Ձեր վստահելի աղբյուրը

Թատրոնի և կինոյի դերասան, ժողովրդական արտիստ Սոս Սարգսյանի ծննդյան օրն է: Նրա կերտած յուրաքանչյուր կերպար և թատրոնում, և կինում, անհնար է մոռանալ, նրա խաղը յուրաքանչյուր կերպար դարձնում էր ինքնատիպ: Ամեն անգամ վարպետին՝ էկրանից այն կողմ տեսնելով, կրկին տարվում ես նրանով:

«Անվերջ կրկնում էր ՝ արվեստը ճաշակ է:  Նաև ասում էր՝ «իմ  կարծիքով՝ թատրոնը մարդկության ստեղծած ամենաարժեքավոր երևույթներից մեկն է»,-  Սոս Սարգսյանի այս խոսքերն է մշտապես հիշում  Սոս Սարգսյանի անվան Համազգային թատրոնի տնօրեն Վարդան Մկրտչյանը:

Նրա ներկայացմամբ՝ վարպետը «շատ զարմանալի ձևով հետաքրքիր մարդ էր»:

«Երբ ինձ հրավիրեց ղեկավարելու համազգային թատրոնը 2009 թվականն էր: Հարցրեց՝ քանի տարեկան եմ: Ասացի՝ 27: Ինքն էլ ասաց՝ «ես էլ 80 եմ, եթե 27-ին գումարենք 80, բաժանենք 2-ի, կլինի միջին տղամարդու տարիք: Ինքը հետաքրքիր  ձևով իր 80 տարեկան բարձրությունից, իմաստությունից մեզ նման էր, շատ հաճախ ավելի երիտասարդ էր, քան մենք, շատ ավելի երիտասարդ էր իր տեմպով, առողջ էր մտածում,  քան իրենց փոքր շատ- շատ մարդիկ: Այդ տարիքում շատ լավ էր զգում կյանքի ռիթմը, տեմպը, լավ էր հասկանում՝  ինչպես  պետք է առաջ գնալ, բռնել փոփոխությունների ճանապարհը:  Չորս տարի աշխատել ենք միասին, ժամերով նստել ենք միասին թատրոնի ապագայի հետ կապված հարցերը քննարկել: Որպես երիտասարդ մարդ՝ շատ հաճելի էր աշխատել նրա հետ: Միշտ խրախուսում էր երիտասարդական մտահղացումները, իրականություն դարձնում: Զարմանալի մարդ էր, շատ զարմանալի»,- Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց Վ.Մկրտչյանը: 

Նա նշեց, որ Սոս Սարգսյանի՝ երկրային կյանքից հեռանալուց հետո, իրեն ավելի ուժեղ է զգում, քանի որ միայն այդ դեպքում կարող է վարպետի  մտահղացումներն իրագործել:

«Երբ թիկունք ես ունենում ու հանկարծ չկա… Այդ դեպքում արդեն քեզ մոտ այլ պրոցեսներ են սկսվում: Վարպետի վերջին դասն ընդունեցի՝ լինել ուժեղ ու որոշեցի, որ պետք է շարունակել այն, ինչ միասին ենք երազել, պլանավորել, ինչպիսին ենք ցանկացել տեսնել թատրոնը ապագայում: Եթե  չկա, չի նշանակում, որ չկա, կանք մենք, իր աշակերտները, համախոհները, պետք է կյանքի կոչենք իր գաղափարները, մտահղացումներն ու այդքանով ինքը միշտ կլինի»,- ասաց Սոս Սարգսյանի հիմնադրած թատրոնի տնօրենը:

Ստեփանավանում է ծնվել Սոս Սարգսյանը: 1948 թ. տեղափոխվել է Երևան և աշխատել Երևանի Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում` որպես դերասան: 1954թ. ավարտել է Երևանի գեղարվեստաթատերական ինստիտուտի դերասանական ֆակուլտետը: 1954-1991թթ. եղել է Երևանի Գաբրիել Սունդուկյանի անվան թատրոնի դերասան:

1991թ. հիմնադրել է «Համազգային» թատրոնը: 1997-2006թթ. Երևանի թատրոնի և կինոյի ինստիտուտի ռեկտորն է եղել, 2006-ից` ինստիտուտի կառավարման խորհրդի նախագահը: 2009թ. ընտրվել է ՀՀ Հանրային խորհրդի անդամ: Նկարահանվել է քառասունից ավելի գեղարվեստական ֆիլմերում, ինչպիսիք են` «Նվագախմբի տղաները»‚ «Եռանկյունի»‚ «Մենք ենք, մեր սարերը», «Նահապետ»‚ «Խաթաբալա», «Ձորի Միրո», «Սոլյարիս», Հայաստանում և ԽՍՀՄ մյուս տարածքում նկարահանված բազմաթիվ այլ ֆիլմերում: Ռուսաստանցի բեմադրիչների նկարահանված ֆիլմերում առավել հայտնի են իր խաղացած Գիբարյանի (Տարկովսկու «Սոլյարիս»), թափառիկ արտիստի (Վ.Բորտկոյի «Առանց ընտանիքի»), Ֆեոֆան Պրոկոպովիչի (Ա.Պռոշկինի «Միխայլո Լոմոնոսով») դերերը:

Սոս Սարգսյանը կյանքից հեռացել է 2013 թվականի սեպտեմբերի 26-ին:

Լուսանկարները՝ տարբեր աղբյուրներից