Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Ադրբեջանի կողմից ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծում ռազմական գործողություններ սկսվեցին հենց այս ժամանակահատվածում կոնկրետ մի քանի գործոնների պատճառով: Ադրբեջանի այդ քայլը մի քանի նպատակներ էր հետապնդում»,-լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ նման կարծիք հայտնեց ԱԺ Արտաքին հարաբերությունների մշտական հանձնաժողովի անդամ, «Եվրոպական ինտեգրացիա» ՀԿ ղեկավար Կարեն Բեքարյանը:

Ըստ նրա, նավթի, գազի գների տատանումը բերում է այլ վիճակի առավել ևս այնպիսի տնտեսություններ ունեցող երկրներում, ինչպիսին Ադրբեջանն է, որի ամբողջ համակարգը կառուցված է ասեղների վրա:

«Սա իր հետ բերում է սոցիալական նոր իրավիճակ, սոցիալական հուզումներ: Եթե տասնամյակներ շարունակ հանրության վրա թոզ է փչվել, որ ամբողջ հարստությունը գնում է բանակը զինելուն՝ պատրաստվելով հետ գրավել տարածքները, սոցիալական վիճակի ծանրացման դեպքում արդեն նման հեքիաթներով հանրությանը պահելը դառնում է բարդ: Հասկանալի էր, որ այս ամենը կարող էր դուրս գալ կանխատեսելիության շրջանակից, պետք էր ձեռնարկել գործողություններ, այսպես ասած՝ շեղման օպերացիա: Բայց արդեն դիվերսիոն խմբերը, դիպուկահարները բավարար չէին, հանրությունը դրան սովորել էր»,-ռազմական գործողություններ սկսելու պատճառներից ներկայացրեց Կ. Բեքարյանը:

Նրա խոսքով, երբ միջազգային պատժամիջոցները հանվեցին Իրանի վրայից, այդպես նաև Ադրբեջանը կորցրեց իր դերի կարևորությունն օրինակ՝ Արևմուտքի, միջազգային հանրության համար. «Հետևաբար, այն ամենը ինչ ներվում էր, զիջվում էր Ադրբեջանին եվրոպական համայնքի կողմից, էներգետիկ  անվտանգության շահերից ելնելով, այլևս չէր ներվելու: Այն դիվիդենտները, որոնք քաղվում էին կամ փորձում էին քաղել, այլևս դառնալու էր անհնար»:

Կ. Բեքարյանը նաև նշեց, որ ռազմական օպերացիայի մեկնարկը համընկնում է Ադրբեջանի նախագահի՝ միջազգային կոռուպցիոն սկանդալի կիզակետում հայտնվելու հետ. «Մեկ օր տարբերությամբ հրապարակել էր Պանամայում գրանցված օֆշորային ընկերությունների փաստաթղթերի հսկայածավալ ցանկ: Սոցիալական լարվածության ներքո, երբ հանրությունն արդեն կատաղության նշույլներ էր ցույց տալիս, մի հատ էլ տարածված փաստաթղթերը, կարող էին հանրությանը հանել հունից»:

Բացի այս, ըստ նրա, Ադրբեջանը ղեկավարում է մի անձ, ով որևէ առնչություն չի ունեցել ղարաբաղյան պատերազմի հետ, ընդհանրապես չի պատկերացնում ռազմական գործը. «Վստահ եմ, որ կա իրականության զգացողության կորուստ: Մարդ, ով այդ ամենով չի անցել, հեռու է այդ ամենից, ում բերում և ցույց են տալիս, թե ինչքան զենք են գնել, թե որ զինատեսակներից մյուս կողմը չունի, որոշում է փոքր ժամանակ չխաղացած մարդուկներով խաղը հիմա խաղալ: Իհարկե, կային մարդիկ, ովքեր կարող էին հուշել, որ այդքան զենքը բավարար չէ, պատերազմը միշտ անկանխատեսելի է, բայց որևէ բան չեն ասել՝ ցանկություն չունենալով մյուս քաղբանտարկյալների կողքին հայտնվել»: