Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հալեպից օրերս Հայաստան տեղափոխված Գոհար Գալուստեանը, ինչպես ինքն է ասում, ընտանիքի հետ փախել է դժոխքից ու փորձում է շատ արագ ինտեգրվել երևանյան կյանքին. «Պետք է փորձեմ աշխատանք գտնել»:

Ասում է՝ ինքը և ամուսինը կարող են ամեն գործ էլ անել. Հալեպում բուժքույր է աշխատել, երեխա խնամել, իսկ ամուսինն էլ ոտքի հետ կապված առողջական խնդիր ունի և կարող է «շատ հանգիստ գործ անել»:

Գալուստեանները Հայաստան տեղափոխվել են մանկահասակ երկու երեխաների հետ: Այստեղ նրանց մի հայ ընտանիք է օգնել, վարձակալել է բնակարան՝ մի քանի ամսվա համար նախապես վճարելով:

«Սեպտեմբերի 30-ին իմ տունս ռմբակոծվեցավ: Ամուսինս և զավակներս նստած էինք, թիվի կդիտեինք և ձայն լսեցինք ու երեխաներս և ամուսինս այդ քարերի տակն էին: Ամուսնուս մի պահ կորցրեցի, իսկ զավակներիս լացի ձայնը ինձ ուղղորդեց ու գնացի այդ ուղղությամբ, գոռում էի՝ ազատություն, ազատություն: Ու պստիկներիս հանեցի արյունոտված էին, գլխներին հարվածներ կերած էին: Ու արդեն եկան, տարան հիվանդանոց: Բայց տասը րոպե հետո արդեն երկրորդ հրթիռը եղավ, տունս փլատակ ըրավ ու ամեն բան կորսնցուցի: Անգամ մեկ կտոր հագուստ չկարողացա գտնել, ոչ մեկ բան մը», -Panorama.am-ին պատմում է տիկին Գոհարը:


Տունը, ունեցվածքը կորցրած Գալուստեանները այդ օրվանից հետո մտածել են Հայաստան վերադառնալու մասին, փնտրել են ճանապարհներ ու դիմել են «Արևելքի» խմբագիր Սաքօ Արեանին: Նրա միջոցով գտել են հովանավորներ ու տեղափոխվել Հայաստան:

«Պստիկներուս հոգեկանը շատ խանգարվեցավ, ձայն էին լսում, լացում էին ու որոշեցինք գալ Հայաստան: Այնտեղեն պետք էր ազատվել, ինչ ձևով որ կըլլար, պետք էր ազատվել: Օգնեցին տեր և տիկին Դարչինյանները մեզ տարան իրենց տուն, մեկ օր պահեցին, օգտակար դարձան, պստիկներուս հոգատարություն արեցին, վճարել են բնակարանի վեց ամսվա վարձը ու ոչ մի հարցում չեն մերժում», -նշում է տիկին Գոհարը:

Այսօր արդեն Հալեպից ծանր  լուրեր է ստացել. հրթիռակոծվել է շենք, որտեղ բնակվում է քույրն ու նրա ընտանիքը: Ասում է՝ ամբողջ մտքերով Հալեպում է:

«Շենքը, որտեղ քույրիկս ու քեռրայրս ու իր փոքրիկը կնստին, հրթիռ ընկած է ու հիմա ես շատ վատ վիճակի մեջ եմ: Երբ ընտանիքս, հարազատներ հոն են և ես դուրսն եմ, մտահոգ եմ, կնախընտրեմ, որ ամենն ալ պետք է հելնեն այդ քաղաքեն, քանի որ այդ Հալեպը չի վերջանար», -հուզված է տիկին Գոհարը:

Նրա խոսքով, Հալեպում ապրել են առանց էլեկտրաէներգիայի, գազի, դիմացել արհավիրքներին, բայց այլևս անկարող են: Անտեղ է թողել ծնողներին, երեք քույրերին:

«Ես կնախընտրեմ, որ բոլորն ալ Հայաստան գան, թող գան: Հալեպահայությունը երկրորդ ջարդը կապրի, դուք լսում եք, բայց մեր ապրածներն ուրիշ են: Մենք շատ վատ վիճակներ ենք ապրել: Տունը քնած ես, մեկ էլ կտեսնես՝ փլատակների տակ ես: Տերը թող հասնե, պահե պահպանե բոլորին, և տերը թող ազատե նրանց այդ քաղաքեն», -ասում է տիկին Գոհարը: