Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Ոսկե ծիրան» Երևանի 13-րդ փառատոնի «Հայկական համայնապատկեր» մրցույթում ընդգրկված է լիբանանահայ ռեժիսոր Վիգեն Արմենյանի «Ընձառյուծի լռությունը» կարճամետրաժ ֆիլմը:

Վիգեն Արմենյանը ծնվել է Լիբանանում, բայց 25 տարի է ապրում է Ֆրանսիայում: Ռեժիսորի միակ այցը Հայաստան տեղի է ունեցել 5 տարեկանում:  Տարիների ընթացքում մոռացել է, թե ինչպիսին էր Հայաստան: Այժմ կրկին հայրենիքում է:  

Լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ պատասխանելով հարցին, թե արդյո՞ք այս տարիների ընթացքում հետաքրքրվել եք Հայաստանով, ռեժիսորն ասաց, մշտապես, կանոնավոր ինտերնետային էջերից կարդացել է, տեղյակ է, թե ինչ է կատարվում Հայաստանում. «Հայաստանը միշտ ասոցացվում է Հայոց ցեղասպանության հետ, միշտ պատկերացնում եմ դիակներ, ավերակներ»:

Ռեժիսորն ասաց, որ ավելի շատ վավերագրական ֆիլմեր նկարահանելու փորձ ունի:

Խոսելով «Ընձառյուծի լռությունը» ֆիմի մասին, որի պրեմիերան կայացել է Վիլա դու Կոնդիի կարճամետրաժ ֆիլմերի փառատոնում, նա նշեց. «Ես ուզում էի նկարահանել այնպիսի ֆիլմ, որն անընդհատ կընդհատվեր տարբեր տեսակի «ուրվականներով»`  քաղաքական,  քաղաքացիական, պատմական, անձական պատմություն, ուզում էի հնարավորինս հեռու գնալ գրականությունից»:

Այն երեկույթի հաջորդ օրը, որտեղ Մարիոն ասես տրանսի մեջ պարել էր ամբողջ գիշեր, Ամինը և Վիկտորը նրան հայտնաբերում են իր անկողնու մեջ մահացած: Մի հեռավոր անկյունում կորած այդ տանը, ուր նրանք ապրում են ընկերներով, ամեն ինչ կարծես սկսում է սուզվել խավարի գիրկը, և ամեն կարգի շեղումները դառնում են հնարավոր: Հենց այդ ժամանակ էլ հորիզոնում նշմարվում է ընձառյուծը: