Ձեր վստահելի աղբյուրը

Կրեմլի` Թայվանի պատկանելության հարցում որդեգրած դիրքորումը որոշակիորեն հակասում է Ղրիմի հարցում ՌԴ գործողություններին: Սույն խնդրով գրում է «Պրավդա.ռու» հանդեսը իր ծավալուն անդրադարձում, վերնագրված ՝ Ռուսաստանի ինչին է պետք «չինական ուրախությունը» :

Այս առումով «Պրավդան» մեջբերում է Թայվանի պատկանելության և կարգավիճակի հարցով պաշտոնական Մոսկվայի դիրքորոշումն առ այն, որ «կղզին հանդիսանում է Չինաստանի անբաժանելի մասը»:

Այն, ըստ աղբյուրի, հնչեցվել է ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովայի կողմից: Իր հերթին Չինաստանի ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Հուա Չունին նշել է, որ Պեկինը բարձր է գնահատում Մոսկվայի դիրքրորումը:

Ըստ «Պրավդա.ռու»-ի` այնուհանդերձ Ղրիմի և Թայվանի հարցերի միջև առկա են նշանակալի տարբերություններ: Իրավական տեսանկյունից Ղրիմի կարգավիճակը երբևէ չի եղել վիճարկելի: Ինքնավարությունը գտնվում էր Ուկրայինայի կազմում, սակայն թերակղզու բնակչության ճնշող մեծամասնությունը, ըստ ռուսական այս աղբյուրի՝ կարծում էր այն օկուպացվել է Ուկրաինայի կողմից. «Հենց այդ պատճառով բարենպաստ պայմանների ի հայտ պայմաններում Ղրիմը, հիմնվելով ՄԱԿ-ի կանոնադրության` Ազգերի ինքնորոշման իրավունքի վերաբերյալ առաջին կետի վրա,  հռչակեց անկախություն և միավորվեց մայրացամաքային Ռուսաստանի հետ»:

Թողնենք  ռուսական մամուլի վերաբերմունքը Ղրիմի հարցին, վերադառնանք «չինական  ուրախությանը» հոդվածին.

Փոխարենը՝ Թայվանի կարգավիճակը վիճարկելի է սկսած 1949 թ.-ից: Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմից հետո կղզին, թոթափելով ճապոնական բռնազավթումը, կրկին ընդգրկվեց Չինաստանի կազմում: Իրենք` թայվանցիները ասում են, որ Չինաստանի կառավարությունը` Գոմինդանը, պարտություն կրելով  մայրցամաքային Չինաստանում, տեղափոխվել է Թայվան: Այսինքն, ոչ թե Թայվանն էր առանձնացել Չինաստանից, այլ Չինաստանը` իրենցից:

Թայվանցիների մի մասը, ըստ էության, դեմ չէ երկու Չինաստանների միավորմանը, սակայն իրենց պայմաններով:

Իր հերթին պաշտոնական Պեկինը կղզին համարելով իր անքակտելի մասը, այս հարցում կիրառում է «խաղաղ կլանման» քաղաքականությունը:  Սակայն Չինաստանը կտրականապես դեմ է կղզու տարածքում հանրաքվեի անցկացմանը, քանի որ վստահ է, որ թայվանցիները մեծամասամբ դեմ կարտահայտվեն միավորման գաղափարին: 

Թայվանցիները մեծամասամբ ավելի լավ են ապրում, քան Չինաստանի բնակիչները և բացասական վերաբերմունք ունեն Չինաստանում առկա բազմաթիվ իրողությունների վերաբերյալ: 

Ղրիմն ու Թայվանը ընդհանրացվում են կարևորագույն ռազմավարական դիրքերով: Դրանով է պայմանավորված, ըստ աղբյուրի,  երկու հարցերում ԱՄՆ ակտիվ միջամտությունը. Թայվանի պարագայում անկախության բացարձակ սատարումը, իսկ Ղրիմի դեպքում` բացարձակ բացառումը:

2005 թվին Չինաստանը հստակ հայտարարեց, որ Թայվանի կողմից հանրաքվեի անցկացման և անկախության հռչակման պարագայում Պեկինը հարցը կլուծի ռազմական ճանապարհով:

Այս պայմաններում, ըստ հանդեսի, ՌԴ կողմից Թայվանի հարցում նման դիրքորոշման բարձրաձայնումը ոչ այն ինչ է, քան Ղրիմի հարցում հստակ դիրքորոշում արտահայտելու` Չինաստանին ուղղված ակնարկ:

Հատկանշական է, որ Չինաստանը այս հարցում հանդես է գալիս «Ուկրաինայի ինքիշխանության և տարածքային ամբողջականության օգտին»` շեշտելով , որ «հաշվի է առնում այս հարցում առկա ժամանակակից ու պատմական գործոնները»:

Հոդվածից դուրս նշենք, որ Չինաստանը բավական կոշտ դիրքորոշում ունի նրանց նկատմամբ, ովքեր արտահայտվում են Թայվանի ինքնորոշման օգտին՝ լինի դա երգիչ, քաղաքական գործիչ, թե երկիր։ Վերջերս և Թայվանը, և Վիետնամը հաճախ են արժանանում ԱՄՆ և ՌԴ ուշադրությանը, ինչը, հավանաբար, արևելքում այս երկու գերտերությունների մրցակցության և նոր ռազմաշուկայի ձեռք բերման ցանկությունն է։  

Զարգացումներից առաջ, նախօրոք նկատենք, որ ռուսական մամուլը, կամ ամերիկյան դեմոկրատիան ինչ էլ բարձրաձայնի Թայվանի հարցում, իրականում հարցը բերվում է Չինաստանի՝ որպես գերտերության նոր ազդեցության սահմանմանը։