Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հաշմանդամություն ունեցող (խուլ ու համր) 76-ամյա Նունյա Կարապետյանը հայտնվել է ծանր վիճակում. որդին՝ Գագիկ Հակոբյանը, մոր բնակարանը, որպես նվիրատվություն, տվել է ընկերուհուն՝ Լուսինեին, ու ծեր կինն այժմ մնացել է առանց տանիքի:

Բնակարանը, որը գտնվում է Շենգավիթ համայնքի Աէրացիա թաղամասում հարմարեցված է հաշմանդամություն ունեցող կնոջը՝ այցելուները, երբ զանգը տալիս են, լույսն է վառվում:

Panorama.am-ը զրուցեց տիկին Նունայի հետ նրա դստեր զուգահեռ թարգմանությամբ:

Որդին, տիկին Նունյայի պատմելով, մորն ասել է, թե ծրագրում է նրա հետ մեկնել արտերկիր և դեռևս 2010 թվականին վերցրել է անձնագիրը, տարեց կնոջը տարել Շենգավիթ վարչական շրջանի նոտարիատ՝ նոտար Սուսաննա Բադիրյանի մոտ ու առանց հատուկ թարգմանչի կամ այլ մերձավորի ներկայության, մորը ստորագրել տվել բնակարանի նվիրատվության պայմանագիրը:

Մինչդեռ, ըստ հայաստանյան օրենսդրության, խուլ ու համր կնոջ համար նոտարիատը պետք է ապահովեր թարգմանիչ ու ստորագրման ժամանակ պետք է ներկա լիներ նաև հարևաններից մեկը:

Տիկին Նունյան, իր ասելով, չի հասկացել՝ ինչ է արել, ստորագրել է, նույնիսկ նվիրատվության փաստաթղթի տակ չի կարողացել իր անուն-ազգանունը գրել: Դա արել է որդին:

2010 թվականից երկար ու ձիգ տարիներ շարունակվող դատական վեճը, երբ տիկին Նունյան պահանջել է անվավեր ճանաչել նվիրատվության պայմանագիրը, ավարտվել է կնոջ հաղթանակով՝ Շենգավիթ վարչական շրջանի ընդհանուր իրավասության դատարանը հօգուտ  նրա է կայացրել որոշումը, որի համաձայն դադարեցվել է Լուսինե Միրումյանի սեփականության իրավունքը և տան նկատմամբ ճանաչվել է Նունյա Կարապետյանի սեփականության իրավունքը:

Բայց որդին իր ընկերուհու հետ չի հանձնվել, դիմել են Վերաքննիչ քաղաքացիական գործերով դատարան: Այստեղ, երկար ժամանակ դատական նիստեր են հրավիրվում, որոնց սակայն Գագիկն ու Լուսինեն չեն ներկայանում, բայց որքան մեծ է լինում տիկին Նունյայի զարմանքը, երբ Վերաքննիչ դատարանը (դատավոր Նարինե Բարսեղյանի նախագահությամբ) որոշում է բեկանել առաջին ատյանի դատարանի որոշումը իսկ Վճռաբեկ դատարանը՝ վերադարձել այն:

Այժմ տիկին Նունյան ապրում է դստեր բնակարանում, բայց, ասում է, իր համար իր սեփական անկյունն է սիրելի:

«Հոգեբանների և իրավաբանների միջազգային ասոցիացիան», որ այս ողջ ժամանակաընթացքում կանգնել է տիկնոջ թիկունքին, մտադիր է օգնել նրանց պայքարը, շարունակել քրեաիրավական դաշտում՝ չէ՞ որ կնոջը խաբել են, տունը վերցրել ձեռքից: Նրանք պատրաստ են անգամ կնոջ իրավունքները պաշտպանել Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանում:

Տիկին Նունյան արցունքն աչքերին ասում է, թե սկզբում կարոտում էր որդուն, ուզում էր տեսնել, գրկել, գուրգուրել նրան, բայց հիմա, ասում է, ուզում տեսնել ու հարցնել՝ ինչո՞ւ ինձ խաբեցիր: