդեն երկար տարի է որդեկորույս մայրերի պայքարը առաջ է գնում ու մեկ էլ հանկարծ բետոնե պատին դեմ առնում», -հավելեց իրավապաշտպանը:

Նա չբացառեց, որ կլինեն քրեական գործեր, ինչպիսին ասենք փողոցում սպանությունը կամ ահաբեկչության դեպքերը, բայց նրա խոսքով, զինված ուժերում ոչ պատերազմական գործողությունների ժամանակ, զորամասում կատարված սպանությունը ու այն չբացահայտելը մտահոգություններ է առաջացնում:

«Ես համոզված եմ, կարծում եմ, որ մեր իրավապահ մարմինները այդքան կենսունակ չեն, որպեսզի փակ տարածքում կատարված սպանությունը չկարողանան բացահայտել: Սա է սարսափելի մտահոգիչը: Ո՞նց կարող է ախր չբացահայտվի նման սպանությունը: Այո, ես հատուկ միտում եմ տեսնում, որ սպանությունները չեն բացահայտվում, որովհետև, կրկնում եմ, հնարավոր չէ փակ տարածքում կատարված սպանությունը չբացահայտվի»,- հայտարարեց իրավապաշտպանը:

Նրա համար տարօրինակ է՝ իրավապահ մարմինների ներկայացուցիչներն ինչպե՞ս են նայում որդերկորույս մայրերի աչքերին:

Ստեփանակերտ 2009-ին զորակոչված և ծառայության ընթացքում 2010-ին մահացած զինծառայող Վալերի Մուրադյանի մայրը՝ Նանա Մուրադյանը, որը նույնպես ասուլիսին ներկա էր, ասաց, որ որդու մահվան պաշտոնական վարկածը եղել է ինքնասպանության դրդելը՝ ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 110 հոդվածի 1-ին մաս:

«Բայց ասեմ, որ հենց որդուս դիակը տեսանք, մարմնի վրա բազմաթիվ հետքեր կային, և մենք մինչև էսօր պահանջում ենք ու ոչ մի պատշաճ պատասխան չենք ստացել մեր հարցերին՝ որտեղից նրա վրա առաջացան այդ հետքերը: Պարանոցի վրա երկու պարանի հետք կար, որը նշում է նաև դատաբժիշկը իր փորձաքննության եզրակացության մեջ ու բացի էդ նշում, որ կա կարմիր գույնի ժապավենաձև արյունազեղում: Բայց մինչև հիմա մենք այդպես էլ չիմացանք՝ այդ արյունազեղումը ինչի հետևանք էր պարանի՞, թե՞ այլ բանի», -ներկայացրեց տիկին Մուրադյանը:

Վալերի Մուրադյանի մահվան փաստի առթիվ հարուցված քրեական գործը կասեցվել էր, սակայն երբ Գևորգ Կոստանյանը նշանակվեց զինվորական դատախազ նախագահ Սերժ Սարգսյանի հանձնարարությամբ գործը վերաբացվել է, ու նույն գործով քննությունը շարունակվել է մինչև 2015 թվականի հունվարը:

«Բայց նույնիսկ գործը կարճելու մասին պատշաճ չեն տեղեկացրել, ու ես կարճման մասին իմացել եմ ԱԺ պետաիրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահի կողմից պետական մարմիններից հավաքած փաստաթղթերից: Ես տեղեկանքը բացեցի ու տեսա, որ մեղադրյալ անձի անհայտ լինելու պատճառով քրեական գործը կասեցվել է: Բայց ես այդ մասին ոչ մի ծանուցում չեմ ստացել: Շոկի մեջ ընկա, սթրես տարա», -ասաց Մուրադյանը՝ տեղեկացնելով, որ քրեական գործի կասեցման մասին որոշումը իրենք բողոքարկել են: Նանա Մուրադյանի խոսքով, իր տղան զորամասում բազմաթիվ չարաշահումների ականատեսն է եղել, տեսել է՝ ինչպես են վառելանյութ գողանում ու այդ մասին չհայտնելու դիմաց գումար են առաջարկել, որը ինքը հրաժարվել է վերցնել:

«Այդ մասին տղաս ինձ հեռախոսով ասեց, ես էլ ասեցի վայ Վալեր ջան, հանկարծ չհամաձայնես, ինքն էլ ասեց՝ չէ մամա, ինձ պետք չի: Էդ զանգից ընդամենը չորս օր հետո իմ տղային սպանեցին», -լրացրեց Մուրադյանը:

Հադրութի զորամասում մեկ տարի յոթ ամիս ծառայած զինծառայող Արթուր Ղազարյանի մայրը՝ Ինգա Ղազարյանը, ասուլիսում հուզվեց, ասաց անակնկալի են եկել, երբ 2010-ի դեկտեմբերին իմացել են, որ որդուն կոմայի մեջ տեղափոխել են Երևան, զինվորական հոսպիտալ:

«Իմ տղային արդեն մահացած էին բերել հոսպիտալ: Երբ տեսանք, երեխուս աչքի բիբերը չորացած էին, ձեռքերն ու ոտքերը կապույտների մեջ: Իմ տղայի բերանի մեջ սոսինձ ա լցված եղել: Հետո մեզ ասացին, որ գործը կարճվում է՝ հանցակազմի բացակայության հիմքով: Հետո մենք որ գնացինք քննչական բաժին, մեզ ցույց տվեցին տղայիս շորերը՝ ամբողջությամբ արյան մեջ: Մենք զարմացանք՝ հարցնում էինք ոնց ա էս ամենը եղել, բա ասում էիք ուռուցքով եք երեխուն բերել հոսպիտալ», -ներկայացրեց տիկին Ղազարյանը:

Նրա խոսքով, որդուն բութ գործիքով բազմաթիվ հարվածներ են հասցրել, քանի որ նրա երիկամն է վնասվել, գլխում արյան զեղում առաջացել: Տիկին Ղազարյանն ասաց նաև, որ նրան, ով սպանությանն ականատես է եղել, «երկրից հեռացրին, որ վկայություններ չտա»: