Ձեր վստահելի աղբյուրը

Գեղարքունիքի մարզից հաճախ լսվող լուրերը ընտանեկան բռնության, սեռով պայմանավորված աբորտների բարձր ցուցանիշի վերաբերյալ, Կանանց ռեսուրսային կենտրոնի թեժ գծին ստացված զանգերը պատճառ դարձան, որ այս տարի  «Կանանց քայլարշավն» իրականացվի այս մարզի համայքներում:

Կանանց ռեսուրսային կենտրոնի ծրագրերի ղեկավար Տաթևիկ Աղաբեկյանը լրագրողների հետ հանդիպմանը հայտնեց, որ քայլարշավի մասնակիցներն ակցիան սկսել են Գանձակ գյուղից, հասել մինչև Գավառ  ու Վարդենիս քաղաքներ: Հինգ օրերի ընթացքում նրանք խոսել են, կանանց, աշակերտների, ուսուցիչների, բուժկետերի աշխատակիցների հետ, երբեմն էլ գյուղապետերի:

Հիմնականում ծրագրերն արվում են մեծ քաղաքներում, իսկ շատ գյուղերում հեռուստաալիքների, ինտերնետի միջոցով լուրերին ծանոթանալու հնարավորություն չկա: Մենք իրազեկում ենք իրենց իրավունքների մասին, ՀՀ-ում առկա անվճար ծառայությունների մասին»,-իրենց արածը ներկայացրեց Տ. Աղաբեկյանը:

Բանախոսը նշեց, որ բոլոր գյուղերում էլ իրավիճակը նույնն էր, բռնության առկայության մասին հարցերին տալիս են բացասական պատասխան, իսկ հարցը մասնավորեցնելուց հետո պատասխանում, որ ծեծը ցանկացած ընտանիքում էլ կա, առօրյայի մաս է:

«Տղամարդիկ հումորով են վերաբերում խնդրին, ասում էին՝ առանց ծեծ ո՞նց կլինի, մի քանիսն էլ նշում էին, որ մեր կանայք են մեզ ծեծում»,-պատմեց նա:

Կանանց ռեսուրսային կենտրոնի մարզային ծրագրերի ղեկավար Անահիտ Սիմոնյանը, ով ևս քայլարշավի մասնակից է եղել, նշեց՝ դպրոցներում կարծրատիպային մոտեցումները տարածված են, ինչն էլ հետագայում սնուցում է  բռնությունը:

«Բակային հանդիպումների ընթացքում երբ խոսում էինք ընտանիքից դուրս բռնության մասին, բոլորն անընդունելի էին համարում, հենց խոսում էինք ընտանիքում առկա բռնության մասին, պատասխանում էին՝ դե կարող է լինել: 12 տարեկան մի տղա ասաց, եթե կինը շիտակ մի բան չի անում, ուրեմն կարելի է ծեծել: Այս մտածելակերպն ու մոտեցումը շատ տարածված է և տղաների և աղջիկների շրջանում, բռնության արդարացումն ակնհայտ է»,-ասաց նա:

Կանանց ռեսուրսային կենտրոնի սեռական բռնության ճգնաժամային կենտրոնի սոցիական աշխատող Աննա Հովհաննիսյանն էլ նշեց, որ իրենց այցելած ընտանիքների տղամարդկանց 80-90 տոկոսը գտնվել է արտագնա աշխատանքում, ողջ հոգսը, հողի աշխատանքը գտնվում էր հիմնականում կանանց ուսերին:

«Շատ էին դեպքերը, երբ տղամարդը չէր մասնակցում ընտանիքի առօրյային, բայց սկայպի միջոցով վերահսկում էր, թե ո՞ւր է գնացել կինը, ի՞նչ է հագել, ի՞նչ է արել: Մի խնդր էլ, որ տարածված էր, շատ երիտասարդ աղջիկներ փակված են իրենց ընտանիքներում, որոհետև տան մեծերը՝ պապիկները, տատիկները որոշել էին, որ եթե նրանք Երևան գան, ապա դա կարողէ  կործանիչ լինել: 19 տարեկան աղջիկների համար միակ հեռանկարն ամուսնությունն է»,-ասաց նա:

Արշավի մասնակիցները նշում էին, որ այս մարզի կանանց մոտ հաճախ էին հանդիպում սեռավարակները, շատ երիտասարդ կանանց վերարտադրողական օրգանները հեռացված են, կանանց կյանքը դրվում է հանրային քննարկման, օրինակ. «բա չիմացաք, Կարինեն վարակված է»:

Քայլարշավի արդյունքում ակցիայի մասնակիցները եկել են համոզման, որ խնդրի, դրա լուծման գործում իրենց մասնակցության ընկալումը չկա: Նրանք արձանագրածները լուրջ խնդիր են համարում, որի լուծման համար պետական միջամտություն է հարկավոր:

Նշենք, որ  ընդդեմ ընտանեկան բռնության կանանց քայլարշավներ նախորդ տարիներին իրականացվել են Շիրակի և Արմավիրի մարզերում: