Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ադրբեջանը իրավունք չունի ձեռք բերել 500 կմ հեռահարության օպերատիվ մարտավարական հթիռներ, եթե Ադրբեջանի հրթիռային և հրետանային զորքերի հրամանատարը իսկապես չգիտի այդ մասին, պետք է նշենք, որ կա Հրթիռային տեխնոլոգիաների կարգավորման ռեժիմ, որը ենթադրում է, որ այդ ռեժիմին անդամակցող երկրները իրավունք չունեն 300 կմ-ից ավելի հեռահարության հրթիռներ կամ դրանց տեխնոլոգիաները տրամադրել այլ երկրների: Այդ իսկ պատճառով Հայաստանն ունի մաքսիմալ 280-300 կմ. հեռահարություն ունեցող օպերատիվ մարտավարական հրթիռներ: Հետևաբար Ադրբեջանը չի կարող ձեռք բերել նման հրթիռներ: «Panorama.am»-ի հետ զրույցում՝ անդրադառնալով Ադրբեջանի հրթիռա-հրետանային զորքերի հրամանատար Զահիդ Հուսեյնովի հայտարարությանը, նշել է քաղաքագետ Սերգեյ Մինասյանը:

Նշենք, որ Զահիդ Հուսեյնովը հայտարարել է, որ Ադրբեջանը աշխատում է 500 կմ. հեռահարությամբ օպերատիվ մարտավարական հրթիռներ ձեռք բերելու ուղղությամբ:

«Մենք կարող ենք հարված հասցնել թշնամու ցանկացած օբյեկտի։ Եթե գերագույն  գլխավոր հրամանատարը հրամայի՝  նաև Երևանին»,- ասել էր նա օրերս։ 

Փորձագետի համոզմամբ նման հրթիռներ ոչ մի երկիր չի տրամադրի, իսկ տեսականորեն կարող է Ադրբեջանը ձեռք բերել Հյուսիսային Կորեայի պես երկրից:

«Այս առումով քաղաքական տեսանկյունից Բաքուն կկանգնի բավական լուրջ խնդիրների առաջ: Առավել ևս, որ բաց է մնում այն հարցը, թե ինչ գործնական նշաակություն կարող է ունենալ Ադրբեջանի համար նման հրթիռների ձեռք բերումը և օգտագործումը Հայաստանի դեմ, քանի որ ի տարբերություն ԼՂՀ տարածքի, Հայաստանի տարածքի վրա նման գործողությունների իրականացումը ենթադրում է Ռուսաստանի և ՀԱՊԿ-ի դաշնակցային ողջ գործիքակազմի կիրառում»,- նշեց նա: 

Անդրադառնալով Հայաստանի զինանոցում եղած օպերատիվ մարտավարական հրթիռներին Մինասյանը նշեց, որ Հայաստանը տիրապետում է լուրջ հրթիռային արսենալի:

«Դեռևս 90-ական թվականներից Հայաստանը տիրապետում է որոշ օպերատիվ մարտավարական հրթիռների տեսակների, դրանք ՆԱՏՕ-ի դասակարգմամբ այսպես կոչված «ՍԿԱԴ» հրթիռներն են, բացի դրանից ինչպես մենք գիտենք Հայաստանի բարձրագույն ղեկավարության հայտաարություններից, ՀՀ-ն արդեն իսկ տիրապետում է ավելի ժամանակակից հրթիռային միջոցների, որոնք շատ ավելի հեռահար և ճշգրիտ են քան «ՍԿԱԴ» հրթիռները: Այստեղ էական տարբերությունն այն է, որ Հայաստանը կարող է այդ հրթիռները տրամադրել ԼՂՀ-ին՝ հետագա օգտագործման նպատակով: Իսկ Ադրբեջանը, ելնելով վերոնշված սահմանափակումից, լուրջ խնդիրներ կունենա, եթե ԼՂՀ-ի կողմից դրանց կիրառման պարագայում պատասխան հարված հասցնի ՀՀ տարածքին»,- նշեց Մինասյանը:

Փորձագետը նշեց, որ թեկուզ ներկայումս Ադրբեջանի սպառազինության մեջ առկա հրթիռների օգտագործման միջոցով Հայաստանի, առավելևս, Երևանի տարածքը խոցելու դեպքում Ադրբեջանը կկանգնի լրջագույն քաղաքական խնդիրների առջև, մանավանդ եթե այդ գործողությունն իրականացնի դրա համար առավել հարմարավետ Նախիջևանի ինքնավար հանրապետության տարածքից:

Անդրադառնալով Չինաստանի կողմից Թուրքիային օպերատիվ մարտավարական հեռահար հրթիռների վաճառքի և Թուրքիայի միջոցով դրանք Ադրբեջանին փոխանցելու հեռանկարին փորձագետը նշեց, որ անկախ թուրք-չինական՝ այս ոլորտում ծավալվող համագործակցությունից Ադրբեջանի այս հրթիռների հնարավոր տրամադրումը իր մեջ պարունակում է բավական լուրջ բարդություններ:

«Թուրքիան շարունակում է լինել Հյուսիսատլանտյան դաշինքի անդամ և եթե միջին հեռահարության հրթիռների տրմադրման պարագայում Բրյուսելի արձագանքը մեղմ է եղել, ապա մեծ հեռահարության հրթիռների դեպքում արձագանքը կարող է բավական ցավոտ լինել: Բացի այդ Թուրքիա-Հայաստան հարաբերությունների հիմքում շարունակում է առկա լինել ՀԱՊԿ-ՆԱՏՕ հարաբերությունների հարցը, ինչը նույնպես հղի  բավական լուրջ բարդություններով»,- նշեց փորձագետը: