Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հայաստանի պետհիմնարկների, ՏԻՄ-երի  աշխատողների ճյուղային հանրապետական արհմիության իրավախորհրդատու  Դավիթ Ավագյանն արձագանքել է կառավարության՝ սոցիալական փաթեթի հանգստի բաղադրիչի կասեցման մասին հայտարարությանը:

«Ծախսերի օպտիմալացման ծրագրի շրջանակներում հաստիքների կրճատման գործընթաց սկսելու վարչապետի հայտարարությունից դեռևս ուշքի չեկած, կառավարությունը պետական ծառայողներին նոր անակնկալ է մատուցում` սոցիալական փաթեթի «հանգստի բաղադրիչը» 2017-2019 թթ կասեցնելու տեսքով, ինչը մարդկանց մոտ ապագայի նկատմամբ խուճապային տրամադրություն է ստեղծել:

Նշված կասեցումը ըստ էության ողջ սոցիալական փաթեթի կասեցում է, ինչը բացի «հանգստի բաղագրիչից» իր մեջ ներառում է  նաև հիփոթեքային վարկի ամսական վճարի մարում,  ուսման վճար, առողջության ապահովագրության լրացուցիչ ծառայությունների ձեռքբերում։

            Պետական ծառայողներին զրկել սոցիալական փաթեթով տրվող գումարներից, նշանակում է նրանց զրկել ոչ այնքան հանգստի, որքան ընտանիքի սովորող անդամի ուսման վարձի և հիպոթեքային վարկի մարման չնչին հնարավորությունից:

Նշված գործընթացը պատճառաբանվում է այդ ոլորտում կատարված չարաշահումներով, ինչն ամենևին համոզիչ չէ: Եթե չարաշահումներ են հայտնաբերվել, ապա դրանով պետք է զբաղվեն իրավապահ մարմինները, և վերջիններիս գործողությունները կախված կամ պայմանավորված չեն «հանգստի բաղադրիչի» կասեցումով:  Սոցիալական փաթեթի կարգապահ շահառուների մեղքը չէ, որ այդ գործընթացում չարաշահումներ են կատարվել, և նրանք չպետք է տուժեն  այդ օրինազանցություններից:

Տարիներ առաջ խոշոր չարաշահումներ հայտնաբերվեցին կենսաթոշակների վճարման բնագավառնում, սակայն դա պատճառ չդարձավ, որպեսզի կասեցվեն  կենսաթոշակների վճարումները:

Հանգստի բաղադրիչի կասեցումը, ինչպես նաև հաստիքների կրճատումները, ըստ էության, միտված են պետական բյուջեի ծախսերի բեռը թեթևացնելուն:  Մինչդեռ բյուջեի ծախսերի կրճատման ուղիները կառավարությունը պետք է փնտրի այլ ոլորտներում:

Միանշանակ է, որ կառավարությունը հետքայլ է կատարում սոցիալական փաթեթի հատկացման իր հռչակած նպատակից, այն է` աշխատողների սոցիալական կարիքների բավարարում, աշխատողների մոտիվացում և աշխատանքի արդյունավետության բարձրացում, պետական մարմիններում և կազմակերպություններում աշխատանքի գրավչության բարձրացում, պետական մարմիններից դեպի մասնավոր հատված կադրերի հոսունության կրճատում:

Նշված գործընթացները նվազեցնում են աշխատողների և նրանց ընտանիքի անդամների սոցիալական պաշտպանվածության աստիճանը, մեծացնում անվստահությունը պետության սոցիալական քաղաքականության նկատմամբ, հանդիսանում են ևս մեկ խոչընդոտ երկրում սոցիալական համերաշխության հասնելու ճանապարհին:

Կասկածից վեր է, որ նշված գործընթացների արդյունքում կհամալրվի  գործազուրկների բանակը, ինչը կխթանի արտագաղթին, իսկ արտագաղթն  իրական վտանգ է մեր ազգային գենոֆոնդին»: